✅ شرح حکمت ۱۶۹ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 💠 در این کلام حکیمانه به کسانى که #حق را با تمام ظهور و بروز آن فهم نمى‌کنند هشدار مى دهد. اشاره به این که کسانى که #چشم_بصیرت دارند حق را به خوبى درک مى‌کنند، زیرا نشانه‌هاى آن کاملاً آشکار است; 🔺 خواه این حق به معناى #ذات_پاک_پروردگار باشد آن گونه که قرآن مجید مى‌فرماید: «به زودى نشانه‌هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى‌دهیم تا براى آنان آشکار گردد که او حق است. آیا کافى نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است» 🔺 و یا این که مراد از صبح، #قرآن_مجید است، همان گونه که مى‌فرماید: «(آرى) از طرف خدا نور و کتاب روشنگرى به سوى شما آمد». 🔺 یا این که منظور #آیین_اسلام_و_آورنده آن باشد آن گونه که قرآن مى‌فرماید: «اکراهى در قبول دین نیست. (زیرا) راه راست از راه انحرافى روشن شده است» 🔺 و یا این که مراد #رسول_گرامى_اسلام باشد. همان گونه که مى خوانیم: «اى پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و بیم دهنده; و تو را دعوت کننده به سوى خدا به فرمان او قرار دادیم و چراغى روشنى بخش». 🔺 یا مقصود خود حضرت (و #امامان #اهل‌بیت) باشد، چنان که در زیارت «جامعه» آمده است: «خَلَقَکُمُ الله أنواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقینَ حَتّى مَنَّ عَلَیْنا بِکُمْ». و در خطبه ۸۷ نهج البلاغه نیز به این معنا اشاره شده است. ❇️ یا این که منظور تمام آنچه گذشت و تمام حقایق عالم هستى است. 🔹 قرآن مجید در سوره «اسراء» آیه ۷۲ نیز مى فرماید: «اما کسى که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بوده است در آخرت نیز نابینا و گمراه‌تر است». 🔸 به هر حال این جمله به صورت ضرب المثلى در آمده و واژه «صبح» کنایه از #حق و «ذى عَیْنَیْن» کنایه از #صاحبان_بصیرت_و_آگاه و واژه «أضاء» اشاره به #ظاهربودن_حق است. 🔺 حال اگر کسانى #گمراه شوند به علّت #نابینایى آنهاست، یا این که چشم دارند و بر هم مى گذارند یا خفاش‌صفت از دیدن آفتاب حق به شب‌هاى تاریک و ظلمانى پناه مى‌برند. آنها سزاوار هرگونه سرزنش و مجازاتند... 👆🏻 آن گونه که شاعر پارسى زبان مى‌گوید: راه است و چاه و دیده بینا و آفتاب تا آدمى نگاه کند پیش پاى خویش چندین چراغ دارد و بیراهه مى رود بگذار تا بیفتد و بیند سزاى خویش...! @syed213