شب بی گه است ای ماه من! مهمان من شو ساعتی…
هم خانه ی عشقِ توام؛ هم خانه من شو ساعتی
بنگر به رویِ زرد من؛ بر سینه بنشان گرد من
تا کم باشی درد من؛ درمان من شو ساعتی!
ای چشمه ی حیوان به لب، وی زندگانی را سبب!
چون جانم آوردی به لب؟!
جانانه من شو ساعتی…
ای چتر من گیسوی تو؛ طغرای مه ابروی تو!
ای من غلام روی تو!
سلطان من شو ساعتی
حسام الدین سراجhttps://eitaa.com/stickerchanel
