آیا نمی‌توانیم بانک‌های خصوصی را از بین ببریم؟ پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ بر اساس لایحه شورای انقلاب ۲۸ بانک، ۱۶ شرکت پس‌انداز و وام مسکن و دو شرکت سرمایه‌گذاری، ملی اعلام و ادغام شدند. بانک ملی ایران، به عنوان بانک دولتی، مستقل باقی ماند بانک سپه به عنوان دومین بانک دولتی به صورت مستقل باقی ماند بانک رفاه کارگران بانک دولتی متعلق به سازمان تأمین‌اجتماعی مستقل باقی ماند بانک صادرات ایران که بانک خصوصی بود با اعلام ملی شدن به صورت بانک دولتی و استانی باقی ماند بانک ملت ادغام‌شده از ۱۰ بانک خصوصی به صورت بانک تجاری دولتی جدید تأسیس شد بانک تجارت ادغام‌شده از ۱۲ بانک خصوصی به صورت بانک تجاری دولتی جدید تأسیس شد بانک مسکن ادغام‌شده از بانک رهنی دولتی و صندوق‌های پس‌انداز مسکن استانی به صورت بانکی تخصصی مستقل و دولتی تأسیس شد بانک کشاورزی ادغام‌شده از بانک تعاون روستایی و صندوق‌های پس‌انداز تعاون روستایی و توسعه ماشین آلات کشاورزی به عنوان یک بانک تخصصی دولتی جدید تأسیس شد بانک صنعت و معدن ادغام‌شده از بانک اعتبارات صنعتی و صندوق‌های پس‌انداز توسعه صنعتی و معدنی ایران، توسعه و سرمایه‌گذاری ایران، شرکت سرمایه‌گذاری بانک‌های ایرانی، صندوق ضمانت صنعتی و صندوق معادن به یک بانک دولتی جدید تبدیل شد آیا با توجه به مشکلات اساسی و خلق نقدینگی و بنگاه‌بازی بانک‌های خصوصی، امروز نمی‌توان مانند ابتدای انقلاب، دوباره بانک‌های خصوصی را از بین برد؟ بانک‌های خصوصی در دهه هفتاد با پشتیبانی اقتصاددان‌های لیبرالی و نظریه پردازی آن‌ها، دوباره در انقلاب جا باز کرد و الآن می‌توانیم مشکلات اقتصادی ناشی از آن را مشاهده کنیم وقت آن رسیده که با عزمی انقلابی، جلوی بانک‌های خصوصی ایستاد و این لکه ننگ را از دامن اقتصاد ایران پاک کرد #حذف_بانک_خصوصی نسل آفتاب