🔳 پرسش و پاسخ های کرونایی / ۱ ❓پرسش شماره 3⃣ اگر پیش بینی های لازم بهداشتی در اجتماعات و مجالس مذهبی بشود برگزاری آن چه مشکلی دارد؟ ✔️ پاسخ: اولا با توجه به محدودیت امکاناتی از قبیل تب سنج یا ژل ضدعفونی کننده دست برای همه جلسات، هیچ تضمینی برای رعایت همه جوانب بهداشتی توسط برگزارکنندگان وجود ندارد. ثانیا حتی با وجود پیش بینی های لازم از جهت بهداشتی، هیچ تضمینی برای شناسایی همه افراد بیمار حاضر در مجلس با توجه به پنهان بودن علائم تا دو هفته وجود ندارد. ثالثا بر فرض تشخیص افراد مشکوک و امکان جلوگیری از حضور آنها، هیچ تضمینی برای جلوگیری از ترشحات دهانی افرادی که بیمار نیستند ولی ناقل هستند وجود ندارد. به همین دلایل متخصصین اجماع دارند که تشکیل اجتماعات، احتمال سرایت کرونا را که قدرت سرایت بسیار بالاتری نسبت به بیماریهای مشابه دارد به شدت افزایش میدهد. پس خوف ضرر، قطعی است و با خوف ضرر، روزه واجب هم حرام میشود چه رسد به کار مستحب. #پرسش_و_پاسخ #کرونا @taamolaat

🔳 پرسش و پاسخ های کرونایی / ۱ ❓پرسش شماره 4⃣ مگر مجلس اهل بیت با جاهای دیگر قابل قیاس است؟ آیا مجلس اهل بیت خودش شفاخانه نیست؟ ✔️ پاسخ: اولا روشن است که مجالس شادی و عزای اهل بیت، دارای فضائل و برکاتی است که قابل انکار نیست و به همین خاطر توصیه میشود در شرایط فعلی، این مجالس را در محیط خانه و خانواده بر پا کنیم تا از فضائل و برکات آن محروم نشویم. ثانیا در آیات و روایات تاکید شده است که نظام آفرینش بر مدار اسباب و مسبّبات است و اراده خدا نیز از مجرای همین نظام آفرینش محقق میشود. طبعا معجزات، استثناست و جز در مواردی که حکمت الهی اقتضا کند، صورت نمیگیرد و گرنه خانه کعبه توسط سپاه یزید ویران نمیشد و ائمه با زهر مسموم نمیشدند و زائران حرم امام هشتم در انفجار حرم تکه تکه نمیشدند. ثالثا قرار نیست دعا و توسل، جای دارو و درمان را بگیرد. همچنان که اهل بیت در عین سفارش به ذکر و دعا، بر مراقبت از سلامت بدن و مراجعه به طبیبان هنگام بیماری تاکید کرده اند. در روایت است اگر کسی بیماری خود را از طبیبان پنهان کرد، به بدن خویش خیانت کرده است. به همین دلایل، نمیتوانیم به بهانه توسل به اهل بیت و با استناد به معجزات مجالس اهل بیت، نسبت به سلامت خود و سایر دوستان اهل بیت، سهل انگاری کنیم. #پرسش_و_پاسخ #کرونا @taamolaat

🔳 پرسش و پاسخ های کرونایی / ۱ ❓پرسش شماره 5⃣ آیا اینکه میخواهند همه شعائرمان را تعطیل کنند مشکوک نیست؟ اگر عقب نشینی کنیم دیگر چه چیزی برایمان میماند؟ ✔️ پاسخ: اولا شیوع بیماری و گرفتاریها و خسارتهای ناشی از آن یک بحث است و استفاده دشمنان و بدخواهان از این شرایط، بحثی دیگر. ما که نمیتوانیم به خاطر دسیسه های دشمن، دست از مقابله با این بیماری فراگیر برداریم. ثانیا قرار نیست شعائر مذهبی را تعطیل کنیم. توصیه بزرگان از جمله بیانیه علمای مشهد این است که این شعائر را در فضای خانه و خانواده مان پررنگ کنیم. نماز جماعت، دعا، توسل، روضه، جشن، همگی در محیط خانه نیز قابل انجام است. فقط اندکی همت میخواهد و خلاقیت. ثالثا یادمان باشد اگر همگی به قطع چرخه انتقال ویروس کمک کنیم، این شرایط خاص به اذعان متخصصان حداکثر دو ماه زمان میبرد و پس از آن به تدریج شرایط به حالت عادی برمیگردد و دوباره میتوان با همان شور و هیجان و بلکه بیشتر و بهتر، مجالس مذهبی را برگزار نمود. ان شاء الله #پرسش_و_پاسخ #کرونا @taamolaat

🌸 به مناسبت عید نیمه شعبان 📚کتاب "پژوهشی درباره امام مهدی علیه السلام" اثر علامه شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر خرید اینترنتی: https://b2n.ir/310350 🆔 @shahidsadr

🔷️ یادداشت کوتاه 🔸️ فعالان فرهنگی و فهم متفقهانه از دین به راستی فعالان فرهنگی جبهه انقلاب، چقدر از پشتوانه بینش دینی برخوردارند؟ آیا بینش دینی با حضور در محافل دینی و استماع سخنرانیهای مذهبی و مطالعات پراکنده و گاه و بیگاه کتابهای مرتبط با موضوعات دینی حاصل میشود؟ آنچه که در روایات اهل بیت، از جوان مؤمن خواسته شده، «تفقه در دین» است و «تفقه»، عبارت است از شناخت دقیق و عمیق. هر چند اصطلاح «فقیه» برای مجتهدی که دارای ملکه استنباط احکام از منابع شرعی است به کار میرود، اما «تفقه» به مفهوم لغوی آن، متوقف بر اجتهاد نیست. «فهم فقیهانه» با «فهم متفقهانه» متفاوت است. آنچه برای دستیابی به فهم فقیهانه از دین ضروری است به طور فشرده و اهم عبارت است از: ۱. شناخت مبانی، اصول و قواعد علوم عربی ۲. تسلط بر علوم قرآنی و اصول تفسیر قرآن ۳. شناخت یک دوره کامل تفسیر آیات قرآن ۴. تسلط بر علوم حدیث و قواعد ارزیابی روایات ۵. شناخت مبادی، مبانی و اصول سیره معصومان ۶. تسلط بر مبانی، ساختار و قواعد اصول فقه ۷. شناخت یک دوره کامل مسائل فقهی ۸. تسلط بر ساختار، قواعد و منابع فقه استدلالی ۹. شناخت روش تفکر منطقی و مفاهیم و قواعد فلسفی ۱۰. شناخت یک دوره کامل مسائل کلامی روشن است که برای کسب این سطح و حجم از آگاهیها مسیری جز تحصیل در حوزه علمیه وجود ندارد. اما آنچه برای داشتن فهم متفقهانه از دین یا همان بصیرت دینی در زمانه ما لازم است: ۱. انس با قرآن و آشنایی با زبان و مفاهیم قرآن ۲. آشنایی با علوم قرآنی و تفسیر ۳. آشنایی با علوم و معارف حدیث با تأکید بر نهج البلاغه و صحیفه سجادیه ۴. شناخت احکام پرکاربرد شرعی ۵. آشنایی با شیوه استنباط احکام شرعی ۶. شناخت استدلالی اصول اعتقادات اسلامی و شیعی ۷. آشنایی با فلسفه و کلام اسلامی ۸. آشنایی با مبانی و اصول اخلاق و تربیت اسلامی ۹. شناخت سیره هدایتی معصومان علیهم السلام ۱۰. آشنایی با سیره بزرگان دینی ۱۱. آشنایی با اندیشه اسلام شناسان برجسته همچون استاد مطهری، شهید صدر و مرحوم استاد صفایی ۱۲. آشنایی با مهمترین جریانهای فکری و اجتماعی مسلمین سیرهای مطالعاتی و برنامه محدود و پاره وقت حوزوی از راههایی است که میتوان برای دستیابی به فهم متفقهانه دینی پیمود. تبیین بیشتر این بحث، مجالی دیگر میطلبد؛ اما شاید برای تأمل و ایجاد دغدغه همین مقدار کافی باشد. #یادداشت #فهم_فقیهانه #فهم_متفقهانه @taamolaat

🔷️ یادداشت کوتاه 🔸️ ۱۴ نکته کلیدی در بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب درباره رزمایش مواسات رهبر معظم انقلاب در بیانات مهمی که به مناسبت سالروز ولادت امام زمان ارواحنافداه ایراد فرمودند، بر لزوم برگزاری «رزمایش مواسات» تاکید کردند. متن بیانات ایشان در این باره به این شرح است: «... مردمی که دستشان باز است و توانایی دارند بایستی در این زمینه فعّالیّت وسیعی را شروع کنند. در صلوات شریف «شَجَرَةُ النُّبُوَّة» میخوانیم: وَ ارزُقنی مُواساةَ مَن قَتَّرتَ‌ عَلَیهِ مِن رِزقِکَ بِمَا وَسَّعتَ عَلَیَّ مِن فَضلِکَ ... وَ اَحیَیتَنی‌ تَحتَ‌ ظِلِّک؛ یعنی این یکی از کارهای لازمی است که بایستی انجام بگیرد؛ بخصوص که ماه رمضان در پیش است. ماه رمضان، ماه انفاق است، ماه ایثار است، ماه کمک به مستمندان است؛ چه خوب است که یک رزمایش گسترده‌ای در کشور به وجود بیاید برای مواسات و همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا که این اگر اتّفاق بیفتد، خاطره‌ی خوشی را از امسال، در ذهنها خواهد گذاشت. ما برای اینکه ارادتمان به امام زمان ثابت بشود، بایستی صحنه‌ها و جلوه‌هایی از جامعه‌ی مهدوی را خودمان به وجود بیاوریم که عرض کردیم، جامعه‌ی مهدوی، جامعه‌ی قسط و عدل است و جامعه‌ی عزّت است، جامعه‌ی علم است، جامعه‌ی مواسات و برادری است؛ اینها را بایستی ما در زندگی خودمان تحقّق ببخشیم، به قدر امکان خودمان؛ این ما را نزدیک میکند...» به نظر می رسد نکات مهمی از همین فراز از بیانات ایشان قابل استخراج است که شایسته است در برنامه ریزی ها و فعالیت های نخبگان و فعالان فرهنگی، مد نظر باشد. این نکات در قالب ۱۴ گزاره کلیدی بدین شرح است: ۱. معادل ساده مفهوم دینی «مواسات»، همدلی و کمک مومنانه به نیازمندان است؛ ۲. از صلوات شعبانیه و طلب رزق مواسات در آن می توانیم برای فرهنگسازی مواسات الهام بگیریم؛ ۳. برای جریان سازی اجتماعی مواسات به یک کار جهادی گسترده مانند رزمایش نیاز داریم؛ ۴. با رزمایش مواسات باید مانند سایر رزمایش ها خودمان را برای مواجهه همه جانبه با بحران ها آماده کنیم؛ ۵. رزمایش مواسات باید کاملا مردمی باشد؛ ۶. مسئولیت اصلی در این رزمایش بر عهده اقشاری است که دستشان باز است و توانایی دارند؛ ۷. مواسات، پیشنهاد یک عمل مستحبی نیست؛ یک توصیه جدی و یک کار لازم است؛ ۸. از فرصت حال و هوای ارزشی و معنوی ماه رمضان باید برای مواسات استفاده کرد؛ ۹. رزمایش مواسات با کارهای خرد و پراکنده محقق نمی شود؛ یک عملیات گسترده در سطح کشور می طلبد؛ ۱۰. باید خاطره خوش رزمایش مواسات در ماه رمضان در خاطر همه بماند؛ ۱۱. مواسات را باید جلوه ارادت به امام زمان عجل الله فرجه دانست و آن را وسیله برای پیوند بیشتر با حضرت دانست؛ ۱۲. مواسات باید در مسیر حرکت به سوی جامعه مهدوی تعریف شود؛ ۱۳. مواسات نباید در حد رزمایش متوقف بماند و باید به تدریج تبدیل به یک فرهنگ بشود؛ ۱۴. در جامعه تراز اسلامی، مواسات در کنار سایر ارزشهای دینی مانند عزت، عدالت و برادری معنا می شود. تامل در این نکات می تواند مقدمه طراحی نقشه عملیات رزمایش مواسات باشد. #یادداشت #مواسات #مهدویت @taamolaat

نوزدهم شعبان 1425 هجری قمری سالروز رحلت مرحوم آیت الله میرزا حسنعلی مروارید قدس سره #تصویر @taamolaat

🔷️ یادداشت کوتاه 🔸️ روزگار ما و مرشدان كرداری روزگار ما، بازار گرم مكاتب رنگارنگ عرفانی است كه برای مشتريانشان نسخه می پيچند و به آنان، وعده آسايش و خوشبختی می دهند. اما اين نسخه‌ها در بسياری از موارد ـ دست كم برای همگان ـ عملی نيستند و از سوی ديگر، عرضه‌كنندگان، خود حاضر به عمل به اين نسخه‌ها نيستند. از ويژگيهای مكتب اهل بيت عليهم السلام اين است كه آموزه های تربیتی آن، عينی و عملی است و اين عملی بودن را پيشوايان مكتب، پيش و بيش از همه، در سيره و منش خود نشان داده‌اند. اگر قرآن از بندگی و عبوديت سخن می گويد، پيامبر اكرم (ص)، بندگی پروردگار را در تمام شئون زندگی خويش به نمايش گذاشته است و اگر پيامبر (ص) از انفاق به محرومان و محبت به يتيمان و رسيدگی به مستمندان می گويد، علی (ع) يار محرومان و پدر يتيمان و پناهگاه مستمندان بوده است. در دوران غيبت پيشوايان معصوم، عالمان شيعه، با وجود اينكه از عصمت برخوردار نبوده‌اند و خود نيز ادعای آن را نداشته‌اند، اما كردارشان، تصديق گفتارشان بوده است و گفتارشان، ترجمان آموزه‌های پيشوايان معصومشان، بی آنكه از آن بكاهند و يا بر آن بيفزايند. مرحوم آيت الله مرواريد نيز از زمره اين عالمان بودند و به بيان رهبر معظم انقلاب: « عمر پربركت خود را يكسره با پرهيزگاری و صلاح و سداد گذرانيدند و در طول ساليان متمادی با رفتار و منش علمی و عملی خويش چهره ای نورانی و فراموش‌نشدنی از خود در خاطره همه كسانی كه با ايشان آشنا بودند باقی گذاشتند». در روزگاری كه ديگران را به معنويات دعوت می كنند تا ماديات خود را تأمين كنند، به صلح و صفا فرا می خوانند و خود بر سر منافعشان با دوستان ديرينشان می جنگند، از نوع‌دوستی دم می زنند و خودخواهی و خودپرستی پيشه می كنند، بيش از هر چيز نياز به مبلغان رفتاری و مرشدان كرداری داريم؛ مرواريدها، فلسفی ها، تهرانی ها... #یادداشت #سیره_علما #آیت_الله_مروارید @taamolaat

از سمت راست: مرحوم آیت الله میرزا علی فلسفی مرحوم آیت الله میرزا حسنعلی مروارید مرحوم آیت الله سید حسین شاهرودی #تصوير @taamolaat

🔷️ یادداشت کوتاه 🔸️ لذت مواسات در مهمانی خدا در صلوات شعبانیه، همچنان که رهبر معظم انقلاب در بیانات شعبانیه اشاره کردند، می خوانیم: «و ارزُقنی مُواساة مَن قتّرتَ علیه مِن رزقک بما وسّعت عَلیَّ مِن فَضلک» بارالها همدردی با کسی را که از رزق خودت کمتر نصیبش ساخته ای، با وسعت رزقی که از روی فضلت به من داده ای، روزی ام گردان! از همین فراز مهم معلوم می شود: اولا: «مواسات»، یک رزق الهی است که توفیق انجام آن نصیب هر کسی نمی شود و باید برای فراهم شدن اسباب آن، به درگاه خدا دعا کرد. ثانیا: این رزقی است که در ماه شعبان نصیب مومنان می شود و با این رزق و دست پُر، وارد ماه مبارک رمضان می شوند. در حقیقت، لذت مهمانان ضیافت الهی در بیشتر خوردن نیست، در بیشتر خوراندن است؛ همچنان که امیر مومنان فرمود: «لذۀ الکرام فی الاطعام و لذۀ اللئام فی الطعام» لذت کریمان در اطعام است و لذت فرومایگان، در طعام. پروردگارا! ما را در ضیافتت از فرومایگان قرار مده! و لذت مواسات کریمانه در ضیافت خودت را به همه بچشان! #یادداشت #مواسات #صلوات_شعبانیه @taamolaat