چه خوب است که انسان #روحی را یافته باشد تا در میان آشوبِ #طوفان بتواند در دامنش بخزد. پناهگاهی اطمینان‌بخش که در آن به انتظار آرامش ضربان #قلب خود نفسی برآورد. بزرگترین #شادی را در آن بیابد که خود را به اختیار او گذارد، #احساس کند که رازدارش اوست، اختیاردارش اوست. زیبایی‌های جهان را با حواس او در #آغوش کشد، با قلب او از زندگی کام گیرد، حتی با او رنج ببرد... آه رنج کشیدن با #دوست، #شادیست! #ایام_به_کام