*ماشین جلویی خیلی آهسته پیش می‌رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم، به من راه نمی‌داد*.... داشتم خونسردیم را از دست می‌دادم که ناگهان چشمم به‌‌ نوشته کوچکی روی شیشه‌ عقبش افتاد: *راننده ناشنواست، لطفا صبور باشید*... مشاهده این نوشته همه چیز را تغییر داد... بلافاصله آرام گرفتم، سرعتم را کم کرده و چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود.... ناگهان با خودم زمزمه کردم: آیا اگر آن نوشته ی پشت شیشه نبود، من صبوری به خرج می‌دادم؟ *راستی چرا برای بردباری در برابر مردم به یک نوشته نیاز داریم!؟* اگر مردم، نوشته‌هایی به پیشانی خود بچسبانند، با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود؟ نوشته‌هایی همچون: "کارم را از دست داده‌ام" "در حال مبارزه با سرطان هستم" "در مراحل طلاق، گیر افتاده‌ام" "عزیزی را از دست داده‌ام" "احساس بی ارزشی و حقارت می‌کنم" "در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم" “بعد از سال‌ها درس خواندن، هنوز بیکارم” “مریضی در خانه دارم” و صدها نوشته دیگر اصلاً کاش روی پیشانی آدمایی که دارند زیر بار غصه‌هاشان له می‌شوند یه چیزی نوشته بود تا بقیه کمی مراعات شون رو می‌کردند. مثلا نوشته بود: این آقا دارد از صدمین جایی که فرم پر کرده و استخدام نشده برمیگردد، این آقا را دارند می‌گذارند خانه سالمندان، این خانم مادرش مریضی صعب‌العلاج دارد، این آقا قول داده تابستان برای پسرش دوچرخه بخرد ولی پول ندارد، این خانم تا حالا کسی عاشقش نشده، این آقا خیلی حالش بد است و اگر یقه‌اش را بگیرید امشب خودش را می‌کشد! این آدم شکستنی‌ست... دوست عزیز
‏‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آن چیزی نمی‌دانیم.... پس بیائیم نوشته‌های نامرئی همدیگر را خوب درک کرده و با مهربانی به یکدیگر احترام بگذاریم چون همه چیز را نمی‌شود فریاد زد .┄┅┅❅🌸🍂🍃🌹🍃🍂🌸❅┅┅┄ @khandehpak

#داستان آموزنده 💎روزی حکیمی مردی را دید که خیلی ناراحت و بود. علت ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد : در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم. ✨حکیم گفت : چرا رنجیدی ؟ مرد با تعجب گفت: خوب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است. 🌷حکیم پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد? آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟ 🍀مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود. 🍂حکیم پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟ مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم. 💐حکیم گفت : همه این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی،‌آیا کسی که رفتارش نا درست است، روانش بیمار نیست ؟ 🍁بیماری فکری و روان نامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی می کند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد. پس از دست هیچ کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر. 🔶بدان که هر وقت کسی بدی می کند در آن لحظه بیمار است. .┄┅┅❅🌸🍂🍃🌹🍃🍂🌸❅┅┅┄ @khandehpak

😍 لذت معمولی بودن در دنیای اینستاگرام‌زده 🇺🇸اینستاگرام رو که باز می‌کنی، با دیدن هر کدوم از عکسا مطمئن میشی که همه مترجم‌‌ان، نویسنده‌ان، ورزش می‌کنن، گیاه‌خوارن، ریشه موهای رنگ‌شدهٔ هیچ‌کدوم‌شون درنیومده! کتونی‌های نایک و آدیداس می‌پوشن، همسرشون بی‌وقفه دوست‌شون داره و هیچ بدخلقی‌ ندارن، خودشون‌م هیچ‌وقت خسته نمی‌شن! 📱راستی انرژی مثبت از سر و روشون می‌باره، کلی کتاب خوندن، اسطوره تماشای سریال‌های تازه‌ان، همهٔ لوازم خونه‌شون سِت شده، ملکهٔ لباس‌های گل‌گلی و رنگی‌پنگی‌ان و عکاس حرفه‌ای هستن! 📱اپل‌واچ دارن و رنگ ماسک‌شون رو با روسری سِت می‌کنن. کلکسیونی از ماگ‌های گرون‌قیمت دارن، با دلار ۲۶ تومنی مدام سفرهای خارجی میرن، همیشهٔ خدا مانیکور و پدیکورشون به‌راه هست و دست‌آخر دنیا واس‌شون انقدر قشنگه که حیف‌شون میاد تمام لحظه‌های زندگی‌شون رو با بقیه به‌اشتراک نذارن! 🤓 اینستاگرام رو حذف می‌کنی. میری جلوی آینه، به خودت خیره میشی! بله! «تو معمولی هستی» و این معمولی‌بودن و تلاش برای خودت‌ بودن تو تک‌تک لحظات زندگی‌ت مشخصه. 😊 لبخند می‌زنی «معمولی بودن» در دنیایی که آدم‌ها برای خاص‌بودن و سلبریتی‌شدن تلاش می‌کنن، تحسین‌ برانگیزه و اتفاق کمی نیست👏 ✍ فاطمه پورفخر [با اندکی بهبود و ویرایش] #⃣ #صیانت_از_زندگی جبههٔ #انقلاب اسلامی در فضای مجازی

✊🏻 @jebheh

🌸 ولادت با سعادت امام حسن(ع) مبارک. ✅ تحلیل سیاسی و جنگ نرم @tahlile_siasi @tahlile_siasi

🔸 دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان | یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ 🆔 @YjcNewsChannel

⭕️ روایت حجت‌الاسلام شهاب مرادی از رفتار امام حسن(ع) با کنیزی که قصد ناراحتی حضرت را داشت 🆔 @pedarefetneh 🔜 #پدرفتنه 🆔 @pedarefetneh 🔜 #پدرفتنه

تند خوانی جز ۱۵ قرآن کریم در ماه مبارک رمضان

✋ روزه‌خواری معذورین 🔺کسی که معذور است می تواند در مقابل دیگران چیزی بخوره و روزه خواری کند؟ ✍🏼 آیت الله خامنه ای: در صورتي که روزه خواري صدق نکند اشکالي ندارد. ✍🏼 آیت الله مکارم شیرازی: روزه خواری حتی برای افراد معذور در ملا عام قطعا جایز نیست. ✍🏼 آیت الله سیستانی: اگر هتك ماه مبارك باشد جايز نيست. ✍🏼 آیت الله وحید خراسانی: از این کار در ملأ عام اجتناب نماید. ✍🏼 آیت الله شبیری زنجانی : انجام کاری که بی احترامی به ماه رمضان یا معرضیت سوءاستفاده دیگران نسبت به روزه خواری شود جایز نیست بنابراین در نوع موارد روزه خواری علنی جایز نیست. ✍🏼 آیت الله فاضل لنکرانی : کسی که معذور از روزه گرفتن است باید از خوردن روزه به صورت علنی نزد دیگران خودداری کند و اگر روزه خواری هرچند با عذر شرعی باشد در مقابل دیگران ایجاد مفسده کند حرام و گناه است. 🌐 با خبر از همه‌جا در «خبردار» ⇩⇩ 🆔 @khabardar_ir https://eitaa.com/joinchat/501284925C42aa98de8f

🔴 مهم‌ترین جلوۀ غرورِ بعد از خوب‌بودن، «فردیّت در امور معنوی» و «اجتماعی‌نبودن» است 🔴 با اخلاق فردیِ عالی هم ظهور واقع نمی‌شود؛ اخلاق اجتماعی و ازخودگذشتن در عمل اجتماعی لازم است 📌 تاریخ بعثت و عصر ظهور(فصل دوم) – ج۹ 🔻 کسی که معنویاتی دارد اما طمع خدمت به مردم ندارد، حتماً دچار غرور معنوی است 🔻 هر کار خوبی انجام دادی بعدش ببین دچار غرور معنوی شده‌ای یا نه؟ چون نفس انسان مکّار است و خوبی‌ها را مال خود می‌کند 🔻 دین‌داری، اخلاق، معنویت و نمازی که آدم را اجتماعی بار نیاورند، بی‌تردید انحرافی هستند 🔻 تزکیۀ نفس با ازخودگذشتن در عمل اجتماعی حاصل می‌شود _ 🔘 نفس انسان، مکّار است؛ شما به سمت هر خوبی‌ای بروی، آن خوبی را مال خود می‌کند. مثلاً اگر نفس شما نتواند، شما را بی‌نماز کند و شما اهل نماز و مسجد بشوی، شما را مغرور می‌کند و می‌گوید «من همانم که به مسجد می‌روم!» یعنی همان غرور معنوی. 🔘 هر کار خوبی انجام دادی، بعدش باید ببینی آیا غرور معنوی پیش آمده یا نه؟ اگر کسی از کارِ خوب شما خبر نداشته باشد، شما نمی‌توانید ریا کنید، اما عُجب، این‌طور نیست، حتی اگر کسی هم نباشد، باز عُجب و غرور اتفاق می‌افتد. 🔘 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «يَعْمَلُ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَ هُوَ عَلَى وَجَل‏» مؤمن وقتی کار خوبی انجام داد بعدش دچار ترس می‌شود از اینکه نفسش شروع به بهره‌برداری کند. 🔘 ما باید بعد از خوب‌بودن، مواظب باشیم که دچار انانیّت، عجب و غرور معنوی نشویم. مهم‌ترین جلوۀ انانیّت بعد از خوب‌بودن، فردیّت در امور معنوی و اخلاقی و اجتماعی‌نبودن است. هرکسی دید که زیاد طمع خدمت به مردم و دغدغۀ جامعه را ندارد ولی معنویاتی دارد، حتماً دچار غرور معنوی است. این یکی از علامت‌های غرور است. 🔘 انانیّت در کجا بیشتر از بین می‌رود؟ آیا با نماز شب، یا غلبه بر خواب و خوراک، این انانیّت از بین می‌رود؟ یا آنجایی که وارد جامعه می‌شوی تا به مردم خدمت ‌کنی اما صدمه می‌خوری و حرف می‌شنوی! 🔘 اگر کسی بخواهد با امربه‌معروف و نهی از منکر، آن‌هم با رفق و مدارا، به جامعه خدمت کند، باید از آبروی خودش بگذرد. همان‌طور که اهل‌بیت(ع) و اولیاء خدا از آبرو گذشتند. 🔘 مجاهدت‌کردن در راه علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) برای حضرت زهرا(س) گذشتن از آبرو بود. برای یاریِ امام‌حسین(ع) هم باید از آبرویت می‌گذشتی. چون در آن‌زمان به خودِ امیرالمؤمنین(ع) و خودِ اباعبدالله الحسین(ع) هم توهین می‌کردند. 🔘 حضرت خدیجه(س) در ابتدای بعثت که دورۀ غربت پیامبر(ص) بود به ایشان کمک کرد و هستی خود را در اختیار او گذاشت و از آبرو و اعتبارش گذشت با اینکه ایشان و خودِ پیامبر(ص) را هم تمسخر می‌کردند. 🔘 اگر آدم یک‌ذره بخواهد احترام و آبروی خودش را حفظ کند، اصلاً نباید وارد جامعه بشود و دخالت بکند، نباید حرفی بزند که به او حرف بزنند. شما برای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، باید روی نفس خودت پا بگذاری. 🔘 الان شما آدم مؤمن و محترمی هستی. یک‌دفعه‌ای شیطان یک جایی که باید امر و نهی بکنی، می‌گوید «نگو! حرمتَت شکسته می‌شود» درحالی‌که حضرت زهرا(س) همۀ آبرو و حرمت خودش را در راه امیرالمؤمنین(ع) خرج کرد. 🔘 تزکیۀ نفس با ازخودگذشتن در عمل اجتماعی است. چرا همۀ خوبی‌ها یک قطره است در مقابل اقیانوس امر به‌معروف و نهی‌ازمنکر؟ چون شما در امر و نهی، آن‌قدری که از خودت می‌گذری حتی در جهاد فی سبیل‌الله هم آن‌قدر از خودت نمی‌گذری. 🔘 ما معمولاً در مسائل اقتصادی، اجتماعی نیستیم. همین‌جاها ایمان‌مان به خدا مشخص می‌شود؛ مثلاً اینکه دربارۀ مسئولیت اجتماعی و امر به معروف و نهی از منکر، در عرصۀ اقتصادی چگونه عمل می‌کنیم؟ 🔘 مسئولیت اجتماعی داشتن در امر اقتصاد و معیشت در این است که به‌جای اینکه خودت تنهایی با پولت کار کنی، تعاونی راه بیندازی و با یک عده‌ای مشارکت کنی. بله ممکن است عُرضۀ تو بیشتر از شرکایت باشد، بگذار یک چیزی از شما به بقیه برسد و دست چهار نفر دیگر را هم بگیر. 🔘 درس اخلاق و دین‌داری واقعی آن چیزی است که آدم را اجتماعی بار بیاورد. اگر دین‌داری، اخلاق، معنویت و حتی نماز جماعت، آدم را اجتماعی بار نیاورد، بی‌تردید انحرافی هستند. این دین و اخلاق و معنویت، مال مغروران است و این افراد را عُجب فرا گرفته است. 🔘 با اخلاق فردی، ظهور واقع نمی‌شود. البته اخلاقی فردی را نفی نمی‌کنیم، بلکه می‌گوییم: معیار اصلی «اخلاق اجتماعی» است. اخلاق فردی، مقدمه و دست‌گرمی است. با اخلاق فردی خودت را آماده می‌کنی، اما آنجایی که باید با نفس و ابلیس، حسابی کُشتی بگیری، اخلاق اجتماعی و مسئولیت اجتماعی است. 👤علیرضا پناهیان 🚩 شبکه افق - ۱۴۰۱/۱/۲۳ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: Panahian.ir/post/7256 @Panahian_text

💠 راه سعادت در کلام امام حسن(ع) #سبک_زندگی @TebyanOnline