این روزها دلتنگی‌مان عود کرده. توی هر تصویر دنبال نشانه‌ای از گمشده‌مان می‌گردیم. بعد که پیداش کردیم، بغض می‌پرد تو گلویمان. از گرم شدن گونه‌هایمان بعد از شنیدن ضرب آهنگ یک موسیقی آشنا کیف می‌کنیم. امان از نیش‌ِ خنده‌های تلخ، نگاه‌های زیر چشمی، نیش زدن‌ها، دردشان آه از دلمان بلند کرده. شاید این‌ دردها برای بعضی ماندگار نباشد. لابه‌لای شلوغی‌های روزگار گم شود. ولی برای خیلی‌ها اینجور نخواهد بود. دیروز فیلمی از مردی میان‌سال با لباس پاک‌بانی دیدم. گریه می‌کرد. مثل مادر از دست داده‌ها، دست‌هایش هوار می‌شود روی سر و صورتش. دست‌فروشی کنار بساطش، به جایی دور خیره شده بود. صدای شهیدِعزیز موسیقی متن نگاهش بود. زنی میان‌سال روی جدول، چشم‌هایش توی آسفالت غرق شده بود. این چند روز بچه‌های درح مدام زنگ زدند. نگران آینده‌ بودند. #شهیدِجمهور برای خیلی‌ها امید بود. پشتیبان درجه‌یک. دلگرمیِ روزهای سخت. شبیه یک پدر. پدری که همه تلاشش حال خوب خانواده‌اش است. ما بزرگ از دست داده‌ایم. دلگرمی روزهای سخت‌ِ خیلی‌هامان رفته است. دلمان از غم لبریز شده. با این‌همه نا امید نیستیم. پشتیبان این کشور . پدر این مردم، پشت‌مان است. این تصویر دختر شهید اسدالهی است. دختری از اهالی دیار آفتاب، خراسان‌جنوبی. بعد از رفتن پدرش، شاید کسی اینگونه به‌مهر در آغوشش نگرفته بود. حالا باز دوباره عکس آغوش را بغل گرفته... #شهیدِجمهور #شهیدخدمت #شهیدِمردم #رئیسی‌عزیز 🆔 🌸⃟🧕🏻 کانال #طبس_بانو @Tabasbanoo به ما بپیوندید...