✳️ قطره‌ی متصل به دریا به‌اندازه‌ی دریاست... 🔻 چه کسی احساس #معنویت و پُری می‌کند؟ آن که #خدا در #دل او باشد. والّا هر چه در دل انسان باشد، احساس #سبکی می‌کند. 🔸 «إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا»؛ این «هلوع» یعنی سبک‌سر؛ یعنی احساس #پوچی، احساس سبکی، دل پر از #غم و غصه و دلهره و #اضطراب ؛ «إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا* إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا* وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا»؛ به‌راستی که انسان، سخت آزمند خلق شده است. چون صدمه‌ای به او رسد، عجز و لابه کند و چون خیری به او رسد، بخل ورزد.(معارج، ۱۹) 🔺 آدمی که خدا در دل اوست، احساس سنگینی می‌کند. سنگین است؛ به اندازه‌ای که خدا سنگین است. قطره‌ی وصل به دریا به‌اندازه‌ی دریاست. والّا اگر قطره باشد، هر بادی او را می‌برد. به قول امام صادق علیه‌السلام، هیچ است. اگر بخواهیم سنگین باشیم و احساس پوچی نکنیم، باید با خدا رابطه داشته باشیم. 👤 #آیت_الله_مظاهری 📚 برگرفته از کتاب «در ساحل سپیده‌ی اخلاص»