چو‌ زنبوری زند بر جان و تن نیش دهد ارتش به شیران وطن پیش چه شیرانی که چون عباس دوران شدند اسطوره های خاک ایران پدافند خار چشم دشمنان شد شبی که سیبل تیرش آسمان شد جهان خواب و #جهاندیده به سنگر نشست تا باز کند باز خط و معبر هنوز #سجاد به سجده بود و #مهدی همی خوانْد این سرود از شعر سعدی نکونامان نمیرند در این خاک کِشند چون #شاهرخی پر سوی افلاک چه مردانی زمین خوردند به میدان که حفظ گردد فقط ناموس ایران ز تفتان تا سهند یا در دماوند سپاه و ارتش و ناجا، پدافند شدند باغ شقایق در دل دشت فتادند از نفس در خاک سردشت ما ملت شهادتیم عاشق خراسانی