🔴⚡️از خودم، به تو پناه آورده ام! 🔺آن‏جا كه آدم به سنگ تبديل مى‌شود و به جماد و نبات و حيوان دل مى‌بندد، آن‌جا كه طلاها و ياقوت‌ها او را جذب مى‌كنند، او در اين تبديل به اين آتش رسيده است و بايد از اين آتش بترسد و از اين آتش خودش را برهاند، كه كافرهاى چشم پوش، ناچار خودشان را مى‌سوزانند و خودشان هيزم سوختنشان رابه دوش مى‌گيرند. 🔺و همين است كه تو در زيارت امام على بن موسى‌الرضا مى‌خوانى: «اللّهُمَّ الَيْكَ صَمَدْتُ مِنْ ارْضى‏ وَ قَطَعْتُ الْبِلادَ رَجاءَ رَحْمَتِكَ»؛ خداى من! من فقط به سوى تو از سرزمينم بريدم. به خاطر رحمت تو، شهرها را پشت سر گذاشتم. 🔺«فلا تُخَيِّبْنى‏ وَ لاتَرُدَّنى‏ بِغَيْرِ قَضاءِ حَوائِجى. و ارْحَمْ تَقَلُّبى عَلى‏ قَبْرِ ابْنِ اخى‏ رَسُولِكَ»؛ پس تو نا اميدم مكن و بدون درخواست‌هايم بازم مگردان و به اين همه رفت و آمد من بر سر خاك فرزند على و محمد رحم كن. 🔺و اين‏جاست كه با امام مى‌گويى: «اتَيْتُكَ يا مَوْلاىَ زائِراً وافِداً عائِذاً مِمّا جَنَيْتُ عَلى‏ نَفْسى‏ وَ احْتَطَبْتُ عَلى‏ ظَهْرى‏ ...»؛ اى سرپرست من! من به سوى تو آمد‌ه‌ام، هم براى ديدار و هم براى مهمانى و هم براى پناه. 🔺پناه نه از دشمن و نه از بيگانه، پناه از جنايت خودم كه بر خودم روا داشتم و پناه‏ از اين هيزم‌هايى كه بر پشتم نگاه داشته‌ام كه من «حَمّالَةُ الْحَطَبِ» خويشم و براى سوختن خودم اينها را به دوش كشيده‌ام. ✍ استاد #علی‌صفایی‌حائری (عین‌صاد) 📚 #وقتی_که_از_خودت_می_سوزی| ص ۵۵ #⃣ #متن #بریده_کتاب #قرآن مرکز تعالی مدیران انقلاب اسلامی