✳️روزی رسول گرامی اسلام(ص) برای عیادت بیماری بر بستر او حاضر شد و از او احوالپرسی کرد. ⬅️ آن بیمار عرض کرد: «نماز مغرب را به امامت شما به جا آوردم و شما در نماز سوره قارعه را خواندید. ⬅️ پس از آن با خود گفتم پروردگارا! اگر من گناهی کرده ام که می خواهی در آخرت مرا به کیفر آن برسانی، پس از تو می خواهم که تعجیل کنی و در دنیا مرا پاک گردانی. پس از این دعا بود که چنین بیمار شدم. ✳️رسول خدا(ص) به او فرمود: «بِئْسَمَا قُلْتَ أَ لَا قُلْتَ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ فَدَعَا لَهُ حَتَّی أَفَاقَ؛[17] چیز بدی گفتی، چرا چنین دعا نکردی که: پروردگارا، نیکی دنیا و آخرت را نصیب ما کن و ما را از عذاب آخرت در امان بدار. پس از آن، رسول خدا- صلی الله علیه وآله-برای آن مرد بیمار دعا کرد و او بهبود یافت

بنده خدا و چاکر سلطان خواجه ابومنصور، وزیر سلطان طغرل ، مردي دانا و لایق ، قوي النفس و با شخصیت وخداپرست و درستکار بود. او در انجام وظایف دینی مراقبت کامل داشت . معمولا همه روزه پس از اداي فریضه صبح مدتی روي سجاده می نشست و ادعیه و اذکاري می خواند. پس از آن که آفتاب طلوع می کرد جامعه وزارت را می پوشید و به دربار می رفت . روزي سلطان طغرل ، وزیر را قبل از طلوع آفتاب احضار کرد. ماءمورین به منزل وي رفتند و او را در حال خواندن دعا دیدند. امر پادشاه را ابلاغ نمودند، ولی وزیر به گفته آنان توجهی نکرد و همچنان به خواندن ادعیه ادامه داد. ماءمورین بی اعتنایی او را بهانه کردند و به عرض رساندند که وزیر نسبت به اوامر پادشاه احترام نمی کند و با این سخن ، سلطان طغرل را به سختی خشمگین کردند. وزیر پس از فراغت از عبادت سوار شد و به دربار آمد. به محض ورود، شاه با تندي به وي گفت : ((چرا دیر آمدي ؟)) وزیر در کمال قوت نفس و اطمینان خاطر عرض کرد: ((اي پادشاه ، من بنده خداوندم و چاکر سلطان طغرل ! تا از بندگی خدا فارغ نشوم نمی توانم به وظایف چاکري پادشاه قیام نمایم)) گفتار محکم و پر از حقیقت وزیر، شاه را سخت تحت تاءثیر قرار داد و دیده اش را اشک آلود کرد. به وزیر آفرین گفت و سفارش کرد که همواره به این روش ادامه بده و بندگی خدا را بر چاکري ما مقدم بدار، تا از برکت آن امور، کشور همواره بر نظم صحیح استوار بماند1                                                  قال علی علیه السلام : ( ذوالشرف لا تبطره منزلۀ نالها و ان عظمت کالجبل الذي لا تزعزعه الریاح )2                                        حضرت علی علیه السلام می فرمود:  ((مرد با شرف اگر در جامعه به بزرگترین مقام و پایه نایل شود، هرگز خود را نمی بازد و از مسیر فضیلت خارج    نمی شود. او مانندکوه پابرجاست که وزش بادها قادر نیست به حرکتش درآورد و متزلزلش نماید.)) 1 جوامع الحکایات ، ص 173 2.غررالحکم ، ص407

*« عَبدی اَنَا وَ حَقّی لَکَ مُحِبٌّ فَبِحَقّی عَلَیکَ کُن لی مُحِبّا » ای بنده من ! قسم به حقی که بر تـو دارم من تـو را دوست دارم تـو نیز به حقی که بر تـو دارم مرا دوست داشته باش... 💠🎙«اِلٰهى کَفىٰ بى عِزًّا اَنْ اَکُونَ لَکَ عَبْدًا، وَ کَفىٰ بى فَخْرًا اَنْ تَکُونَ لى رَبًّا، اَنْتَ کَما اُحِبُّ فَاجْعَلْنى کَما تُحِبُّ» خدایا! مرا این عزت بس که #بنده تو هستم، و مرا این افتخار بس که پروردگارم تو هستی، تو آن‌چنانی که من #دوست دارم، پس مرا آن‌چنان گردان که تو دوست داری.

سحرخیزی آیت الله حق شناس

📌 اگر کارمون برای خداست، خدا میبیند و جبران میکند، نیازی نیست جواب هر کسی و هر تهمتی را بدهیم. امام خمینی توحید

⁉️چرا زندگی‌های کنونی بی برکت شده است؟! ⁉️چرا زندگی سخت و گرفتاری ها زیاد گردیده است؟! ✍️ پاسخ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) ⬅️در قدیم وقتی که سحر از کوچه‌ای عبور می‌کردی صدای قرآن و مناجات می‌شنیدی. مردم خودشان اذان می‌گفتند، زمستان در برف و باران به پشت‌بام می‌رفتند، اذان می‌گفتند و مناجات می‌کردند. سحرهای قدیم مثل شب‌هایی بود که می‌گویند بروید پشت‌بام “الله اکبر” بگویید، خیلی صدای مناجات و گریه می‌آمد. ⬅️با این وجود، هر خانه‌ای یک اتاقی داشت به عنوان نمازخانه و حتی بعضی‌ها دو ساعت به اذان صبح مانده برای نماز شب و عبادت به آنجا می‌رفتند و یک ساعت بعد از طلوع آفتاب بیرون می‌آمدند، قرآن و مفاتیح همیشه در آن اتاق و کنار آنها بود. ⬅️اما امروزه ما با خدا خلوت نمی‌کنیم و با او راز و نیاز نداریم و به نماز اهمیت نمی‌دهیم، مسائل شرعی را یاد نمی‌گیریم و این گونه امور که باعث کم‌اهمیت دادن به یاد و ذکر خداست باعث می شود که رزق و روزی ما هم کم شود و معیشت ما به سختی اداره شود؛ همان‌طور که خداوند در قرآن سورۀ طه آیه 124 فرموده است: وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنْکاً و هر کس از یاد من اعراض کند همانا (در دنیا) معیشتش تنگ شود.

✍ غمی، مصیبتی، ترسی، دلشوره‌ای و ... همه‌ی جانت را در پنجه کشیده و می‌فشارد! آنقدر که گاهی فکر می‌کنی نفست بند آمده و بدنت دیگر تابِ اینهمه درد را ندارد! اینجور وقتها، آدمیزاد دلش میخواهد حرف بزند... با کسی‌که دردش را بفهمد، به او حق بدهد، و برای خلاصی‌اش، آستین بالا بزند! ▫️و امام سجاد علیه‌السلام، دعای ۲۲ صحیفه را، برای همین لحظه‌هایمان طراحی کرده‌اند! چند فرازش را که مینوشی، حس میکنی در سرازیری آرامبخشی افتاده‌ای که می‌تواند تا مقصدی امن، هدایتت کند! ⚡️اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ / دلبرم ؛ من نه طاقتِ سختی دارم / ⚡️وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ / و نه صبری برای تحمل بلا / ⚡️وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ / و نه توانی که فقر رو تحمل کنم / ⚡️فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي / پس روزی منو قطع نکن / ⚡️وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ / و منو به کسی واگذار نکن / ⚡️بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي ، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي / فقط خودت کارهای مربوط به منو بعهده بگیر و کفیل من باش / و ....... #استاد_شجاعی

سِـــپاس خُــدایی را کـــه مَــرا دوســت دارد در حالی کــه از من، بی نیـــاز اســت🧡 🤲#دعای_ابوحمزه_ثمالی

آیت‌الله حائری شیرازی ره : جهان یک خانه و خداوند صاحب آن است. ما خیره به در و دیوار خانه ایم، درحالیکه صالحین مشغول تماشای صاحب خانه اند.

🌹قال مولانا زین‌العابدین علیه‌السلام: 🔅آنکه درهیچ کاری به مردم امید نبندد وهمه کارهایش را به خدا واگذارد، خداوند هرخواستهای که داشته باشد اجابت کند. 🔹منْ لَمْ يَرْجُ النَّاسَ فِي شَيْ‏ءٍ وَ رَدَّ أَمْرَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ اسْتَجَابَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِي كُلِّ شَيْ‏ء. 📚کافى؛2:148

🔺دو دستورالعمل ساده برای خیر دنیا و آخرت #حجت‌الاسلام_حسینی_قمی

💢 پیامبر در قبرستان ایستاد گذشت و دوباره ایستاد و شروع نمود به گریه! در حکایتی دل نشین از پیامبر گرامی اسلام از زبان شخصی به نام ثوبان این چنین آمده است که: با رسول خدا(ص) در قبرستان بودیم. حضرت ایستاد و گذشت و دوباره ایستاد. عرض کردم: یا رسول الله، چرا این گونه رفتار می کنید؟ پس آن حضرت گریه شدیدی کرد، ما هم گریه کردیم. آن گاه فرمود: ای ثوبان، صدای ناله اهل عذاب را شنیدم. بر آنها رحم کردم، دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد. سپس فرمود: ای ثوبان! اگر کسانی از اهل این قبرستان، که در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام می کردند و به عبادت می پرداختند، در قبرها معذب نمی شدند.