eitaa logo
سلوک معنوی ـ حیات عارفانه
793 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
204 ویدیو
7 فایل
🎈#سلوک_معنوی #حیات_عارفانه، معارفِ تدوین شده و بازنویسیِ سخنانِ ارزش‌مندِ توحیدی، ولایی، عرفانی و معنویِ سالکانِ راه در حوزۀ نظری و معرفتی (معرفتِ توحیدی، معرفتِ نفس، معرفتِ هستی)، و حوزۀ عملی (تهذیبِ نفس، و حضورِ دین در متنِ زندگی) است. @Useriran
مشاهده در ایتا
دانلود
📚 ﷽ 📚 🗨 سالکِ مبتدی و سلوک (۲) 🔹سلوک را نباید دست‌کم گرفت؛ تنها کسانی در این منزل ورود پیدا می‌کنند و موفّق می‌شوند که کارِ خود را جدّی بگیرند. آن که آگاهی‌های نظریِ خود را به عمل می‌کشانَد، سالک است. وی همانندِ کسی است که می‌خواهد ادیب گردد؛ آگاهی از قواعدِ صَرف، نَحو، لغت، بلاغت، بیان و بدیع، کسی را ادیب نمی‌سازد، بلکه ادیب کسی است که این قواعد را در عبارات و الفاظ بیاورَد. 🔹سلوک، عمل است و سالک باید به عمل روی بیاورَد؛ در عمل نیز باید برنامه داشته باشد و از عمل‌های کشکولی پرهیز نماید. خلاصه آن‌که ، عرفانی مَدرَسی و آموزشیِ صِرف نیست بلکه علمی است که باید به عمل کشیده شود و حقیقتِ آن همان عملی است که بر جوارح و جوانح می‌نشیند، وگرنه مصداقِ این شعر است: علم چندان که بیش‌تر خوانی چون عمل در تو نیست نادانی @sulookmanavi
✔️ ذهن‌هاى بزرگ، از افکار انتقاد مى‌كنند؛ ذهن‌هاى کوچک، از افراد ... @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🗨 سالکین مبتدی و سلوک (۳) 🔹سالک کسی نیست که می‌خوانَد یا قلم به دست می‌گیرد و می‌نویسد، چرا که دارایی غیر از دانایی و آگاهی و اطّلاع داشتن است. سلوک، عرفانِ عملی است. عملهٔ این وادی باید کمربند را محکم نماید و کار کند. 🔹در عرفان هر کار و ریاضتی که آسیب‌زا باشد و به تخریبِ جسم بیانجامد، مجوّزِ شرعی ندارد و راهی خطاست و جز تدلیس و تلبیس نیست و کسانی که به آن توصیه دارند ایادیِ ابلیس هستند؛ نباید عارفی برای این‌که گوشش ببیند، چشمش را کور کند! سالک باید از همهٔ دارایی‌های خود حُسنِ استفاده را داشته باشد. 🔹عرفان، مجوّزی برای خودآزاریِ غیرِشرعی ندارد. بسیاری از ریاضت‌های توصیه شده در حلقه‌های عرفانی، چیزی جز وسواس و ضعف یا دیوانگی و جنون نمی‌آورَد و بسیاری نیز ظالم می‌گردند و با بی‌توجّهی به همسر و فرزندِ خود، به آنان ستم روا می‌دارند. خلاصه این‌که سالک باید بداند می‌خواهد به قربِ خداوند برسد و بندگیِ او را نماید؛ چنین کسی آزاد نیست تا هر ریاضتی بیاورَد. 🔹سلوک، صفحهٔ دل را می‌طلبد؛ سلوک، خلوتِ تاریکِ شبانگاهان را می‌طلبد. (این غوغای های و هویِ بازارِ پُرکاسبِ قیل و قال‌هاست که بدونِ شلوغیِ روزانه رونق نمی‌گیرد)؛ او اگر آزارِ دیگران را تحمّل می‌کند از ناتوانی نیست، بلکه در کمالِ قدرت است و چنین می‌کند؛ او زبان شِکوه ندارد و هر بلایی را به جان می‌خرَد و با آن سازگار است و بلا برای او شیرین است. 🔹سلوکِ عملی چنین سیری است، و نه خواندنِ کتاب‌های عرفانی که برای برخی جز غرور، قساوت، سالوس‌بازی و ریاکاری در آن نیست؛ سلوکِ معنوی اشتغال به کتاب‌خوانی نیست. سالک فرزندِ لوسِ مدرسه نیست که از این‌که در بازیِ خود معلّم شود خوشایند می‌گردد! 🔹سلوک، مَدرَسِ مباحثه نیست و حرف در آن کارایی ندارد. سالک کسی نیست که پا بر روی هم بیندازد و سیاهی‌لشگرِ اهلِ معرفت باشد. عرفان، مشقِ عشق است؛ عشق و معرفت با نگاه به کاغذ یا با آب‌گوشتِ خانقاه به‌دست نمی‌آید! @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🗨 گاوِ بنی‌اسرائیل! (۱) 🔹بنی‌اسرائیل باید یک گاو - هر گاوی - می‌کشتند تا امرِ خدا را امتثال کرده باشند؛ ولی بجای عمل، سوال کردند! در سورهٔ مائده دو آیه هست که به بحثِ گاوِ بنی‌اسرائیل مریوط است و کاملاً به آن نظر دارد؛ فرموده: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَ إِنْ تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (۱۰۱) قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ (۱۰۲)؛ مسلمانان! از پیامبر چیزهایی نپرسید که اگر برای‌تان روشن شود، شما را ناراحت می‌کند. اگر موقعِ نزولِ قرآن چنین چیزهایی بپرسید، جواب‌تان داده می‌شود. از خدا یاد بگیرید که از خیلی چیزها چشم پوشیده. آری، خدا غفورِ حلیم است. برخی اقوامِ قبل از شما چنین سۇالاتی مطرح می‌کردند؛ ولی بعد از شنیدنِ جواب، انکار می‌کردند یا از عمل به آن سر باز می‌زدند! 🔹این آیه و آیاتِ گاوِ بنی‌اسرائیل از لحاظِ فهم غریب نبوده و واجدِ حکمتی دقیق و برکتی عمیق است، امّا در عمل وانهاده شده و به آن‌ها عمل نمی‌شود؛ در حالی‌که عمل به آن‌ها، از کلیدهای یُسر و راحتی و عافیت در زندگی و سلوکِ معنوی است. 🔹طبقِ این آیات، همه‌چیزدانستن مطلوب نیست و همان‌قدر که انسان می‌داند، باید طبقِ آن عمل کند و بیش‌تر دانستن الزاماً راحت‌تر رفتن نیست؛ بلکه برخی دانستن‌ها وَبال‌آور و خِفت‌گیر است و آدم را از طیّ طریق می‌اندازد و نهایتاً خسران بارِ آدم می‌کند. 🔹پس جهل، بعضی جاها مبارک است و عافیت در پی دارد؛ منتها آدم همیشه حریص است حتّی در دانستن، و این حرص در این‌جا هم به ضررش تمام می‌شود. آدم باید به آن‌قدر که خدا برایش روشن کرده، راضی و قانع باشد و طبقِ همان عمل کند تا رستگار شود، نه این‌که تلاش کند از چیزهایی سر درآورَد که مالِ او نیست و تکلیفی بر خودش بار کند که در توانِ او نیست، یا چیزی را بفهمد که آرامشِ او را بر هم می‌زند و به آشوبش می‌کشد. 🔹هرکسی ظرفیّتِ دانستنِ هر چیزی را ندارد و او را از راهی که باید برود و کارهایی که باید بکند باز می‌دارد و متوقّفش می‌سازد یا از مسیر منحرفش می‌کند. اثرِ عاجلِ چنین سۇالاتی و دانستنِ چنین چیزهایی که به آدم مربوط نیست، اضطراب و ناراحتی است، که با عبارتِ "تَسُؤْكُمْ" از آن تعبیر کرده. اثرِ میان‌مدّتِ چنین گزاف‌پرسی‌هایی، کوتاهی در وظایف است و حلولِ آفت‌ها و بلاها؛ و اثرِ بلندمدّتِ آن‌ها، از دست دادنِ درجاتِ آخرت است. 🔹پس کم چیزی نیستند این لغوپرسی‌ها و جستجوگری‌های بی‌جا. این سۇالاتِ نابجا در دلِ همه ما هم هست، منتها دست‌مان به پیغمبر نمی‌رسد که بپرسیم؛ و شاید برای همین دست‌مان به امامِ زمان نمی‌رسد، که نپرسیم! @sulookmanavi