📌 ۴_ گزینه‌های پیش‌روی ایران در برابر دیپلماسی اجبار آمریکا 🔺تجربه ایران در روند برنامه جامع اقدام مشترک بسیار پرمخاطره و بحران‌ساز بوده است. علت آن را باید در الگوها و سازوکارهایی دانست که ایران از سیاست انعطاف‌پذیری یکجانبه در برابر آمریکا بهره گرفت. هدف ایران از برنامه جامع اقدام مشترک را می‌توان به‌کارگیری سیاست‌هایی دانست که منجر به پایان تحریم‌ها شود. به همان‌گونه‌ای که ایالات‌متحده تلاش داشت تا قابلیت‌های ایران در حوزه هسته‌ای را کنترل و محدود سازد. چنین فرآیندی به این دلیل مطلوبیت لازم را برای ایران به‌وجود نیاورد که هیچ‌گونه نشانه‌ای از توازن در چگونگی اعطای امتیازات موردنظر وجود نداشت. مساله تحریم به گونه قطعی تعیین تکلیف نشده بود و محدودسازی تحریم‌ها همراه با اما و اگرهای بسیاری بود. در شرایط موجود لازم است از تجربه برجام بهره گرفت و از سازوکارهای ذیل در راستای بهینه‌سازی موقعیت ایران در فضای گسترش بحران استفاده کرد. 🔹 ضرورت راهبردی ایران در شرایط دیپلماسی اجبار و فشارهای فزاینده فراقانونی آمریکا مبتنی بر نشانه‌هایی از مصالحه‌گرایی خواهد بود. مصالحه به وضعیتی اطلاق می‌شود که ایالات‌متحده حقوق سیاسی، اقتصادی و راهبردی ایران در محیط منطقه‌ای را براساس الگوهای سیاست عملی مورد شناسایی قرار دهد. 🔸سیاست مصالحه به مفهوم پذیرش نیازهای راهبردی و دغدغه‌های متقابل کشورهایی است که در شرایط تصاعد بحران قرار می‌گیرد. طبیعی است که در شرایط مصالحه، هریک از بازیگران باید نسبت به حقوق اجتماعی و راهبردی طرف مقابل درک دقیقی داشته باشد. آمریکا نسبت به حساسیت‌های اقتصادی و راهبردی ایران وقوف پیدا کند، به همان‌گونه‌ای که ایران نسبت به برخی از دغدغه‌های امنیتی آمریکا با نگرش مثبت و سازنده رفتار کند. 🔹ضرورت سیاست مصالحه و دیپلماسی سازنده آن است که ایران و ایالات‌متحده از سازوکارهای کنش مرحله‌ای برای حل مشکلات ایجاد شده استفاده کنند. در این فرآیند، حل هر یک از مشکلات ایجاد شده، زمینه شکل‌گیری همکاری‌های جدید در آینده را فراهم می‌سازد. 🔸 از آنجا که آمریکا از سازوکارهای سیاست قدرت بهره می‌گیرد، لازم است ایران از آمادگی نظامی و امنیتی لازم برای انجام اقدامات متقابل و اجرای سیاست تهدید در برابر تهدید استفاده کند. نادیده گرفتن سیاست قدرت چالش‌های فزاینده‌ای را برای آینده امنیت ملی ایران ایجاد خواهد کرد. 🔹 روند سیاست مصالحه همانند مذاکرات عمان در سال ۱۳۹۱ می‌تواند ماهیت دوجانبه داشته باشد. طبعا در چنین فرآیندی باید دیپلمات‌ها و کارگزاران دیپلماسی ایران نسبت به روندهای برگشت‌پذیر وقوف داشته باشند. ⭕️ #نتیجه 🔺فضای کنش ارتباطی آمریکا در برخورد با ایران مبتنی بر معادله فشار حداکثری است. الگویی که با نشانه‌های دیپلماسی اجبار پیوند یافته است. برای مقابله با چنین شرایطی لازم است تا ایران درک دقیق، راهبردی و رآلیستی از الگوی کنش آمریکا داشته باشد. واقعیت‌های سیاست آمریکا و تیم سیاست خارجی دونالد ترامپ مبتنی بر #تداوم_فشارهای سیاسی، بهره‌گیری از سازوکارهای #نمایش_قدرت و #حداکثرسازی_تحلیل_اقتصادی است. 🔺 هدف ایالات متحده آن است که ایران را از طریق #فشارهای اقتصادی در وضعیت #تسلیم، #مماشات و #سازش قرار دهد. چنین رویکردی با ضرورت‌های دیپلماسی سازنده مورد نظر ایران #مغایرت خواهد داشت. در #نگرش آمریکایی‌ها هرگونه #انعطاف ایران به مفهوم پذیرش #ضعف، تهدید و مخاطره محسوب می‌شود. بنابراین لازم است تا ایران نسبت به واقعیت‌های راهبردی سیاست آمریکا در برخورد با خود وقوف داشته باشد. آگاهی از سیاست‌های راهبردی آمریکا نیازمند درک تاریخی از معادله سیاست قدرت است. 📛بنابراین هرگونه #مماشات، #انگیزه‌های آمریکا در #برخورد با تداوم سیاست فشار علیه ایران را #افزایش خواهد داد.  بخشی از سیاست راهبردی ایران مبتنی بر آمادگی در برابر تهدیدات نظامی خواهد بود. #آرایش_راهبردی ایران به‌گونه‌ای است که #می‌تواند اراده #کنش متقابل را افزایش دهد. آرایش #نظامی و #راهبردی به مفهوم نادیده گرفتن دیپلماسی تلقی نمی‌شود. ایران نیازمند سازوکارهایی است که #اولا مبتنی بر مدیریت بحران باشد، #ثانیا معطوف به تلاش برای کنترل تهدیدات از طریق اتخاذ سیاست قدرت حاصل شود. 👈روند موجود در سیاست امنیتی آمریکا به گونه‌ای است که هرگونه انعطاف‌پذیری را با تهدیدات و فشار سیاسی بیشتر پیوند خواهد داد. 📝دکتر ابراهیم متقی 💠 eitaa.com/joinchat/1887830016Ca0751285a2 ✔️ ناگفته ها را اینجا بخوانید☝️