#آیت‌الله_محمدصادق_حسینی_طهرانی #طلوع_عشق_خداوند #دل‌های_گذشته_از_نفس @sooyesama

کلامی درباره میدان عقل سلیم می‌گوید که یک ملت، نباید دستاوردها و کاستی‌های خود را بیش‌تر یا کم‌تر از چیزی که هست، نمایش دهند. بزرگ‌نمایی دستاوردها و کوچک‌نمایی کاستی‌ها به یک ارضای کاذب و بسندگی در اهداف می‌انجاد و عزم ملی را برای صعود به قله‌ها سست می‌نماید. هم‌چنین کوچک‌نمایی دستاوردها و بزرگ‌نمایی کاستی‌ها به تحقیر و خودباختگی ملی ختم می‌شود و ناامیدی را در امت، ترویج می‌کند. این افراط و تفریط، دو لبه یک قیچی هستند که کرامت، امید و حرکت بالنده ملت و امت را از هم می‌گسلند. توجه هم‌زمان به پیروزی‌ها و شکست‌ها، همان بیم و امیدی است که برای هر حرکت روبه‌رشدی بایسته است. به همین دلیل، رهبر انقلاب نیز با یادآوری این حکم بدیهی عقل، از بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی درباره حملات دشمن، پرهیز دادند. روشن است که اگر نقاط منفی و نواقص را کوچک بشمریم، دوباره از همان نقطه ضربه می‌خوریم. به‌ویژه اینکه بدانیم این جنگ، به‌ظاهر متوقف شده اما در لایه‌های پنهان‌تر، زد و خورد از هردو سو ادامه دارد. باید واقع‌بین باشیم و بپذیریم که ضربه مهمی خوردیم و البته ضربات سختی وارد کردیم. اما تصویر "پیروزی مطلق" که برخی رسانه‌ها ترویج می‌کنند درواقع، یک ارضای کاذب ایجاد کرده و مردم را از پی‌گیری مطلبات خویش، منصرف می‌کند. هنگامی‌که مطالبه مردمی فروکش کرد، دیپلماسی و میدان آرام‌آرام عقب می‌نشینند و دومینوی پس‌گرد آغاز می‌شود. پرسش‌های زیادی درباره این جنگ 12 روزه درمیان است؛ مانند اینکه: 1. این شمار فزاینده پهپاد و عوامل دشمن، چگونه وارد کشور شدند؟! 2. مکان‌های خاص فرماندهان و دانشمندان چگونه به‌آسانی شناسایی شده و هدف قرار گرفتند؟! 3. جلسه محرمانه شورای امنیت ملی، چگونه... نباید این سوالات را با فرافکنی، از ذهن دور بریزیم. برادران بزرگوار نظامی و امنیتی، باید بارها و بارها این پرسش‌ها را تکرار کنند و راه چاره‌ای برای آن بیاندیشند. #ر_س #دفاع_مقدس #پرهیز_از_کوچک‌نمایی #پرهیز_از_بزرگ‌نمایی @sooyesama

کلامی درباره دیپلماسی بیایید از نزاع‌های سیاسی دور شویم و نگاهی واقع‌بینانه به جریان مذاکرات بیاندازیم. ما تجربه برجام را داریم که در آن چند تُن اورانیم غنی‌شده را از دست دادیم، رآکتور اراک را مسدود کردیم، غنی‌سازی را تا درجات بسیار پایین فروکاهیدیم و نظارت‌های فراپادمانی را پذیرفتیم. بااین‎همه طرف آمریکایی برجام را پاره کرد و طرف اروپایی به بهانه خروج آمریکا، به بیشتر تعهدات خویش عمل نکرد. «مکانیزم ماشه» نیز به‌گونه‌ای تنظیم شد که هر لحظه غرب بخواهد، همه تحریم‌ها را یکجا برگرداند. اگر غرب صرفاً به‌دنبال پیش‌گیری از سلاح هسته‌ای بود، برجام، بهترین قرارداد ممکن بود. درنتیجه غرب باید به آن ملتزم می‌ماند تا اطمینان حاصل کند که ایران به‌سوی سلاح هسته‌ای نخواهد رفت. اما چنین نشد و غرب، حتی به همین قراردادی که متن آن (بااندکی تفاوت) چندماه پیش از برجام در یک اندیشکده صهیونیستی منتشر شده بود، پایبند نماند. روشن است که دولت‌های متکبر غربی، به این حد قانع نبودند و می‌خواستند با نگاه‌داشت هم‌زمان برجام و تحریم‌ها، ایران را ضعیف و ضعیف‌تر کنند. درنتیجه ایران هیچ چاره‌ای نداشت جز اینکه غنی‌سازی را افزایش دهد تا شاید آنها به تعهدهای خویش برگردند. اکنون ترامپ، که پیش‌تر برجام را پاره کرده بود، به قدرت رسید و ایران را به مذاکره دعوت کرد. او کوشید با وعده‌های وسوسه‌انگیز ایران را به میز مذاکره بکشاند و موفق شد. اما هم‌زمان با افسران نظامی، طرح تهاجم به ایران را بررسی می‌کرد. سرانجام در یک حمله غافل‌گیرانه توسط اسرائیل، جنگ را آغاز کرد و فرماندهان، دانشمندان و مردم بی‌گناه را به خاک و خون کشاند. اکنون پرسش اینجاست: آیا ورود ما به میز مذاکره «هوشمندانه، عاقلانه و شرافتمندانه» بود؟! آیا نباید از «تجربه‌های گذشته» درس می‌گرفتیم؟! آیا هنگامی‌که فرماندهان نظامی به این قطعیت رسیده بودند که جنگ حتمی است، ما باید مذاکره را تا آخرین لحظه ادامه می‌دادیم؟! آیا نمی‌شد با یک حمله پیش‌دستانه از این همه خسارت جلوگیری کرد؟! فراموش نکنیم که در آخرین تبادل آتش، پیش از جنگ 12 روزه، اسرائیل حمله‌ای انجام داد که ما پاسخ نداده بودیم و برپایه حقوق بین‌الملل، حق پاسخ‌گویی داشتیم. در پاسخ این پرسش‌ها، برخی می‌گویند که تصمیم‌هایی در این سطح با موافقت رهبری گرفته می‌شود و نباید دربرابر آن مخالفت کرد. چندصدایی کشور را تضعیف می‌کند و باید همه پشت دولت باشند. بلی، چندصدایی به‌معنای مخالفت عملی و اختلاف‌افکنی در جامعه بسیار نکوهیده است. در مقام عمل، باید از دولت و نظام دفاع کرد. اما نقد عالمانه و مشفقانه مقوله دیگری است. ما باید خودمان خودمان را نقد کنیم. اگر مطالبه عمومی نباشد، دولت‌ها، از هر جناحی که باشند، توسط مشاوران نااهل قبضه می‌شوند و کاستی‌ها برطرف نمی‌گردند. آنگاه دوباره، سه‌باره و چندباره از یک نقطه ضربه می‌خوریم. همه ما نمونه‌های زیادی از چپ و راست، برای این مسئله در ذهن داریم. سفارش به سکوت و عدم انتقاد از دولت‌ها به‌دلیل تایید رهبری، نیز یک مغالطه ناخودآگاه است. فرض کنید با بستگان خود به کوهنوردی می‌روید و بیشتر اعضای گروه آماده‌اند تا قله بالا روند. اما برخی افراد ضعیف، پیوسته از خستگی و استراحت دم می‌زنند و مایه ناامیدی گروه می‌شوند. شما به‌عنوان مدیرگروه، نخست می‌کوشید با سخنان خویش افراد را برای صعود متقاعد کنید. اما اگر نپذیرفتند ممکن است به چیزی که نمی‌خواهید تن دهید؛ زیرا زیرمجموعه شما توان همراهی ندارند. در این صورت توقف و بازگشت (بدون فتح قله) مورد تایید شماست، اما بخاطر ناتوانی زیرمجموعه. اکنون اگر فردی از درون این گروه، با استدلال‌های متقن، دیگران را به فتح قله دعوت کند، درواقع با رهبر گروه موافقت کرده، نه مخالفت. اینجاست که مطالبه عمومی از دولت‌ها برای تلاش بیشتر و رفع کاستی‌ها، نه تنها مخالفت با رهبری نیست، بلکه موافقت است. اما اگر سکوت کردید و اجازه دادید افراد ضعیف، ضعف خود را به گروه سرایت دهند، ممکن است رهبر گروه علی‌رغم میل باطنی، به «مذاکره»، «صلح تحمیلی» و... رضایت دهد. اما این خواسته قلبی او نبوده و اگر مسئولین همراهی می‌کردند طرح دیگری پیاده میشد. بازگشت مالک اشتر از نزدیکی خیمه معاویه به دستور امام علی (ع) بود، اما آیا خواسته قلبی امام نیز بود؟! یکی از مهم‌ترین دلیل‌های غیبت امام زمان (عج) نیز همین است که آن بزرگوار می‌دانند ما، به‌رغم اظهار محبت‌هایی که داریم، نمی‌توانیم سختی‌های پیش از ظهور را تحمل کنیم. بنابراین ایشان نیز به همین وضعی که ما راضی هستیم، رضایت می‌دهند، گرچه خواسته قلبی ایشان نیست. #ر_س #دیپلماسی_ملی #انتقاد_مشفقانه @sooyesama

#شیخ_جعفر_ناصری #کنترل_حواس #ضبط_خیال ‌ @sooyesama

بدون شرح @sooyesama

#استاد_شجاعی #معرفت #عبادت #قرب @sooyesama

الهی عظم البلا... @sooyesama

کودک اهل غزه است... می‌گوید گرسنه است... با گریه و بغض... آیا کسی می‌شنود؟! #غزه #گرسنگی #پیام_مناسبتی @sooyesama

زنده‌دلی از صف افسردگان رفت به همسایگی مردگان پشت ملامت به عمارات کرد روی ارادت به مزارات کرد حرف فنا خواند ز هر لوح خاک روح بقا جست ز هر روح پاک... مرده دلانند به روی زمین بهر چه با مرده شوم همنشین... زیر گل آنان که پراکنده‌اند گرچه به تن مرده، به جان زنده‌اند... زنده شدم از نظر پاکشان آب حیاتست مرا خاکشان #جامی @sooyesama

#نماهنگ #شرم_مشک @sooyesama

امام سجّاد (ع): اَلْعَجَبُ كُلُّ اَلْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدَارِ اَلْفَنَاءِ وَ تَرَكَ دَارَ اَلْبَقَاء شگفتی بسیار از کسی که برای دنیای فانی می‌کوشد و سرای ابدی را رها کرده است. (أمالى، ج۱، ص۶۶۳) @sooyesama

برخی این‌گونه نقل می‌کنند که یزید پس از خطبه امام سجاد (ع)، اظهار پشمیانی نمود و ابن‌زیاد را مقصر معرفی کرد. سپس از امام (ع) راه‌کار توبه خواست. حضرت سجاد (ع) نماز غفیله را آموزش فرمود. حضرت زینب (س)، که تعجب اطرافیان را از این عمل امام دید، پیش‌قدم شد و از سبب این کار پرسید.امام فرمود: او توفیق توبه نخواهد یافت. ظاهرا سببش این است که در نماز غفیله داریم: «لا اله الا انت، سبحانک انی کنت من الظالمین». و کسی‌که مملو از «من» است، هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: «کنت من الظالمین». بشر وقتی‌که پر از «من» شد، اشتباهاتش را توجیه می‌کند. و هرگز نمی‌تواند نقص و زشتی «من» را بپذیرد. حضرت یونس (ع)، در ظلمات ثلاث، ندا داد: «لا اله الا انت، سبحانک انی کنت من الظالمین»، و از غم نجات یافت. آدمی اگر نقص و فقر خود را پذیرفت، راحت می‌شود. وگرنه مدام باخودش درگیر و مغموم است. #استاد_محمود_امامی #ذکر_یونسی @sooyesama