📹 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی، امشب در پیامی تلویزیونی اهمیت راهپیمایی امسال روز جهانی قدس را بیشتر از سال‌های قبل ارزیابی و تأکید کردند: «إن‌شاءالله راهپیمایی امسال، یکی از بهترین، پرشکوه‌ترین و باعزت‌ترین راهپیمایی‌های روز قدس خواهد بود.» ۱۴۰۴/۱/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir

🎤 صوت جلسه سوم نشست نخبگانی ✅ حجت الاسلام حیدری با جمعی از پزشکان و متخصصین موضوع:آسیب شناسی اقتصاد ایران و ارائه راهکار براساس شعار سال فروردین ۱۴۰۴ #صوت_جلسه www.soudeh-hamdani.com http://eitaa.com/soudeh_hamdani

#نشست_نخبگانی حجت الاسلام حیدری با جمعی از پزشکان و متخصصین فروردین ۱۴۰۴ #گزارش_تصویری www.soudeh-hamdani.com

◼️سالگرد ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (قدس سره) تسلیت باد. امام خمینی: «... حکومت، فلسفه عملی برخورد با شرک و کفر و معضلات داخلی و خارجی را تعیین می‏کند و این بحث‏های طلبگی مدارس، که در چارچوب تئوری‌هاست نه تنها قابل حل نیست که ما را به بن‌بست‏ها می‏کشاند که منجر به نقض ظاهری قانون اساسی می‏گردد... باید تمام سعی خودتان را بنمایید که خدای ناکرده اسلام در پیچ و خم‏های اقتصادی، نظامی، اجتماعی و سیاسی متهم به عدم قدرت اداره جهان نگردد...» ۸ دی‌ماه ۶۷

📢 پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به ملت بزرگ ایران در پی جنایت سحرگاه امروز رژیم صهیونیستی 👈 در پی جنایت سحرگاه امروز رژیم صهیونیستی علیه کشور عزیزمان، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به ملت بزرگ ایران پیامی صادر کردند. متن پیام به شرح زیر است: 🖼بسم‌الله الرحمن الرحیم ✏️ملت بزرگ ایران! رژیم صهیونی در سحرگاه امروز، دست پلید و خون‌آلود خود را به جنایتی در کشور عزیزمان گشود و ذات خبیث خود را با زدن مراکز مسکونی بیش از گذشته آشکار کرد. رژیم باید منتظر مجازاتی سخت باشد. ✏️دست قدرتمند نیروی مسلح جمهوری اسلامی او را رها نخواهد کرد باذن‌الله. در حملات دشمن، تنی چند از فرماندهان و دانشمندان به شهادت رسیدند. جانشینان و همکاران آنان بی‌درنگ وظائف خود را پی خواهند گرفت انشاء‌الله. ✏️رژیم صهیونی با این جنایت، برای خود سرنوشت تلخ و دردناکی تدارک دید و آن را قطعاً دریافت خواهد کرد. ✍سید علی خامنه‌ای ۱۴۰۴/۳/۲۳ 💻 Farsi.Khamenei.ir

"زیارت" یکی از نیازهای حقیقیِ ماست که اگر کسی احساسش نکند، حتما باید احساسِ بیماری کند. کما اینکه اگر کسی یک روز دو روز غذا نخورد همه می‌گویند او حتماً مریضی دارد اگر گفت اشتها ندارم، به او می‌گویند بیمار است. زیرا بدنش نیاز دارد ولی اشتها ندارد یعنی حتماً مشکلی برای او بوجود آمده است. حال اگر کسی احساسِ نیاز به "زیارت" پیدا نکرد، باید بداند که یک بیماری وجود دارد و باید دغدغه داشته باشد که چگونه آنرا رفع کند. ارواحِ ما مبتلا به بیماری‌های زیادی میشود که گاه خودش هم خبر ندارد. کما اینکه ممکن است کسی سرطان داشته باشد، بگویند سه سال است که شما سرطان دارید متوجه هم نشده‌اید، تازه الان متوجه شدید. بیماریِ روحی هم همین طور است. ممکن است کسی متوجه بعضی از اوصافش و بعضی از علائمِ بیماری‌هایش نباشد، ولی بدانید هر مرتبه ای که مشرف می‌شوید برای "زیارت"، دارویی برای بیماری‌های روحی است. هر "زیارت"، یک دارو است ولو شما متوجه نباشید که چه بیماری آمده، یا چه بیماری رفته است، درمانِ آن است. (غیر از اینکه حالا اگر کسی عزیزش را مدتی نبیند احساسِ بی‌قراری باید بکند) برای درمانِ حالاتِ روحی هم، "زیارت"، جزو لوازمات است جزو نیازهای ضروری است. حجت الاسلام روح الله صدوق http://www.soudeh-hamdani.com

با بعثت نبی اکرم تمدن الهی تشریع شد اما امت محققش نکرد در عصر حاضر باید بتواند یک نمونه برای جامعه تمدنی ایجاد کند تا آمادگی ظهور بشود اگر این اتفاق نیفتد هر چقدر هم دعا کند هر چقدر هم گریه کند، خودش را آماده ظهور نکرده است حضرت حجت عج، می‌گوید: اگر من آمدم و دوباره فتنه‌هایی مثل دوران امام رضا ع برای من پیدا شد شما چطوری می‌خواهید امتحان پس بدهید؟ من را دوباره تسلیم می‌کنید؟ برای شما یک نمونه آزمایشگاهی گذاشته است که نسبت به نایبِ امام، شما چطوری دارید نصرتِ خودتان را تقدیم می‌کنید، تا اگر من باشم بتوانید در یاریِ من باشید؟ آیا شما تعبیرِ انگشتِ کوچکِ امام زمان را نسبت به آقای خامنه‌ای می‌توانید داشته باشید؟ یعنی حتماً اوامر و نواهیِ حضرت عج، هم پیچیده‌تر است هم سخت‌تر است هم مقیاسش بزرگتر است. حال نسبت به ایشان چه تمرینی کردیم که نایبش است که اوامر یا خواسته‌های ایشان روی زمین نمانده، بعد بگوییم حال ما توقع داریم ظهور هم اتفاق بیفتد. دعای ندبه‌مان را خواندیم صبح به صبح دعای عهدمان را خواندیم نمازمان را خواندیم روزه مان را گرفتیم می‌گوید اگر همهء عالم نمازشان را بخوانند روزه شان را بگیرند، اما اخلاقِ اجتماعی‌شان به سمتِ توسعهء شهوات میل پیدا کند، این یعنی اقامهء کفر کردن، نه اقامهء اسلام ! پس "تمدن" موضوعِ امتحانِ این دورانِ ماست که از امرِ سیاسی(با انقلاب سیاسی حضرت امام و تشکیل جمهوری اسلامی) شروع شد، اما امر فرهنگی و امر اقتصادی‌اش روی زمین است. اموراتِ یک جامعه ابعادِ مختلفِ سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دارد آیا ما می‌توانیم بگوییم در مسئلهء سیاسی‌اش مدافعِ مقامِ ولایت هستیم، اما در مسئلهء فرهنگی و اقتصادی، متولی‌های دیگری دارد؟ آنها حضور پیدا کنند و از دستِ ما کاری بر نمی‌آید؟ آیا در جنگ هم می‌توانستیم این را بگوییم؟ بگوییم مثلا ارتش نمی‌جنگد، فلانی نمی‌جنگد، پس ربطی به ما ندارد؟ می‌گوییم نه ما بسیج هستیم و حاضریم. ولی اگر این بسیج لازم باشد که فنونِ نظامی را هم یاد بگیرد می‌رود یاد می‌گیرد. اگر لازم باشد که بخواهد خطوط دشمن را شناسایی کند مرارت می‌کشد، ریاضت می‌کشد، شب بیداری می‌کشد، تا بتواند این کار را انجام بدهد. نتیجه‌اش باید این باشد که ما بتوانیم یک جنگ را جلو ببریم. اینکه روی دوش این بگذاریم، روی دوش آن بگذاریم، این مسئول بوده است، یا آن مسئول بوده است، می‌گوییم: نه، ما هر کداممان مسئول بودیم. مسئولِ همان کارِ اصلی هم بودیم که موردِ نیازِ حضرت عج بود. اگر هم نمی‌توانم، می‌خواهم که به دست بیاورم. اگر عقلش را هم ندارم، موضوعی که الان می‌خواهم محضر حضرت علی بن موسی الرضا ع مشرف شوم و بگویم و دعا کنم، همین است. در زیارت، نفرین به دشمن‌ها یک طرف است، اما اینکه به من هم قدرتی بدهید تا من این مسئله را بفهمم و اینکه چطوری در این مسئله بتوانم از ولایت دفاع کنم؟ هم طرف دیگر است. لذا ذکر به اندازه‌ای برمی‌دارد که بتواند مسائلِ اقتصادی یا مسائل فرهنگی را فهم کند ذکرش در اینجا چه می‌شود؟ خواندن بعضی از مسائلی که دارد برای ما زنجیر درست می‌کند به پای ما ببندد. کما اینکه ذکرِ رزمندگان در آنجا این بود که شب بتوانند به خوبی و تعداد دقیقِ ادواتِ دشمن را بشمارند، آمار بگیرند، این آمارشان را خوب بتوانند مخفی کنند، طوری که اگر اسیر می‌شوند، دستِ دشمن نیفتد. "ذکر" می‌شود این‌ها☝️ نوعِ کار، دیگر عوض می‌شود چگونگیِ مقابله با دشمن می‌شود ذکرِ انسان. چگونه دشمن را بشناسم می‌شود ذکرِ انسان. چگونه دشمن شناسی ام را بیاورم در جامعه به یک انسجامِ جدیدی برسانم تا مقابلِ کفر، یک سپاهِ جدیدی را درست کنم، این می‌شود ذکر. شاید به زیارت هم نرسد. لذا می‌گوید من در جبهه بودم موفق نشدم حتی یک بار محضر علی بن موسی الرضا مشرف شوم. (بله بعضی‌ها توفیقاتی را هم دارند) ولی موضوعِ اصلی برای انسان مشخص میکند که بقیهء موضوعات را چطوری تنظیم کند. اگر برای موضوعِ اصلی، گره ای ایجاد شد و کار جلو نرفت، میداند جایی غیر از زیارت کارش را حل نمیکند. ولی اگر مشغولِ کار هست، نمی‌گوید الان یک فرصتِ زیارت پیدا شده کار را رها کنم بروم مثلاً زیارت. امورات را با این مسئله می‌سنجد، قُرب و بُعد به امام را در "موضوعِ دفاع از امام" می‌بیند. حجت الاسلام روح الله صدوق http://www.soudeh-hamdani.com

... حضرت یوسف ع تعبیر خواب کرد و گفت هفت سال نعمت داریم، هفت سال قحطی داریم. گفتند: چه خاکی بر سرمان کنیم؟ گفت: "اجعلنی علی خزائن الارض انی حفیظ علیم". نگفت اول بیایید شبههء اعتقادی‌تان را حل کنید. نگفت اول مومن به خدا شوید تا من که پیامبر خدا هستم بیایم برای شما پیامبری کنم. هیچ سندی ندارید که آنجا حاکمیتِ اسلام بوده باشد و آنها مسلمان بوده باشند. گفت: اسلام، دینِ اداره است. و حضور پیدا کرد و اقتصادِ آنها را به دست گرفت. "اجعلنی علی خزائن الارض" یعنی من را حاکم کن بر گنجینه‌های زمین. یعنی وزیر اقتصاد و امور دارایی شوم. رئیس بانک مرکزی شوم وزیر کشاورزی شوم رئیس جمهور شوم همه این‌ها را به دست گرفت و از موضعِ دین کاری کرد که سالِ اول این‌ها مجبور شدن همه پول‌هایشان را بدهند تا آن سال زنده بمانند، قوتِ غالبِ سال اول بدست بیاورند. سال دوم زنان طلا و جواهراتشان را بدهند سال سوم خدم و حشمشان را بدهند یک سال دیگر کنیز و عبدشان را بدهند یک سال دیگر حیواناتشان را بدهند یک سال دیگر زمین‌هایشان را بدهند تا سالِ آخر برسد و جانِ خودشان را هم بفروشند یعنی خودشان بندهء حضرت یوسف شوند برای اینکه بخواهند زنده بمانند. و بعد حضرت یوسف همهء این‌ها را برگرداند به خودشان. بعد از هفت سال بگوید: ادارهء اسلام این است. (نمونهء عینی و عملی از حکومتِ الهی نشان بدهد) حضرت یوسف، اداره کرد. بعد از این گفتند که: حالا خدای تو کیست؟ حالا کسی که می‌تواند اداره کند، خدایش کیست؟ من را به چه کسی دعوت میکند؟ این جریانِ "آیهء خداوندِ متعال"، اگر محقق نشود شما شبهه را به اسلام می‌بینید، و حقیقی هم هست. و ابلیس هم دستش در آن محدوده‌ای که خداوندِ متعال مقرر کرده است باز است، و فتنه هم می‌کند و بزرگانِ شما را می‌بَرد، خواص را می‌بَرد، امت که دیگر پیشکش. لذا برای رسیدن به ظهور، ایجادِ تمدنِ مقاومتی را لابد می‌دانیم. یعنی حتماً باید اتفاق بیفتد، و الا صحبت از ظهور بی‌معناست یک جامعه باید تمرین کند در یک منطقه‌ای از عالَم. که: من همه نیازمندی‌هایم را وابسته به دین می‌توانم برطرف کنم می‌توانم ابزارش را درست کنم می‌توانم تکنولوژی‌اش را ایجاد کنم همه انحای وابستگی‌ام را از خارج از اسلام بِبُرم. و این معنا را تمرین کنم؛ یعنی دینداری را در اینکه چگونه امتِ اسلامی منسجم باشد؟ چگونه این انسجامش به حاکمیت برسد؟ و چگونه این حاکمیتش به تمدن برسد؟ تمرین کند. اگر اینرا تمرین کند، بعد می‌تواند مدعی باشد که ما آمادگیِ ظهور را داریم. طبیعتاً کسی که در یک منطقه، این فضا را ایجاد کرده است، نمی‌تواند کارش را جهانی کند. جهانی کردنش به دستِ وجودِ مبارک حضرت عج است. اصلاً نوعش هم عوض می‌شود. لاکن شما باید بتوانید تمرین کنید ولایتِ امام را و این تمرین کردنِ ولایتِ امام از یک بُعد نیست. در همهء ابعاد است. اگر می‌خواست از یک بُعد باشد، ما در دفاع مقدس این تمرین را کرده بودیم و موفق هم شده بودیم. اما در ابعاد دیگر، نه. حجت الاسلام روح الله صدوق http://www.soudeh-hamdani.com

بر اندیشمندانِ متعهد پوشیده نیست که پس از رنسانس و در ابتدای تحولاتِ اخیرِ جهان، گرچه مشارکتِ مردم در تصمیم گیری‌ها به عنوانِ ضامنِ تحققِ عدالت در حیاتِ بشری مطرح گردید اما جوهرهء این نوع از عدالتِ سیاسی توافقِ اکثریتِ مردم برای به حداکثر رسانیدنِ بهره‌مندیِ مادی بود. بنابراین و از آنجا که به حداکثر رساندنِ تمتع از دنیا همواره موضوعِ نزاعِ دنیاپرستان است، نه تنها دموکراسی نتوانست همزیستیِ عادلانه را برای بشریت به ارمغان آورد، بلکه عدالتِ سیاسیِ غربی عملاً زمینه‌سازِ سلطهء شرکت‌های بزرگ بر دولت و مردم گردید. شرکت‌هایی که علی رغمِ تحولاتِ عمده در نظامِ سیاسیِ کشورها و تغییراتِ مکرر در عناصرِ تصمیم گیرِ آن، بعضاً عمر و سابقهء ۲۰۰ ساله پیدا می‌کنند و با به حداکثر رساندنِ سودِ خود، به محورِ حاکم بر جامعه تبدیل می‌شوند. این روندِ سلطه جویانه در این نقطه متوقف نشد بلکه بر اثرِ پیوندِ ارگانیکِ شرکت‌ها با "بانک و نظامِ پولی"، سطحِ عمیق‌تری از انتخاب و تصمیم گیری در اختیارِ "تمرکزِ سرمایه" قرار گرفت و تحقیقاتِ سازمانی و اختراعاتِ پیچیده که به هزینه‌های سنگین و سرمایه‌گذاری‌های کلان نیازمند بود، اسیرِ سفارش‌هایی شد که "سودِ سرمایه" معین می‌کرد. ثمرهء این تحقیقات به صورتِ "تکنولوژیِ برتر" رخ نمودو از این طریق، هدایتِ نیازمندی‌ها آغاز شد و تولیدِ نیازهای جدید و ارضای آن سرعتی بی‌سابقه به خود گرفت و تحریکِ "بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه" آنچنان تنوع پیدا کرد که موجبِ تحول در "پسندِ اجتماعی" شد و زیبایی شناسی را به اسارتِ توسعهء سرمایه در آورد. از همین جاست که امروزه "سبکِ زندگیِ" جدیدی در مقابلِ بشریت قرار گرفته و نظامِ سرمایه‌داری در غرب، مبدا آفرینشِ مُدهای گوناگون در: خوراک، پوشاک، سلامت، حمل و نقل، تفریح، مسکن، شهرسازی و کلیهء شرایطِ محیطی شده و با ورودِ تکنولوژی به عرصهء هنر، سرعتِ توهم به جایی رسیده که حالاتِ عاطفیِ انسان نیز مانندِ سایرِ انرژی‌های طبیعی در جهتِ توسعهء سرمایه مصرف می‌شود. در چنین روندی، دین به مثابه "خُرده فرهنگ" و از سنخِ سلایق و سننِ اقوام و ملیت‌های مختلف تلقی می‌شود، که نه تنها فاقدِ توانایی برای مدیریتِ تحولات و راهبریِ تمدن و ارائهء سبکِ زندگیِ جدید است، بلکه در مواجهه با تکنیک برتر و کارآمدیِ بالاتر باید واقعیتی به نامِ غلبهء "فرهنگِ توسعه" را بپذیرد و با انحلال در آن، به پتانسیلی برای رساندنِ کشور به قافلهء تمدن تبدیل شود، و با مشارکت در ایجادِ عزمِ ملی، مردم را در جهتِ دستیابی به توسعهء مادی بسیج کند. به عبارت دیگر دین، وقتی ارزشمند و قابلِ اعتناست که بتواند ارزش‌های "توسعه و فرهنگِ مدرنیته" را بتمامه بپذیرد و انگیزش‌های ایمانی و دینیِ مردم را در خدمتِ به "تمدنِ غرب" به مصرف برساند. در واقع "توسعهء پایدار و همه جانبه" مدعیِ تامینِ تمامیِ نیازهای بشری است و به جای طرحِ مباحثِ نظری با طراحیِ "مدلِ اداره" به عنوانِ یک ماشین پیچیده، ملت‌ها را با جمعیتِ چندین میلیونی از وضعیتِ کم توسعه یافتگی به ایستگاهِ "توسعه یافتگی" می‌رساند و با مدیریتِ همهء عرصه‌های: سیاسی و فرهنگی و اقتصادی بر اساسِ شاخصه‌های کمّی، مطلوبیت‌های مادیِ خود را در عمل محقق می‌نماید. و از آنجا که "نیاز" و "تامینِ آن" را به صورتِ اجتماعی تولید می‌کند، روابطِ جدیدی را پدید می‌آورد که تخلف از آن برای اکثریتِ جامعه از نظرِ عینی به یک امرِ محال تبدیل می‌گردد. این روند در حقیقت به معنای قرار گرفتنِ بشریت در برابرِ یک مغالطه عینی(و نه نظری) است: "زندگیِ جز به شیوه‌ای که تمدنِ غربی آن را پدید آورده قابلیتِ وقوع و تحقق ندارد و کارآمدیِ مدرنیته (برنامهء توسعهء پایدار و همه جانبه) در تمامی عرصه‌های حیات، هر نغمهء مخالف و رفتارِ معارض را بالاخره و در طولِ زمان به کرنش و تسلیم وا خواهد داشت!" مقدمه کتاب سبک http://www.soudeh-hamdani.com

پیامبر(ص) دلسوز همه بشریت ✏️رهبر انقلاب: در مورد پیامبر اعظم (صلّی‌ الله علیه و آله و سلّم) در قرآن آیات متعدّدی وجود دارد؛ بعضی از این آیات خیلی تناسب روشنی با وضع کنونی بشر پیدا میکند که وقتی انسان آیه را میخواند، میبیند کأنّه همین امروز و برای بشرِ امروز نازل شده... ۱۳۹۹/۸/۱۳ 🗓۲۸صفر، سالروز رحلت پیامبر(ص) و سالروز شهادت امام حسن(ع) 💻 Farsi.Khamenei.ir