🔺تدوین دستورالعملی سازنده برای نیل به مقام آدمیّت
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹از نظر قرآن كريم، انسان در حركت به سوى پروردگار هستى است و منتهاى اين سير كه در مسيرى پر رنج و پر مشقّت واقع شده است، خداوند متعال مىباشد.
🔹براى رسيدن به هر مقصدى بايد از راهى كه به آن مقصد منتهى مىشود، عبور كرد و طىّ مسير در هر راه و مسيرى، محتاج كمك و راهنمائى است.
🔹خداوند تعالى در آيات متعدّدى از قرآن مجيد به صورت مستقيم و غيرمستقيم راه را به جويندگان حقيقت نشان مىدهد. پيامبر اكرم«صل الله علیه واله» و
اهلبيت گرامى ايشان«علیهم السلام»كه مبيّن قرآن هستند نيز در روايات فراوانى سلوك معنوى آدمى را متذكّر شده و به گونهاى مسير حركت را براى سالك هموار مىكنند كه گويى او را به مقصد رسانيدهاند.
🔹هنگامى كه پيامبر اكرم «صل اللهم علیه وآله» به پيامبرى مبعوث شدند، هيچ فضيلت بارزى در جامعه عرب جاهلى عربستان ملاحظه نمىشد.
🔹اوّلين آياتى كه بر پيامبر اكرم«صل الله علیه واله» نازل شد، آيات تربيتى و آموزشى بود.
🔹آن نبىّ گرامى«صل الله علیه وآله»، فرستاده شده تا با تبيين قرآن كريم، انسانها را تربيت كند و آنان را به مقام آدميّت برساند. خودسازى و تهذيب نفس را به بندگان آموزش دهد و آنان را به دو بال علم و عمل مجهّز نمايد تا بتوانند پرواز كنند.
🔹پيامبر گرامى«صل الله علیه وآله» پس از مبعوث شدن به رسالت و دريافت برنامه آموزشى، از غار حرا به خانه بازگشتند. بارى سنگين بر دوش آن رسول گرامى«صل الله علیه وآله» آمده بود. جبرئيل نازل شد و آيات اوّل سوره مزّمّل را آورد. در حقيقت با يك دستورالعمل كه بهترين ابزار كار براى تحمّل آن بار سنگين بود، بر پيامبر اكرم«صل الله علیه وآله» وارد شد.
🔹خداوند متعال در اين آيات شريفه مىفرمايد: يا رسولالله كه عباى نبوّت به دوش تو آمده است، از اين دستورالعمل كمك بگير:
1⃣شبزندهدارى؛
2⃣ نماز شب(تهجّد)؛
3⃣ تمسّك به قرآن؛
4⃣ اراده؛
5⃣ قاطعيت در گفتار؛
6⃣ فعّاليت مداوم؛
7⃣ذكر مدام؛
8⃣9⃣ دعا و انقطاع الى الله؛
0⃣1⃣ توكّل؛
1⃣1⃣صبر؛
2⃣1⃣ سعه صدر.
🔹خداى سبحان با ابلاغ اين دستورالعمل، برنامه رسالت پيامبر«صل الله علیه وآله» را تدوين فرموده است.
🔹پيامبر اكرم«صل الله علیه وآله» با استفاده از اين دستورالعمل، فعّاليّت تبليغى و رسالت خويش را آغاز نمودند و پس از تحمّل شدايد و پشت سر نهادن موانع فراوان و فشارهاى كفّار، توانستند در مدّت كوتاهى جامعه عرب جاهلى را دگرگون سازند و با يك انقلاب دفعى، افرادى مهذّب و باتقوا تربيت نمايند.
🔹از ميوههاى شيرين درخت نبوى، تربيت و پرورش انسانهاى با فضيلت و بامعرفت بود.
🔹آن دستورالعمل، در واقع برنامه سلوك معنوى مسلمانان، مشتمل بر راهكارهايى براى خودسازى آنان است.
🔹برخى از مسلمانان صدر اسلام با عمل به اين برنامه و پيروى از پيامبر اكرم«صل الله علیه وآله»، به مقام آدميّت نائل آمدند.
🔹موفّقيّت در ميدان سير و سلوك و عبور از سختىها و موانع موجود در مسير حركت به سوى خدا، تنها با برنامهاى كه ذات بارى تعالى براى سختترينِ كارها تنظيم و تدوين فرموده است، امكانپذير است.
🔹هر كه اهل سير و سلوك باشد و رسيدن به مقامات عاليه عرفانى را به عنوان چشمانداز پيش روى خود رقم زده باشد، با عمل به اين دستورالعمل مىتواند به مطلوب خود برسد.
📚برگرفته از کتاب سير و سلوک، جلد اوّل(مقدمه)
از تألیفات حضرت آیتالله العظمی مظاهری«مدّظلّه»
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/x68114
#درس_اخلاق
🔵صوفی پژوهی
https://eitaa.com/sufi110
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹آیت الله العظمی جوادی آملی:
«مرحوم کلينی نقل ميکند وقتی مؤمن در حال احتضار شد، چند نفر بالای سر او حاضرند؛ اينکه نميشناسد نديده بود معرفی ميکنند ميگويند اين که پيشاپيش همه است وجود مبارک پيغمبر است، آنکه کنارش ايستاده است علی بن ابيطالب است؛ اين يکی حسن بن علی است، آن يکی حسين بن علی است! لذّتی از اين بهتر! مرحوم کلينی از امام نقل ميکند که هيچ لذّتی در تمام مدت عمر برای انسان به اندازه لذّت احتضار نيست؛ راست هم هست! چرا ما اين مقام را از دست بدهيم؟ ما که آرزوی ما اين است که قبر حضرت را زيارت بکنيم، خود حضرت به بالين ما بيايد آن وقت چه ميشود؟! حيف نيست که آدم اين مقامها را از دست بدهد؟»
#درس_اخلاق ٩۵/٨/٢٠
💢بعضی از فرق صوفیه، برای اقطاب خویش چنین مقامی قائل بوده اند.
💢یکی از ادعاهای ملاسلطان(مؤسس انشعاب نعمتاللهیسلطانعلیشاهی)، در هم طراز کردن قطبیت خویش با ولایت معصومین(علیهم السلام) مطلبی است که کیوان قزوینی می نویسد: «عمده مطلب آنست که اتمام حجت خدا بر همه بشر وقت مرگ است، که دم مرگ همه بشر به هر نقطه، من به بالین همه حاضر می شوم، خواه شنیده باشد نام مرا خواه نه و بعد از حضور از جانب خدا به او معرفی می شوم و حال اختیار به او داده می شود که مرا بپذیرد یا رد کند.»[1]
💢فرق صوفیه فرقه ای، برای اینکه در زمان ما، برای خود وجاهتی پیدا کنند، تلاش می کنندکه عالمان برجسته را به خویش منتسب کنند، این در حالی است که عالم دینی اعتقاداتشات با تصوف فرقهای همسو نبوده است.
پینوشت:
[1].کیوان قزوینی، عباسعلی، راز گشا، نشر راه نیکان، چاپ اول، 1386، ص 201.
🔵صوفی پژوهی
@sufi110