قسمت اول #مناجات_امام_زمان ( عجل الله تعالی فرجه ) #آواز_دشتی #جناب_آقای_گنجی بار دیگر ناز کن جبرانِ مافاتی کنیم شاید ای ، آقای من با تو ملاقاتی کنیم کاش می شد آنقدر از ما تو راضی می شدی تو به ما ، ما هم به تو با هم مباهاتی کنیم اهل طاعت نیستیم ، اما به خاطر خواهی ات دوست داریم ای عزیزمن درکِ طاعاتی کنیم #مولای_من گفتی ای دلدار در عشقِ زمینی سود نیست وقت آن آمد که دل ها را سماواتی کنیم #شاعر ؟ #روضه_امام_حسین ( علیه السلام ) سود ما کجاست ؟ محبت آلُ الله ، سود ما این اشک ها و گریه های بر سید الشهداست ، امام صادق علیه السلام مشغول درس و بحث علمی بودند ، دور تا دور مسجد شاگردها نشستند ، یه وقت دیدند یه روضه خون وارد مجلس شد ، حضرت فرمودند دیگه درس تعطیله ، فرمودند برو بالای منبر برای جد غریب ما « حسین » روضه بخوان ... تا شروع کرد : السلام علیک یا اباعبدالله ، امام صادق شروع کردند ناله زدن ... دلهارو ببریم کربلا ... ای سایه ات همیشه به رویِ سرم حسین معنای واقعیِ اصولَ الکرم « حسین » یک یاحسین گفتم و دیدم غمی نماند تسکین دردهایِ دل مضطرم « حسین » لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد ای مهربان تر از پدر و مادرم « حسین » #شاعر_حسین_صیامی✍ #امام_زمان 📱پیام رسان ایتا👇🏻 https://eitaa.com/zakerinhosein 📱پیام رسان سروش👇🏻 @southosein 📱پیام رسان بله👇🏻 https://ble.ir/southosein اَللّهُــــمَّ_عَجـِّــل_لِوَلیِّــــکَ_الفَـــــرَج https://eitaa.com/zakerinhosein

حسین گفتم و شد سینه بی قرار حسن برای این که حسین است سوگوار حسن محرم و صفر اندوهگین غربتِ او دو چشمِ علقمه گریان و اشکبارِ حسن *شاید وقتی بی دست کربلا کنار علقمه به زمین افتاد...وقتی مادرسادات اومد استقبالش...اون وقتی که صدا می میزد:پسرم! عزیزدلم! شاید اونجا (حرف منه...نمیدونم...)حضرت عباس با خودش میگفت:حسنم چه کشیدی...؟ چه دیدی...؟* «حسن جآن....حسن جآن...» پنجره و کبوترا با من...با من... شلوغیِ کرب و بلا با تو... خلوتیِ صحن بقیع با من...با من... *آقا برات بمیرم..ای امام مظلوم...* ضریح کرب و بلا نقره داغِ تربتِ او زهیر و حر و حبیبند داغدارِ حسن اگر چه دور و برش از حبیب ها خالی است امام ها همه جمعند در کنارِ حسن «حسن جآن...حسن جآن...» مزار خاکیِ او شد ابوترابیه محض از آن به بعد نجف گشت خاکسارِ حسن عجب نباشد اگر که به روزِ رستاخیز حسین فاطمه برخیزد از جوارِ حسن برایِ غربتِ او بی قرار می گریم شبیهِ شمعِ خیالی، سرِ مزارِ حسن برای داغِ دو تا ماهپاره اش یا که برای لحظه یِ جانسوزِ احتضارِ حسن *دوتا پسر فرستاد کربلا...دوتا دسته گل فرستاد،فدایی بشن...* برای روضه یِ او با کنایه می خوانم مدینه، کوچه، فدک نامه، گوشواره، غریب اونیه که همدمِ اشک و آهه دیده که مادرش تو کوچه بی پناهه... «حسن،آقام حسن،آقام حسن،حسن جان...» کریم کاری به جز جود و کرم نداره * آقا یه کربلا به ما میدی بریم؟ گدا اومده در خونه ات....* کریم کاری به جز جود و کرم نداره آقا تو مدینه س ولی حرم نداره *امشب سر و کار ما با کریمه...کریم یعنی چی؟ کریم چه کسیه؟من بگم؟! نه! یه کریم برات تعریف کنه کرم رو... از خودِ امام حسن سوال کردند: آقا! کرم یعنی چی؟فرمودند:"اَلاِبتداءُ بالعطیه قبلَ المسئله"یعنی اینکه قبل از اینکه سائل چیزی ازت بخواد،بهش عطا کنی...* ندهد فرصت گفتار به کریم گوش این طایفه آواز گدا نشنیده ست... »«حسن جآن...حسن جآن...» من میگم خدا رو چه دیدی؟شاید امشب قبل از اینکه بیای روضه،امام حسن اربعینت رو نوشته باشه... به هر موکب نمک گیر امام مجتبی هستیم... تو مگو ما را بدان شه بار نیست با کریمان کارها دشوار نیست.... #شاعر: محسن حنیفی