یکی از آسیب‌های بنیادین ساینس که حتی فلسفه‌ی آن را به نابودی کشانده، فرم‌گرایی است فرم‌گرایی هرچند از هنر شروع شد و مفهوم را در عرصه‌ی هنر تدریجاً حذف کرد، اما محدود به هنر نشد امروز معماری از کاغذ مچاله، فرم می‌گیرد چون بر عملکرد و کارایی غلبه کرده حال اینکه فضای داخلی، بیرونی، امنیت فیزیکی و روانی، کارایی و… ساختمان با این فرم چه می‌شود، مهم نیست پزشکی فارغ از نتایج، واکسن تجویز می‌کند چون فرم مقابله است، حال اگر عوارض آن از محاسنش بیشتر باشد، مهم نیست سایبر، همه چیز را به شبکه‌ی اطلاعاتی وصل می‌کند چون فرم امروز است، حتی اگر نتایج منفی مانند کاهش امنیت، بیش از ثمرات مثبت باشد سیاست‌مداران به دنبال کنترل‌های اجتماعی هوشمند هستند چون فرم است، حتی اگر روح فهم و اراده و اختیار را به نابودی کشاند اقتصاد را درگیر جهانی‌سازی می‌کنند چون فرم است، حتی اگر معیشت مردم به وضعیت جدیدی از سختی برسد هر پروژه‌ی علمی را به نیت چاپ در ژورنال علمی تدوین می‌کنند، حتی اگر مولفه‌های تأیید/ رد مقالات، اصل هدف پژوهشی را ذبح کند با حرف سازمان‌های بین‌المللی، پروتکل حاکمیتی تدوین می‌کنند چون فرم جهان امروز است؛ حتی اگر در نظامی مسئول باشی که با شعار نه شرقی، نه غربی خود را به جهان معرفی کرده است بیانات امام جامعه را صرفاً نقل‌قول می‌کنند چون فرم اعتقاد به ولایت اینچنین است؛ حتی اگر تکرارهای سطحی و برداشت‌های غلط، اصل حرف ولی‌امر را به انحراف بکشاند بله بلای #فرم‌گرایی به‌جای #عملکرد و #نتیجه نسل آفتاب