#انتخابات #جدل #اختلاف #دودستگی امیرالمؤمنین(ع) در کلامی نورانی می‌فرمایند: «مَن جَعلَ المِراءَ دَيْدَنا (دِينا) لَم يُصبِحْ لَيلُهُ؛ كسى كه مجادله را شيوه‌ی خود گرداند، شبش صبح نشود (از تاريكى شكّ به روشنايى يقين نرسد.)» (نهج البلاغة؛ فرازی از حکمت ۳۱) مراء و جدل، جذاب است، هیجان می‌آفریند، دل را خنک می‌کند، وقتی مؤیدی برای حرف خودت می‌یابی و می‌توانی بزنی تو دهان طرف مقابل، نفْست حال می‌آید... ولی به همان میزان، انسان را از فهم حقیقت دور می‌کند، انسان را در تاریکی شک و جهل‌مرکب نگاه می‌دارد و راه رسیدن به روشنایی صبح حقیقت را می‌بندد. کل کل کردن و رو کردن مؤیداتی از جنس رو کم‌کنی و مچ‌گیری از فردی که در نگاه ما اصلح نیست، در ظاهر جذاب است ولی روح ما را می‌میراند... این روزها با دوستان زیادی صحبت ‌می‌کنیم و خیلی شفاف برایشان توضیح می‌دهیم که بابا کوبیدن دیگر کاندیداهای جبهه انقلاب، به نفع مجموع جبهه انقلاب نیست و تازه سبد رأی کاندیدای مورد نظر شما را هم افزایش نمی‌دهد... ولی در چشمانمان نگاه می‌کنند، لبخندی حاکی از اعتقاد به درست بودن روشن تفرقه افکنانه خود به ما می‌زنند و شروع می‌کنند به رطب و یابس بافتن برای توجیه این کار نادرست خود... این روزها این کلام امیرالمومنین(ع) بیشتر برایمان روشن شده که هرچه انسان بیشتر اهل جدل و مرآء باشد، کمتر به سمت حقیقت رهنمون می‌شود.