امیرالمؤمنین:
از ميان بندگان، ديگرى است كه خود را دانشمند نامد و از دانش در او نشانى نيست. مشتى افكار جاهلانه از جاهلان و گمراهيهايى از گمراهان فرا گرفته، بر سر راه مردم دامهاى فريب گسترده و سخنان باطل گويد و كتاب خدا را به رأى خود تفسير كند و حقيقت را به مقتضاى هواى خويش به اين سو و آن سو متمايل سازد.
مردم را از خوف و خطر قيامت ايمن گرداند و گناهان بزرگ را خوار مايه جلوه دهد. مى گويد: چون امر شبهه ناكى پيش آيد، توقف كنم، ولى، خود در آن مى افتد. مى گويد: از بدعتها كناره مى جويم و، خود همواره با بدعتها دمساز است.
صورتش صورت انسان است و دلش دل حيوان. درگاه هدايت را نمى شناسد، كه بدان روى نهد، آستان كورى و جهالت را نمى داند، كه از آن رخ برتابد. مرده اى است در ميان زندگان.
وَ آخَرُ قَدْ تَسَمَّى عَالِماً وَ لَيْسَ بِهِ، فَاقْتَبَسَ جَهَائِلَ مِنْ جُهَّالٍ وَ أَضَالِيلَ مِنْ ضُلَّالٍ وَ نَصَبَ لِلنَّاسِ أَشْرَاكاً مِنْ حَبَائِلِ غُرُورٍ وَ قَوْلِ زُورٍ، قَدْ حَمَلَ الْكِتَابَ عَلَى آرَائِهِ وَ عَطَفَ الْحَقَّ عَلَى أَهْوَائِهِ، يُؤْمِنُ النَّاسَ مِنَ الْعَظَائِمِ وَ يُهَوِّنُ كَبِيرَ الْجَرَائِمِ، يَقُولُ أَقِفُ عِنْدَ الشُّبُهَاتِ وَ فِيهَا وَقَعَ وَ يَقُولُ أَعْتَزِلُ الْبِدَعَ وَ بَيْنَهَا اضْطَجَعَ؛ فَالصُّورَةُ صُورَةُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَيَوَانٍ، لَا يَعْرِفُ بَابَ الْهُدَى فَيَتَّبِعَهُ وَ لَا بَابَ الْعَمَى فَيَصُدَّ عَنْهُ وَ ذَلِكَ مَيِّتُ الْأَحْيَاءِ.
-------------------
خطبه 87 نهج البلاغه
🔰 امام علی علیه السلام:
💠 هیچ فقیری گرسنه نمی ماند،
مگر آن که توانگری
از وی بهره برده است
وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ، فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ، وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ.
📚نهج البلاغه حکمت ۳۲۸
امام على عليه السلام
حكايت كسى كه فريفته اين جهان شده، حكايت گروهى است كه در منزلى حاصلخيز باشند
و نخواهند به منزلى خشك و قحطى زده روند .
براى اينان چيزى نا خوشتر و سخت تر از اين نيست كه از جاى خرّم و پر نعمت خود جدا شوند
و ناگهان به جايى آن چنان بى نعمت و خشك فرود آيند.
مَثَلُ مَنِ اغتَرَّ بها كمَثَلِ قَومٍ كانوا بمَنزِلٍ خَصيبٍ فَنَبا بِهِم إلى مَنزِلٍ جَديبٍ ، فلَيسَ شيءٌ أكرَهَ إلَيهِم و لا أفظَعَ عِندَهُم مِن مُفارَقَةِ ما كانوا فيهِ إلى ما يَهجُمُونَ علَيهِ و يَصِيرُونَ إلَيهِ .
نهج البلاغة: الكتاب۳۱.
امام على عليه السلام :
همانا امامان، كارگزاران خدايند در ميان خلق او و كدخدايان او در ميان بندگانش. به بهشت درنيايد مگر آن كسى كه آنها را بشناسد و ايشان هم او را بشناسند
و به آتش در نيايد مگر كسى كه آنها را نشناسد و آنها هم او را نشناسند.
إنَّما الأَئِمَّةُ قُوّامُ اللّه ِ عَلى خَلقِهِ ، وعُرفاؤُهُ عَلى عِبادِهِ ، ولا يَدخُلُ الجَنَّةَ إلاّ مَن عَرَفَهُم وعَرَفوهُ ، ولا يَدخُلُ النّارَ إلاّ مَن أنكَرَهُم وأنكَروهُ
نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۲ ، غرر الحكم : ۳۹۱۱.
🔰 امام علی( علیهالسلام) :
✳️ «خداوند، بندگان مؤمن خويش را با نمازها، زكاتها و تلاش براى روزه گرفتن در روزهاى واجب شده، نگهدارى كرده تا اعضايشان آرامش و چشمانشان خشوع پيدا كند و جانهايشان رام گردد و دلهايشان متواضع شود و غرور از آنان زدوده گردد».
✅ «حَرَسَ اللّهُ عِبادَهُ المُؤمِنينَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّكَواتِ ومُجاهَدَةِ الصِّيامِ فِي الأَيّامِ المَفروضاتِ؛ تَسكينا لِأَطرافِهِم وتَخشيعا لِأَبصارِهِم وتَذليلاً لِنُفوسِهِم وتَخفيضا لِقُلوبِهِم وإذهابا لِلخُيَلاءِ عَنهُم».
📚 نهج البلاغه : خطبه ١٩٢
♻️ سرتاپای نهجالبلاغه تحریضِ بر تقواست
علی آن است که در نهجالبلاغه است
يکی دیگر از خصوصیّات و شاخصههای حکومت امیرالمؤمنین تقواست. ببینید؛ اینها هر کدام یک پرچم است، هر کدام یک علامت است. تقوا یعنی چه؟ یعنی آن شدّت مراقبتی که انسان در اعمال شخصی خود از راه حق هیچ تخطّی نکند؛ این معنی تقواست. یعنی کاملاً مراقب خود باشد. در دست زدن به پول مراقبت کند؛ در دست زدن به آبروی انسانها مراقبت کند؛ در گزینشها مراقبت کند؛ در طرد کردنها مراقبت کند؛ در حرف زدن مراقبت کند که برخلاف حق سخنی نگوید. یعنی شدّت مراقبت. شما نهجالبلاغه را نگاه کنید، پُر است از این مطالب. حالا متأسفانه در بین بعضیها معمول شده که هر غلطی میخواهند بکنند، به اسم این که امیرالمؤمنین اینگونه بود و امیرالمؤمنین این طوری عمل میکرد، انجام میدهند. به چه دلیل؟ از کجا؟ امیرالمؤمنین در نهجالبلاغه است. کو این چیزهایی که بعضی میگویند علی این طور بود، علی آن طور بود!؟ نخیر؛ علی آن است که در نهجالبلاغه است. شما نهجالبلاغه را از اوّل تا آخر نگاه کنید! سرتاپای نهجالبلاغه تحریضِ بر تقواست؛ دعوت به تقوا و پرهیزکاری است. تا انسان پرهیزکار نباشد نمیتواند اقامه دین خدا کند. آلوده دامانی بد دردی است. آلوده بودنِ دل انسان به گناه، نمیگذارد انسان حقیقت را درک کند، چه برسد به این که دنبال حقیقت حرکت کند.
(۱۳۸۱/۰۶/۳۰)
امام علی علیه السلام فرمودند:
مَنْ لَمْ يُنْجِهِ اَلصَّبْرُ أَهْلَكَهُ اَلْجَزَعُ
آن را كه شكيبايى نجات ندهد بىتابى هلاكش سازد.
نهجالبلاغه حکمت ۱۸۹
🌷🌷🌷🌷🌷
🔻سوگند به خدا، معاويه از من سياستمدارتر نيست، امّا معاويه حيلهگر و جنايتكار است. اگر نيرنگ ناپسند نبود من زيركترين افراد بودم، ولى هر نيرنگى گناه، و هر گناهى نوعى كفر و انكار است...
بخشی از خطبه ۲۰۰ نهجالبلاغه
یکی از یاران بعد از پیروزی درجنگ بصره؛
به امیرالمومنین گفت:
دوستداشتم برادرم نیز با ما بود
و ميديد كه چگونه خدا تو را
بر دشمنانت پيروز كرد.
امام(علیهالسلام) پرسيد:
آيا فكر و دل برادرت با ما بود؟
گفت: آري
امیرالمومنین فرمود:
پس او هم در اين جنگ با ما بود،
حتی آنهايي كه حضور ندارند
و در صلب پدران و رحم مادران مي باشند،
ولي با ما هم عقيده و آرمانند
به زودي متولد مي شوند،
و دين و ايمان به وسيله آنان تقويت ميگردد.
💌 نهجالبلاغه،خطبه۱۲
حکمت ۱۰۵ نهجالبلاغه:
💚✅ امام علی فرمود:
همانا خدا واجباتى را بر شما لازم شمرده، آنها را تباه نكنيد، و حدودى براى شما معيّن فرموده، امّا از آنها تجاوز نكنيد، و از چيزهايى نهى فرمود، حرمت آنها را نگاه داريد، و نسبت به چيزهايى سكوت فرمود نه از روى فراموشى، پس خود را در باره آنها به رنج و زحمت دچار نسازيد.
وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ فَلَا تُضَيِّعُوهَا، وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلَا تَعْتَدُوهَا، وَ نَهَاكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ فَلَا تَنْتَهِكُوهَا، وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ وَ لَمْ يَدَعْهَا نِسْيَاناً فَلَا تَتَكَلَّفُوهَا.
#نهج_البلاغه
#حکمت_۱۰۵