انقطاع وحی معنی ندارد چون انقطاع وحی یعنی انقطاع رحمت رحیمیه و رحمت رحیمیه یعنی همه موجودات عالم از نقص به کمال می رسند و این به کمال رسیدن ازلا و ابدا هست و این معنی ندارد که قطع شود.
انقطاع وحی یعنی کل دارایی که هست و کل توحید احدی صمدی که آدم ساز است، نصیب حضرت خاتم شد و دیگر بالاتر از آن نبود که به غیر ایشان برسد.
وحی در عالم همیشه هست منتهی آنی که این وحی را دریافت کرد، عبارت از آن حضرت خاتم بود.
انقطاع وحی یعنی همه دارایی ها پیدا شده معنی خاتم هم همین است. خاتم به این معنی نیست که فیض خداوند تبارک و تعالی ختم شده باشد بلکه به این معنی است که خداوند هر چه دارایی داشت در پیغمبر اکرم ظاهر کرد.
#استاد_محمود_امامی
(از شاگردان سلوکی علامه حسنزاده)
#دوام_وحی
#انقطاع_وحی
@sooyesama
@madresehbagherain
امام حسین (ع):
مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِيحٌ يَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ
خداوند هيچ موجودى را نيافريد، مگر آنكه براى او تسبيحى قرار داد تا با آن خدای را ستايش كند
(مجلسی، بحار الانوار، ج۶۱، ص۲۹)
@sooyesama
توحید نه فقط یکی گفتن است؛ بلکه یکی دیدن است. بکوش تا درجه درجه به علم الیقین بلکه به عین الیقین، بلکه به حق الیقین راه بیابی که او هست و اوست.
#علامه_حسنزاده_آملی
#توحید
#یکی_دیدن
@sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
صفر، ماهی است که خاتم الانبیاء ص در آن رحلت میکند. ظرفی از زمان که جایگاه فقدان نبوت است. لذا نَحس و بلاخیز است. هر جایگاهی که فاقد روح نبوت باشد، نحس و بلاخیز است.
البته زمان و مکان، به خودی خود، نه نحساند و نه سعد. اما اتفاقاتی که در آنها روی میدهد بدانها رنگ میدهد و سبب نحسی یا سعدی آندو میگردد. مانند روز عاشورا و مکان کربلا که نقش ویژهای در تربیت نفوس دارد.
ماه صفر نیز جایگاه رحلت خاتم الانبیاء ص، است. و هرجا که روح نبوت نباشد نحس خواهد بود. اما ربیعالاول (که جایگاه میلاد نبی است) سعد و موجب رشد آدمی است.
اینکه پیامبر ص فرمود: «هرکه مرا به خروج صفر بشارت دهد، او را به بهشت بشارت میدهم». مراد این است که هرکس از اقامت در صفر (فقدان روح نبوت) خارج شود، وارد بهشت شده است.
حرام و مکروه، «صفر» اند؛ یعنی فاقد روح نبوت هستند، و واجب و مستحب، «ربیع» اند؛ یعنی واجد روح نبوت هستند.
#استاد_محمود_امامی
@sooyesama
مراقبات ماه صفر:
۱. ده بار دعای «یا شدید القوی...»
۲. صدقه موکد
منبع: مفاتیح الجنان
@sooyesama
«يَقُولُونَ إِنَّ الْمَوْتَ صَعْبٌ وَإِنَّمَا
مُفَارَقَةُ الْأَحبابِ وَاللَّهِ أَصْعَبُ»
(میگویند که همانا مرگ سخت است اما به خدا سوگند که جدايی عزیزان بسی سختتر است).
منسوب به امیرمومنان (ع) در رثای فاطمه زهرا (س)
@sooyesama
دل عزیزم
"خود" هر کس، حدّ هستی اوست که نداری و نیستیاش را آشکار میکند. درون این مرز را رحمت هستی فرا گرفته و بیرون آن رنج نیستی و درد نداری است؛ "فضُرب بینهم بسُور له باب باطنه فیه الرحمة و ظاهره من قِبَله العذاب".
به خود تکیه مکن که این تکیهگاه بس پوشالی است. میکوش که پیوسته از خودی خالی و از نور خدا پر باشی. نور خدا همان فرامین اوست که در قالب واجب و مستحب در بُنیه تو اشراق میشود. حدود وجودت را میگستراند و تو را بازتر و گستردهتر میگرداند.
به فراخور هر حال و شایسته هر شأن، فرامینی هست که میتوانی به آنها منور گردی.
از حرام و مکروه دوری کن که ایندو خواهش نفس تواند. با آنها تاریک شوی و به چاه تباهی در افتی. نواهی، حدود وجودت را تنگ کرده و گوهر جانت را میفشارند.
در همه شئون به فرمان حق باش، تا از هوا خالی و جولانگاه فرامین "هو" باشی.
اگر چنین بودی بشارت باد تو را که به دروازه فناء گام نهادهای.
#ر_س
#فرامین_الهی
#دروازه_فنا
https://eitaa.com/sooyesama