📚 ﷽ 📚 🎈أماتَ الحُبُّ عُشّاقاً وَ حُبُّک أنت أحیانی؛ عشق چه بسیار عاشقان را به کشتن داد، حال آن‌که عشقِ تو مرا زنده کرد. @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🎈محبّتِ مَرزوق ♦دهمِ ربیع‌الاوّل ـ بنا بر مشهور ـ سالگردِ #ازدواج_آسمانی رسولِ مکرّم صلی‌الله‌علیه‌وآله و بانوی قدسی، حضرتِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها است. ♦"مسلم بن حجّاج" به سندِ خود در صحیحِ مسلم نقل می‌کند که "عایشه" گفت: مَا غِرْتُ عَلَى نِسَاءِ النَّبِيِّ إِلَّا عَلَى خَدِيجَةَ وَ إِنِّي لَمْ أُدْرِكْهَا. قَالَتْ: و َكَانَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا ذَبَحَ الشَّاةَ فَيَقُولُ: "أَرْسِلُوا بِهَا إِلَى أَصْدِقَاءِ خَدِيجَةَ". قَالَتْ: فَأَغْضَبْتُهُ يَوْماً فَقُلْتُ: خَدِيجَةَ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ: "إِنِّي قَدْ رُزِقْتُ‏ حُبَّهَا"؛ نسبت به هیچ‌یک از زنانِ پیامبر (ص) رشک نورزیدم مگر خدیجه، و من او را درک نکردم. رسولِ خدا (ص) هرگاه گوسفندی قربانی می‌کرد می‌فرمود: "آن‌را برای دوستانِ خدیجه نیز بفرستید". من روزی آن حضرت را به خشم درآوردم و برای آن‌که ایشان آرام شود، نامِ خدیجه را بردم. رسولِ خدا (ص) فرمود: "همانا محبّتِ خدیجه، رزق و روزیِ من قرار داده‌ شده است". (صحيح مسلم؛ قاهره: دار الحدیث، ۱۴۱۲ ق: ج ‏۴، ص ۱۸۸۸). 🔹بنابر این روایت و روایاتِ متعدّدِ دیگر در منابعِ اهلِ سنّت، "عایشه" نسبت به خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها حسادت می‌ورزیده؛ و نشان می‌دهد که صاحبِ این صفت از دریای قداستِ وجودیِ رسولِ خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله بهره‌ای نبرده و از انوارِ فضائلِ اخلاقیِ آن وجودِ مقدّ٘س استضائه نکرده است. 🔹حضرتِ ختمی‌مرتبت صلّی‌الله‌علیه‌وآله از چنان خُلقِ نیکویی برخوردار است که خدای متعال آن حضرت را با عنوانِ خُلق عظیم می‌ستاید و می‌فرماید: وَ إِنَّكَ‏ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظيمٍ؛ و راستى كه تو را خويى والاست! (قلم، ۴). 🔹در صحیح مسلم از "انس بن مالک" منقول است که گفت: "من بیست سال به رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله خدمت کردم امّا به خدا قسم هرگز به من اُف نگفت و هیچ‌گاه در موردِ کارها نگفت: چرا چنین کردی!" (صحيح مسلم: ج ‏۴، ص ۱۸۰۴). حالْ در فرازی از این روایت، "عایشه" می‌گوید: "فَأَغْضَبْتُهُ يَوْماً؛ من روزی رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را به غضب درآوردم. 🔹این‌که "عایشه" چگونه آن حضرت را ـ که کوهِ صبر بودند ـ به خشم درآورده، خود موضوعی شگفت‌آور است؛ امّا به‌هرحال به خشم درآوردنِ کسی‌که تمام افعالش انعکاسِ فعلِ الهی محسوب می‌شود، درواقع به خشم آوردنِ خدای متعال است؛ و قرآنِ کریم نیز در موردِ کسی‌که غضبِ الهی بر او نازل شود می‌فرماید: وَ مَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبي‏ فَقَدْ هَوى؛‏ و هركس خشمِ من بر او فرود آيد، قطعاً در ورطۀ‏ هلاكت افتاده است. (طه، ۸۱). 🔹"عایشه" وقتی رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را خشمگین می‌کند، برای آرامشِ آن حضرت، نامِ مبارکِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را می‌آورَد. عشق و علاقۀ حضرتِ رسول صلّی‌الله‌علیه‌وآله به آن بانوی عرشی چنان زیاد بوده است که بردنِ نامِ ایشان موجبِ آرامشِ آن حضرت می‌شود و دریای عطوفت و شفقتِ ایشان را به تلاطم می‌آورَد و خشمِ ایشان را فرو می‌نشانَد. 🔹پس همان‌طور که "عایشه" موجبِ برانگیخته شدنِ خشمِ الهی می‌شود، نامِ مبارکِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها نیز موجبِ جوششِ رحمت و لطفِ خدای متعال است؛ که هردوی این غضب و رحمتِ الهی، در آیینۀ وجودِ مقدّسِ حضرتِ ختمی‌مرتبت صلی‌الله‌علیه‌وآله متجلّی بوده است. ♦در انتهای حدیث، رسولِ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با بیانِ عبارتی کوتاه، عظمتِ وجودیِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را بیان می‌فرمایند که محیّرالعقول است؛ حضرت می‌فرمایند: إِنِّي قَدْ رُزِقْتُ‏ حُبَّهَا؛ همانا محبّتِ خدیجه، روزیِ من قرار داده‌شده است. ♦رزقِ مادّی و معنویِ هرکس به‌تناسبِ حالِ خودِ اوست. رسولِ خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله که صاحبِ روحِ کلّیِ عالَم و حائزِ مقامِ حبیب‌اللّهی است، محبّتِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را رزقِ خود می‌داند که خدای متعال به ایشان ارزانی داشته است؛ و برای پاسخ به استبعاد و استعجابِ افکارِ ضعیف و حسودِ برخی از مخاطبینِ خود، جملۀ خود را با "إنّ" ـ که از حروفِ تأکید است ـ آغاز می‌کند و فعل "رُزِقتُ" را با "قَدِ" تحقیق همراه می‌نماید. @sulookmanavi

🖌... نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ ... (یوسف، ۵۶) از ما نهادنِ سر بر خاکِ کوی معبود او هرکه را که خواهد از خاک برگزیدن @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹در هیچ پیش‌آمدی نباید فریادِ شادی برآورد یا شِکوه و زاری کرد، چرا که همه چیز متغیّر است ـ که این شاملِ آن پیش‌آمد نیز می‌گردد ـ و هم‌چنین به این علّت که قضاوتِ آدمی درباره‌ٔ سود و زیانِ خویش دست‌خوشِ خطاست. 🔹تقریباً هرکس به مناسبتی از آن‌چه بعد برای او بهترین واقعه بوده است، شِکوه کرده؛ یا از پیش‌آمدی که بعد سرچشمه‌ٔ بزرگ‌ترین رنج‌های او شده است، فریادِ شادی برآورده است. 🔹کسی‌که در زندگی طعمِ شادی‌ها و غم‌های ناگهانی را بسیار چشیده‌، دیگر هرگز در نگاهِ نخست از دیدنِ چهره‌ٔ این‌دو، عنان را از کف نمی‌دهد. @sulookmanavi

🎧#صوتی 👆👆👆👆 🌀#معارف_معنوی_۲۷۶ 🎤موضوع: ۱. سختی‌هایی که خدا، انسان را مبتلا می‌کند، موجبِ رشد است. ۲. انسان نباید شروع‌کنندهٔ تخاصم باشد. ۳. وظیفهٔ ابتداییِ انسان نسبت به دیگران، بِرّ و قسط و انصاف است. ۴. وظیفهٔ انسان در درگیریِ دیگران با او، استقامت است. ۵. محورِ احکامِ دین، توحید است. @sulookmanavi

🖌وَ قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (فرقان، ۳۰)؛ و آن‌روز پیامبر شکایت می‌کند: خدایا، قومِ من این قرآن را کنار گذاشتند. ♦مهجور کردنِ قرآن - که در همهٔ ما امّتِ نبی (ص) کم و بیش هست - یا به ناآشناییِ با قرآن است یا با ترکِ قرائتِ مستمرّ آن یا با زندگی نکردن طبقِ آن. اگر می‌خواهیم مشمولِ گِلِهٔ رسولِ خدا (ص) نباشیم، باید قرآن را بیاموزیم و با آن انس داشته و روزانه تلاوت کنیم و زندگیِ خود را صد در صد طبقِ قرآن تطبیق دهیم. 🌻#لبيك_يا_رسول_الله 🌻#پیامبر_رحمت @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 ♦از نشانه‌های سلامتِ روان، لذّت بردن از تنهایی با خویش است. @sulookmanavi

🎧#صوتی 👆👆👆👆 🌀#معارف_معنوی_۲۷۷ 🎤موضوع: ۱. مسکین (سائل)، رسول (فرستاده) خداست. ۲. انسان باید دیدهٔ خدابین داشته باشد. @sulookmanavi

🖌لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ ... (آل‌عمران، ۱۲٨) 🖌إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ ... (آل‌عمران، ۱۵۴) 🖌... فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ... (بقره، ۱۰۹) ♦از این سه آیه فهمیده می‌شود که تقدیرِ خدانوشته را نمی‌توان عوض کرد اِلّا با صبر و گذشت و رضا. @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔸درحالی‌که جاندارانِ فروتر چیزی بیش از ویژگی‌های نژادیِ نوعِ خود را دارا نیستند، انسان یگانه موجودی است که می‌تواند مدّعیِ داشتنِ شخصیّتِ فردی باشد؛ امّا این شخصیّتِ فردی در بیش‌ترِ مردمان، به‌اندازه‌ای بس‌ناچیز محقّق می‌شود و تقریباً همگیِ ایشان زیرِ لوای دسته و رسته‌ای قرار می‌گیرند. 🔸اندیشه‌ها و خواست‌های این مردم ـ هم‌چون چهره‌هاشان ـ یا نمونه‌ای از کلّ نوع است و یا دست‌ِکم مشتی نمونه‌ٔ خروارِ دسته‌شان؛ و به همین جهت، شخصیّتی دارند عامی و مبتذل و وضیع. معمولاً می‌توان حدس زد که می‌خواهند چه بگویند یا چه بکنند. هیچ‌گونه ویژگیِ به‌خصوصی ندارند که ایشان را برجسته و متمایز سازد؛ هم‌چون اجناسِ کارخانه‌ای، همه از یک جنس. پس اگر طبیعتِ این‌ها با طبیعتِ نوع پیوند خورده و یکی شده، دیگر وجودشان چه اندازه می‌تواند از آن فراتر برود؟ 🖋آرتور شوپنهاور 📚 جهان و تأمًلاتِ فیلسوف @sulookmanavi

🖌... وَ فَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ (رعد، ۲۶)؛ به دنیای پستی دل‌خوش‌اند که در برابرِ آخرت هیچ است. @sulookmanavi