سیدابراهیم(شهیدصدرزاده)
🎇🎇🎇🎇🌿🌹🌿🎇🎇🎇🎇 💠 بسیار مى‌شود که یک وعده غذا (غذاى نامناسب) از وعده‌هاى فراوان غذا (غذاى خوب) جلوگیرى
✅ شرح حکمت ۱۷۱ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻
✨ چه بسا انسان غذایى را که دوست دارد بیش از حد تناول مى‌کند و #بیمار مى‌شود و روزهاى متوالى یا میل به غذا ندارد و یا این‌که طبیب، او را از غذاهاى مختلف چرب و شیرین باز مى‌دارد، بنابراین در هیچ کار نباید #افراط کرد که این افراط ممکن است او را از همان کار در آینده به کلى باز دارد.
🔺 این سخن ضرب‌المثلى است براى تمام کسانى که راه افراط را پیش مى‌گیرند؛
1⃣ مثلاً کسى که آن‌قدر در دوستى پافشارى مى‌کند، آن دوست از او منزجر مى‌شود و براى همیشه از وى فاصله مى‌گیرد.
2⃣ و یا این‌که دیگرى را آن‌قدر به عبادت دعوت مى‌کند که براى همیشه از عبادت بیزار مى‌گردد.
💠 شبیه این سخن، گفتار حکیمانه‌ی دیگرى است که از آن حضرت نقل شده که مى‌فرماید: «چه بسا یک ساعت هوس‌رانى که موجب اندوه #طولانى (براى سالیان دراز) مى‌شود».
🔸 جمعى از شارحان نهج‌البلاغه یا محدثان این گفتار حکیمانه امام (علیه السلام) را به عنوان دستورى طبى مطرح کرده و حتى آن را جزء مجموعه‌هایى که مربوط به دستورات طبى است، آن را قرار داده‌اند.
🔺 اگر منظورشان این است که معنى مطابقى این سخن دستورى طبى است هرچند معانى التزامى آن شامل تمام مسائل مربوط به زندگى مادى انسان مى‌شود، بحثى نیست ولى اگر بخواهند آن را #منحصر به دستور طبى کنند اشتباه روشنى است و ازاین رو بسیارى از محققان این جمله را #ضرب‌المثلى تلقى کرده‌اند که در موارد مختلف از آن استفاده مى‌شود؛ حتى بعضى گفته‌اند که این ضرب‌المثل در میان عرب در عصر جاهلیت نیز بوده است و امام (علیه السلام) آن را اقتباس فرموده همان گونه که گاه از اشعار شعرا نیز امام(علیه السلام) در سخنان خود استفاده مى‌کند.
🔹 شاعر عرب مى‌گوید:
و چه بسیار که یک وعده غذایى از وعده غذایى دیگر منع مى‌کند و چه بسیار که لذت یک ساعت، یک عمر انسان را محروم مى‌سازد. و چه بسیار کسانى که براى رسیدن به چیزى تلاش مى‌کنند در حالى که #هلاکشان در آن است.
@syed213