eitaa logo
سلوک معنوی ـ حیات عارفانه
792 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
204 ویدیو
7 فایل
🎈#سلوک_معنوی #حیات_عارفانه، معارفِ تدوین شده و بازنویسیِ سخنانِ ارزش‌مندِ توحیدی، ولایی، عرفانی و معنویِ سالکانِ راه در حوزۀ نظری و معرفتی (معرفتِ توحیدی، معرفتِ نفس، معرفتِ هستی)، و حوزۀ عملی (تهذیبِ نفس، و حضورِ دین در متنِ زندگی) است. @Useriran
مشاهده در ایتا
دانلود
🖌... وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ ... (ابراهیم، ۵)؛ روزهای سرنوشت‌ساز را - که دستِ قدرتِ خدا در آن‌ها پیداست - به آن‌ها گوشزد کن. 🔹"أَيَّامِ اللَّه" فقط منحصر به روزهای مشخّص و بارع در "تاریخ"ِ بشر نیست و در "زندگی"ِ هر یک از ما نیز "أَيَّامِ اللَّهِ" هست. "یوم‌الله"های زندگیِ هرکس روزی است که خدا در آن روز خودش را نشان داده و سکّان را به‌دست گرفته و قدرت‌نمایی کرده و کارسازی نموده؛ روزی که مائیم و خدا، و همه چیز دستِ خداست؛ مثلِ روزِ تولّد، روزِ مرگ، روزِ تغییرِ تقدیر، روزِ گرفتنِ برات، ... 🔹مۇمن همیشه چشم‌به‌راهِ این ایّام و جلوه‌گری خدا در ان‌هاست: ... لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (غافر، ۱۶). @sulookmanavi
🎈سلام دوستانی که مجموعه ۶ جلدی کتاب‌های سلوک‌معنوی (تٲلیفِ بنده) را تهیّه و مطالعه کردند، لطفاً نقد، نظر، و پیشنهادِ خود را به بنده اعلام فرمایند. با تشکر: عباسعلی جعفری
📚 ﷽ 📚 🔹خیلی از مذهبی‌ها با این‌که نمازخوان هستند و نمازشان را اوّلِ وقت می‌خوانند و روزه می‌گیرند و خمس می‌دهند، فکر می‌کنند کار تمام است! غافل از این‌که یک چیزی مقدّم بر "احکام" است و آن "اخلاق" است. وقتی کسی پر از حسادت، بخل، تنگ‌نظری و مقایسهٔ بی‌جا بود و زبانِ ناشکر داشت و پرتوقّع بود، هرچه نماز بخوانَد امّا گرفتارِ شرکِ خفی است. 🔹کسی‌که اخلاقش درست نباشد، از نماز و روزه‌اش طَرفی نمی‌بندد. (البتّه اخلاق هم به تنهایی کافی نیست و "متخلّقِ بی‌خدا" درنهایت ثمرهٔ اخلاقِ خوبش را در دنیا می‌گیرد و آن‌طرف دستش خالی است). 🔹وقتی من خودم را از دیگران بالاتر و همه را اهلِ جهنّم می‌دانم، این موجبِ فقر و نکبت است. @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🎈همیشه سعی کنید خیرخواهِ دیگران باشید و برای بندگانِ خدا چیزِ خوب بخواهید. مؤمن می‌تواند با دلِ خود به اهلِ آسمان‌ها و زمین خیر برسانَد؛ با نیّتِ خوب، با دعا کردن. مثلاً در روایت آمده است: کسی که صلوات بر محمّد و آلِ محمّد علیهم‌السّلام می‌فرستد، خیرش به همهٔ موجوداتِ عالَم می‌رسد. 🖌 @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🔹درد نقشِ تطهیرکننده دارد، و هرکس بهره‌ای از درد دارد که جزءِ تقدیرِ اوست و باید بکشد (درد و رنجی اوّلیّه که هرکس باید در هبوطِ زمینی‌اش بکشد)، و رنجِ ثانویّه‌ای دارد که بخاطرِ تصمیماتِ اشتباهش بر او مترتّب شده؛ این‌را هم باید بکشد. 🔹فرار از درد و رنجِ اوّلیّه تقریباً ناممکن است، امّا برای مۇمنین دو امتیاز قائل می‌شوند: یکی این‌که مقدارِ درد و رنج را کاهش می‌دهند (مثلاً تبدیلش می‌کنند به چیزی خفیف‌تر)، دوم این‌که فتیلهٔ صبر را در آن‌ها بالا می‌کشند تا راحت طی کنند. 🔹درد و رنجِ ثانویّه امّا قابلِ پیش‌گیری است؛ پیش‌گیریِ آن با زندگیِ قرینِ تقوا امکان‌پذیر است. چگونه؟ کاری برای منفعتِ خود نکنیم و کارهای ما الهی باشد. (هر کارِ خودخواسته و دل‌بخواه، رنجی در درونش دارد که وقتی جوانه زد و رشد کرد، پاگیرِ ما می‌شود؛ کار برای خود همه‌اَش رنج و دلهره است). 🔹ولی این‌که همه کارهای ما خدایی باشد - یعنی هم صورتش عندالله موجّه باشد، هم نیّتش لِوَجه‌الله باشد - خیلی‌خیلی سخت است. بله! به همین دلیل هم آدمِ غیرِمبتلا خیلی‌خیلی کم است. فی‌الواقع فقط اولیاءِ الهی همه کارهای‌شان الهی است، درنتیجه خوف و حزنی ندارند.؛ بقیّهٔ مردم گرفتارند و دائم دارند تقاص پس می‌دهند؛ یک تقاص تمام نشده، بعدی شروع می‌شود. 🔹اگر آدم کارهایش الهی نیست و برای خودش می‌کند، لااقل ضمنِ آن حقّ دیگران را تضییع نکند. (اذیّت کردنِ دیگران برای نفعِ خود، خیلی رنج پدید می‌آورَد). پس، پیش‌گیری عبارت است از نرنجاندنِ دیگران و - در مقیاسی بالاتر - نرنجیدن. 🔹امّا اگر رنجی آمد (رنجِ اوّلیّه یا ثانویّه) درمانِ هردو یکی است؛ آدمی که مبتلا شده باید چند کار کند: ✦اوّل: متنبّه شود که بلایی آمده و بلاها همه از بالاست (خدا مبتلایش کرده). ✦دوم: فکر کند چرا این‌طور شده؟ علّتش چه می‌تواند باشد؟ کجای کارش ایراد داشته؟ گاهی به‌محضِ فهمِ باطنِ بلا - یعنی علّتِ آن - خداوند بلا را برطرف می‌کند (خداوند بلا می‌فرستد تا بفهمیم!) ✦سوم: تضرّع کند؛ یعنی از خودِ خدا رفعِ بلا را بخواهد. (گاهی هرچه فکر می‌کند نمی‌فهمد بلا چرا آمده. بگوید خدایا هرچه بوده بگذر و مراقبم باش دیگر مرتکب نشوم). ✦چهارم: صدقه بدهد، به مقدارِ کم به افرادِ زیاد (در روایات است که بلا را برمی‌دارد). ✦پنجم: نمازِ مستحبّی بخواند و از خدا رفعِ بلا و عافیت را بخواهد. ✦ششم: بر ذکرِ "یا رئوف و یا رحیم" مداومت کند. ✦هفتم: روزه بگیرد؛ ان‌شاءالله خدا بلا و سختی را برمی‌دارد. ✦هشتم: همراه با مواردِ فوق، بر بلا صبوری کند؛ آن‌هم صبرِ جمیل، یعنی دلش را به سمتِ رضا سوق دهد؛ که اگر به رضا رسید، هم بلا تمام می‌شود، هم مستجاب‌ُالدعوه می‌گردد. (در صبر اکسیری است که در هیچ چیز نیست؛ کیمیایی است که خاکِ وجودِ انسان را زر می‌کند). @sulookmanavi