⭕️خوشه‌ای از خرمن ابعاد شخصیتی #امام_صادق (ع) 💠امام صادق(ع) فاتح قلّه عبودیت و بندگی حق تعالی 🔷 #عبودیت و #بندگی حقّ تعالی، مهم‌ترین و اصولی‌ترین ویژگی و شاخص زندگی اولیای الهی است که معنای واقعی زندگی سعادتمندانه را برای جامعه انسانی ترسیم می‌نماید؛ چرا که بر اساس آموزه‌های رحمانی عبودیت و بندگی حقّ تعالی، #فلسفه و #معنای_واقعی_زندگی بوده و بر اساس این ویژگی انسان در مسیر صحیح زندگی قرار می گیرد؛ از این‌رو اولیای راستین پروردگار همواره اسوه خاص و ممتاز بندگی و عبودیت بوده‌اند، موضوعی که در صفحه‌های زندگی صادق آل محمد (ع) همچون اقیانوسی وسیع به خوبی خود را نشان داده است. 🔷مالک بن انس در خصوص این ویژگی ممتاز #امام_صادق (ع) این چنین اعتراف کرده است: «مَا رأت عَیْنٌ و لا سَمِعتْ اُذُنٌ و لا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ أفْضَلَ مِنْ جعفرِ بنِ محمدِ الصادقِ فَضْلاً و علماً وَ عِبادَةً وَ وَرَعا؛ هرگز چشمی ندیده و گوشی نشنیده و افضل از جعفر بن محمد صادق (ع) در علم و عبادت و ورع به قلب بشری خطور نکرده است».   🔷عبودیت و بندگی در سلوک معنوی #امام_صادق (ع) حتی مورد اذعان ابن تیمیه نیز قرار داشته است، به طوری که او در خصوص امام صادق (ع) این چنین اعتراف می‌نماید: «وی بر یکی از سه حالت بود است، یا نماز می‌خواند، یا قرآن می‌خواند و یا روزه‌دار بوده است». از نگاه امام صادق (ع) #نماز باشکوه‌ترین جلوه عبودیت و توحیدی به شمار می‌آید، اندیشه امام صادق (ع) در خصوص نماز به گونه‌ای شفاف و روشن بیان شده است که همگان را به اهمیت و ارزش نماز در سبک زندگی دینی واقف می‌نماید، کما اینکه در منابع روایی از امام ششم شیعیان این چنین نقل شده است: «مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدِی بِشَیْءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ؛ هیچ بنده‌ای به من تقرّب پیدا نکرده است با چیزی که نزد من محبوب‌تر از #انجام_واجبات باشد». 💠امام صادق (ع) اسوه بردباری و بخشش 🔷یکی از زیباترین و با ارزش‌ترین اوصاف الهی که همواره خود را با آن به بندگان معرفی کرده، #عفو و #بخشش است. عترت رسول خدا (ص) که سبقت گیرندگان واقعی به سوی کمالات اخلاقی هستند، نیز در رتبه اعلی فضایل اخلاقی همچون عفو و بخشش قرار دارند به گونه ای که اگر کسی به دنبال مصداقی برای فضایل و کمالات اخلاقی در میان جامعه انسانی باشد، کسی را بهتر از ایشان نمی‌شناسد، امام صادق (ع) نیز در میان امامان معصوم علیهم السلام در رفتار، تبلور عفو و بخشش بوده و آیینه تمام نمای ارزش‌های اخلاقی همچون عفو و بخشش بود. 🔷در روایتی ارزشمند، در خصوص این ویژگی خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اینگونه روایت شده: «قالَ الاِمامُ الصّادِقُ علیه السلام: اِنّا اَهْلَ بَیْتٍ مُرُوَّتُنا العَفوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا؛ مـا خانـدانى هستـیم که مـردانگى مـا گذشت از کسى است که به ما ستم کرده است». این رفتار امام صادق (ع) پیام شفاف و الگوی حسنه برای همگان است تا اینکه در اوضاع بحران به جای انبار کردن مواد مصرفی به فکر دیگران باشیم و به نوعی قدمی در جهت التیام بخشیدن درد دیگران و برطرف کردن کمبودها برداریم. و تنها به فکر خورد و خوراک خود و خانواده خویش نباشیم. 🔷علمای اهل تسنن در کتب خود به این ویژگی ممتاز و برجسته امام صادق (ع) این چنین اذعان داشته اند: استاد ابو زهر می نویسد: «امام صادق مردی با گذشت و کریم بود، و هرگز زشتی و اسائه ادب را مقابله به مثل نمی‌کرد؛ بلکه عمل بهتر آن را جواب می‌داد و در این کار به دستور خدا عمل می‌کرد که باری تعالی امر کرده بود: «وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ؛ هرگز نیکى و بدى یکسان نیست؛ بدى را با نیکى دفع کن، ناگاه (خواهى دید) همان کس که میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است!». 🔗متن کامل را اینجا 👈 rasekhoon.net/article/show/1529294 بخوانید. @tabyinchannel #کپی_و_انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد