💠 سلوک سی‌مرغی و سیاست‌نامه سیمرغی 🔸 مقدمه‌ای برای شناخت سه اصل بنیادین حکمرانی هویتی و جمهوریتی ✍ محمدجواد میری 🔹 «سیمرغ» آن گونه که عطار نیشابوری در منظومه‌ی داستانی «منطق الطیر» به تصویر می‌کشد، مقصودِ سفر سی مرغ سالک است که در نهایت سیمرغ را در جمعیت خود متجلی می‌بینند. نمادی از وحدت درعین کثرت و کثرت درعین وحدت. 🔹 از نظر گفتمانی، این توجه به کثرت چیزی نیست جز پذیرفتن تنوع انسانی و فرهنگی و سپس مدیریت هوشمند این تکثرات در برای رسیدن به آرمانی مشترک. پس استعاره‌ی سیمرغ راه ما را از دو جریان جدا می‌کند: اول، جریان متحجری که از مدیریت تحولات و «تکثرات» و اجتهاد متناسب با مقتضیات زمان و «مکان» عاجز است؛ دوم، کثرت‌گرایانی که به حاکمیت وحدتی متعالی بر این کثرت باور ندارند و ما را در هزار و یک دام تعصب و تفرقه و تفننِ سنتی و مدرن و پست‌مدرن می‌اندازند. 🔹 اولین معنای مدیریتی حکمرانی بوم‌گرا، اثرگذاری زنده و هم‌افزای «شبکه‌ای» است؛ یک شبکه‌ی هم‌آرمان از کنشگران دولتی و مردمی هسته‌های واقعی و زنده در سراسر کشور. بر این اساس نه قرار است پایتخت‌ستیزی و مرکززدایی کنیم و نه بناست به پایتخت‌زدگی و مرکزگرایی افراطی معاصر ادامه دهیم. 📎 برای مطالعه کامل این مطلب به سایت سوره سیمرغ به نشانی http://ostanha.hozehonari.ir/001TK8 مراجعه کنید. 🌐 عضویت در صفحه #سوره_سیمرغ (درباره هنر و روایت بومی انقلاب): اینستاگرام: 🌀 @souresimorgh ایتا: 🌀 https://eitaa.com/joinchat/2280391413C16a2e5c3ee بله: 🌀 https://ble.ir/sourehsimorgh سایت: 🌀 https://simorgh.hozehonari.ir