سیدابراهیم(شهیدصدرزاده)
🎇🎇🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇🎇🎇 💠 حسادت (به دوست) دلیل بیمارى دوستى است. 📒 #نهج_البلاغه #حکمت218 @syed213 🎇🌹🕊 🎇🌿🌹
✅شرح و تفسیر حکمت ۲۱۸ نهجالبلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻
💠دوستى وقتى سالم و خالى از غل و غش است که انسان آنچه را براى خود مىخواهد براى دوستش نیز بخواهد و آنچه را براى خویش ناخوش دارد براى دوستش نیز ناخوش دارد و در بعضى از روایات آمده که #حداقل مودت و دوستى همین است.
⁉️با این حال چگونه ممکن است #دوستى با #حسد جمع شود.
🔹حسد به معناى انتظار زوال نعمت از دیگرى است و تفاوت آن با رقابت این است که حسود، خواهان زوال نعمت از دیگرى است، ولى در رقابت شخص سعى مىکند خود را به پاى دیگرى برساند بىآنکه بخواهد چیزى از او #کاسته شود.
❇️دوست واقعى کسى است که خواهان #پیشرفت و #ترقى دوست خود باشد، هرچند تلاش کند خودش نیز به پیشرفت و ترقى برسد، بنابراین آن کس که چنین نیست دوست واقعى نیست و یا به بیان امام (علیه السلام) دوستى او گرفتار بیمارى است.
✨امام حسن مجتبى در وصیتى که به «جناده» (ابن ابى سفیان) در لحظات آخر عمر خویش فرمود، چنین مىگوید: «با کسى دوستى کن که دوستى با او زینت تو باشد و هنگامى که به او خدمت مىکنى تو را محفوظ دارد و هرگاه که از او کمکى بخواهى یارىات کند، اگر سخنى بگویى (از روى اعتمادى که به تو دارد) گفتار تو را تصدیق کند و اگر در جایى (به حق) حمله کنى تو را تقویت نماید و اگر دست خود را براى حاجتى به سوى او دراز کنى او دستش را به سوى تو دراز کند و هرگاه نقطه ضعفى از تو ظاهر شود آن را بپوشاند و اگر کار نیکى از تو ببیند آن را بشمارد (و آشکار سازد) و اگر چیزى از او بخواهى به تو بدهد حتى اگر سکوت کنى (ولى نیازمند باشى) بدون مقدمه کمک کند و اگر مشکلى براى او پیش آید تو را ناراحت سازد».
@syed213
سیدابراهیم(شهیدصدرزاده)
🎇🎇🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇🎇🎇 💠هنگامى که از امام (علیه السلام) درباره تفسیر ایمان سؤال کردند فرمود: ایمان معرفت با قل
✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۷ نهجالبلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻
✨در واقع #ایمان درختى است که ریشه آن شناخت خدا و پیامبر اکرم و پیشوایان دین و معاد است و به دنبال آن بر زبان ظهور پیدا مىکند و ثمره این شجره طیبه #انجام_وظایف_الهى است، بنابراین کسانى که در انجام وظایف کوتاهى مىکنند ایمانشان #ناقص است و از دو حال خارج نیست؛
🔸یا گرفتار ضعف ایمانند،
🔸و یا هوا و هوس چنان بر آنها غالب شده که از تجلى ایمان در عمل پیشگیرى مىکند.
💠قرآن مجید در اوایل سوره «انفال» بیان کرده است: «مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان مىگردد؛ و هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مىشود، ایمانشان فزونتر مىگردد؛ و تنها بر پروردگارشان #توکل دارند. آنها که نماز را برپا مىدارند، و از آنچه به آنها روزى دادهایم، انفاق مىکنند. (آرى،) #مؤمنان_حقیقى آنها هستند، براى آنان درجاتى والا نزد پروردگارشان است، و براى آنها، آمرزش و روزى پرارزش است».
🔹در بعضى از روایات که در منابع اهل بیت آمده است مىخوانیم:
🔺هنگامى که درباره ایمان سؤال کردند در جواب فرمودند: «ایمان آن است که انسان خدا را #اطاعت کند پس هیچ #معصیتى به جا نیاورد. (این تعبیر معاصى کبیره و صغیره را هر دو شامل مى شود)».
🔺در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که در برابر این سؤال که آیا ایمان عمل است یا قولِ بدون عمل (اعتراف به شهادتین)؛ امام (علیه السلام) فرمود: «ایمان تمامش #عمل و قول بخشى از آن عمل است».
❇️از این تعبیرها استفاده مىشود که ایمان، اطلاقات مختلفى دارد؛
گاه به #حداقل آن اشاره شده و
گاه به #حداکثر
🔺و گواه آن حدیث معروفى است که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که میفرماید: «ایمان ده درجه دارد. مقداد در درجه هشتم، ابوذر در درجه نهم و سلمان در درجه دهم قرار داشتند». (البته ایمان انبیا و اوصیاى معصوم حساب دیگرى دارد).
@syed213