الهــــی... امروزم را به تو میسپارم، ناامیدی دیروزم را خط بزن و آرامش را مهمان قلبم کن و تقدیر دوستانم را زیبا بنویس... 《الهــی آمیــن》 🌷🌷🌷🌷

👌کلیپ زیبای الی الحبیب 💚با حال مناسب ببینید. #اللهم_ارزقنا_کربلا #الی_الحبیب❣

بی خبر از حال هم بودن چه سود بر مزارم با سوز نالیدن چه سود زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود گر نرفتی خانه اش تا زنده بود خانه ی صاحب عزا تا صبح خوابیدن چه سود گر نپرسی حال من تا زنده ام گریه و زاری و نالیدن چه سود زنده را در زندگی قدرش بدان ورنه مشكی را برای مرده پوشیدن چه سود گر نكردی یاد من تا زنده ام سنگ مرمر روی قبرم وانهادن چه سود...

هرگز به خاطر مردم تغيیر نكن اين جماعت هر روز تو را جور دیگری می خواهند ... شهری كه همه در آن می لنگند به كسي كه راست راه می رود می خندند ... ياد بگير تنها کسی كه لبخند تو را می خواهد عكاس است كه او هم پولش را می گيرد ... به چیزی كه دل ندارد دل نبند ... هرگز تمامت را برای کسی رو نكن، بگذار کمی دست نيافتنی باشی... آدم ها تمامت كه كنند رهايت می كنند👌🏻 👤#دکترالهی‌‌قمشه‌ای

🔻خدایا بخشندگی از توست عشق در وجود توست قدرت در دستانِ توست بخشندگی را به ما بیاموز و عشق را در وجودمان قرار ده تا همچون تو مهـربان باشـیم آمین یارب العالمین

📚 #داستان_زیبای_آموزنده 🔹 روزی شاگردان نزد حکيم رفتند و پرسيدند: استاد، زيبايي انسان در چيست؟ استاد دو کاسه آورد و گفت: به اين دو کاسه نگاه کنيد 👇 اولی از #طلا درست شده و درونش زهر است و دومي کاسه اي #گلی است و درونش آب گواراست، شما کدام را مي خوريد؟ 🔹 شاگردان جواب دادند: کاسه گلی را. حکيم گفت: آدمی هم همچون اين کاسه است، آنچه که آدمی را زيبا می کند، درونش و اخلاقش است. در کنار صورتمان بايد سيرتمان را زيبا کنيم.

✨﷽✨ #حکایت ✍️گویند: شبی ابراهیم ادهم همۂ تاج و تخت و پادشاهی‌اش را برای رسیدن به خدا از دست داد و درویشی بیابان‌نشین شد. تابستانی روزی گرم به میدان شهر رفت تا او را شاید کسی برای لقمه‌ای نان به کارگری برد. آنقدر گرسنگی بر تن خود داده بود که بسیار لاغر و نحیف شده بود و کسی او را برای کارگری هم نمی‌برد. جوانی دلش به حال او سوخت او را با خود به مزرعه‌اش برد و بیل به دستش داد تا زمین را شخم زند، ابراهیم از فرط گرسنگی و ضعف زمین خورد ولی از خدای خود شرم کرد که لقمه‌ای نان از او بخواهد. جوان گرسنگی او را چون دید، لقمه‌ای نان به او داد و چون ابراهیم قوّت گرفت به سرعت کار کرد. نزدیک غروب، جوان دستمزد او حاضر کرد اما ابراهیم نگرفت و گفت: دستمزد من لقمه‌ای نان بود که خوردم و تا دو روز مرا سرپا نگه می‌دارد. جوان گفت: با این حال نحیف در شگفتم در حسرت این باغ من نیستی؟ ابراهیم گفت: به یاد داری بیست سال پیش این باغ را چه کسی به تو هدیه داد؟ آن کس امیر لشگر من و تو سرباز او بودی و این باغ یکی از ده‌ها هزار باغ‌های ابراهیم ادهم بود و من ابراهیم ادهم هستم. بدان! زمانی پادشاهی داشتم ولی خدا را نداشتم، هر چه سرزمین فتح می‌کردم سیر نمی‌شدم چون می‌دانستم برای من نیست و روزی کسی که مرا سرنگون می‌کند همۂ آن‌ها را از من خواهد گرفت. نفس‌ام هرگز سیر نمی‌شد. اکنون که همۂ باغ و ملک و تاج و تخت را رها کرده‌ام و خدا را یافته‌ام، هر باغ و کوهی را که می‌نگرم آن را از آنِ خود می‌دانم. 💢بدان! هر کس خدا را داشته باشد هر چه خدا هم دارد از برایِ اوست و هر کس خدا را در زندگی‌اش ندارد، اگر دنیا را هم فتح کند سوزنی از آن، مال او نیست.