#شیران‌روزعابدان‌شب #روزجانبازمبارک #ذکرروزپنجشنبه💙 🥀لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ المَلِكُ الحَقُّ المُبين 💥معبودي جز خدا نيست 💥پادشاه برحق آشكار ➖➖➖➖➖➖ #سوره_درمانے 💎روز ۵شنبه ۲ رڪعت نمازبـہ نیت ڪسب مال وثروت بخواند‌ و سپس《سوره یاسین》بخواندواین عمل را تا ۳ روز انجام دهد بهتر است  📚گوهر شب چراغ ۱۵۷/ ۲

🍃❤️🍃_______ 💖 #جانبازی بازی با تمام قوانین بازی است! بازی با ترس، بازی با درد، تمسخر بقاء ِ بدون شکوه و در نهایت شهامت بازی ای تلخ همراه با "صبر"!!! 💖 مردان و زنان صبور وطن! 💖 میلاد اسوه جانبازی و ادب حضرت اباالفضل العباس ع و #روز_جانباز_مبارک 🍃❤️🍃______

#سلام‌به‌آخرین‌پنجشنبه‌اسفندماه‌خوش‌آمدین 💖 بهار ثانیه بـه ثانیه 💖 نزدیک میشه و زمستان 💖 به پایان میرسه الهـی با نزدیک شدن بهار خوشبختی به شمانزدیک بشه و پایان زمستان سخت امسال پایان مشکلات همه باشد تنها چند روز مانده به آغاز سال ۱۴۰۰ شمسی براتون ۱۲ ماه عشق ۵۲ هفته آسایش ۳۶۵ روز خوشبختی ۸۷۶۰ساعت سلامتی آرزو دارم ‍‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌ 💖 بهترینها رو در سال 💖 ۱۴۰۰ براتون آرزومندم 🍃❤️🍃____

☘🍁☘🍁☘🍁☘🍁☘ 🍒 داستانی آموزنده با نام 👈 #خاموشی‌یک‌ستاره 🍒 👈 قسمت هشتم کاش همان روزهایی که حسرت داشتن خرس پشمالویی که دست دوستم بود را در دل خوردم و از پدر به خاطر اینکه می خواستم یکی از شبیه همان عروسک را داشته باشم کتک خوردم؛ میمردم و چنین عاقبتی را نمی دیدم. خدایا کار من به کجاها که نرسید؟! ******************* اولین بار «ستاره» را در پارک طالقانی دیدم. او چند بار با دفتر مجله تماس گرفته بود بهش زنگ زدم و با او در پارک طالقانی قرار گذاشتم. او مختصری از زندگی اش  را پشت تلفن با صدایی لرزان برایم گفت و خدا می داند تا وقتی سرقرار بیاید دعا می کردم همه حرف هایش دروغ باشد. دعا می کردم بیاید و یا زنگ بزند و بگوید که شما را سرکار گذاشتم اما دعایم مستجاب نشد. من و ستاره در بعدازظهر یکی از روزهای آغازین خرداد ماه با هم قرار گذاشته بودیم. او سرساعت آمد. آنقدر لاغر و درهم شکسته بود که از دیدنش جا خوردم. رنگ چهره اش زرد زرد بود و وقتی کنارم راه می رفت هرآن احتمال می دادم از فرط لاغری استخوان هایش بشکند. او از زندگی اش برایم گفت. بغضی سنگین هرازگاهی گلویش را می فشرد و چهره اش را رنگ به رنگ می کرد. - می دونی حمیده، درسته که زندگی سخت و زجرآوری داشتم اما خودم هم مقصر بودم. من راهی رو که قبلا پدرم و طوفان تجربه کرده بودن رو رفتم. مسیری رو برای زندگی انتخاب کردم که هیچ راه برگشتی نداره. سرم پر از افکار مغشوشه. همه چیز منو می ترسونه. انگار که در یک بیابون تاریک راه گم کردم. به خاطر این مخدر لعنتی  کارهای غیر عادی زیادی انجام می دم. گاهی که خیلی حالم بده وقتی تو خیابون راه میرم به در و دیوار می خورم. خیلی وقتها ناخودآگاه با صدای بلند با خودم حرف می زنم. مادربزرگ هم که هنوز کما فی سابق غر می زنه و نفرین می کنه... این شیشه لعنتی همه عقل و شعورم رو ازم گرفت... ستاره همچنان می گفت و من حسم می کردم پاهایم سست شده. قلبم تند  و ناآرام می زد. نمی دانستم با چه کلمه و چه جمله ای کمی درد درون ستاره را تسکین ببخشم. اشک گونه هایم را نوازش می کرد. دختر بچه ای زیبا در حالیکه خرس پشمالوی سفید رنگی در دست داشت خنده کنان از کنارمان گذشت. ستاره مات او شده بود. با لبخندی که از شدت پژمردگی معلوم نبود لبخند است یا ته مانده یک بغض گفت: « همیشه دلم می خواست یکی از این خرسها را داشته باشم.. آن روز ستاره رفت و من آدرس خانه مادربزرگش را گرفتم. بلافاصله بعد از این که حقوقم ر ا گرفتم یک خرس سفید پشمالوی بزرگ خریدم و به سمت خانه مادربزرگ ستاره راه افتادم. دلم می خواست خوشحالش کنم. دلم می خواست با دیدن آن عروسکی که همیشه حسرت داشتنش را می خورد کمی از آن حال و هوا دربیاید و غصه هایش را شاید برای لحظاتی فراموش کند.  خانه مادربزرگ ستاره در یکی از خیابانهای دورافتاده جنوب پایتخت بود. وقتی برای لحظاتی پشت در ایستادم تا تمرکز کنم، یاد آن لحظه ای افتادم که ستاره از آنجا رفتن پدرش را تماش کرده بود. در خانه نیمه باز بود. چند ضربه کوتاه به آن در کوچک کرم قهوه ای که چهارچوبش پوسیده و هر آن احتمال داشت بیفتد، زدم. صدای بم زنی را شنیدم که با لحنی تند گفت: « کیه؟ هل بده بیا تو!» در را به آرامی هل دادم و داخل حیاط قدیمی خانه شدم. زنی مسن با همان خال گوشتی بزرگی که ستاره می گفت، روی ایوان نشسته بود. با لبخندی غمگین گفتم: « ببخشید خانم، من دوست ستاره جان هستم. اومدم ببینمشون.» زن با همان لحن تندش غرید: « برو قبرستون ببنش. الان سه روز که اونجا خوابیده. خیر ندیده چند تا بسته متادون خورده بود. خوب شد که مرد. از شرش خلاص شدم. دختر نبود که، شده بود بلای جونم!» زبانم با شنیدن این خبر بند آمد و دیگر نتوانستم جواب سوالهای طلبکارانه مادربزرگ ستاره را که می پرسید: «تو کی هستی؟ برای چی اومدی؟» را بدهم. آرام از خانه بیرون آمدم. هنوز صدای غرزدنهای مادربزرگ ستاره می آمد. همان جا، روی زمین نشستم و به دیوار سیمانی خانه مادربزرگ که آثار نم دادگی زشتش کرده بود، تکیه دادم. چهره بی روح ستاره مقابل دیدگانم بود. خرس پشمالوی سفید که داشتنش آرزوی ستاره بود را در آغوش فشردم و زار زار گریستم. قلبم انگار از درون آتش گرفته بود. دلم برای ستاره می سوخت. عمر درخشش او در آسمان چقدر کم بود. ستاره... ستاره... چقدر زود خاموش شد... 👈 پایان 👉 🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃 💥برای دیدن بهترین پستها وداستانها به ما بپیوندید

#حدیث 💎امام على عليه السلام : از زشت ترين ستمها ، ستم كردن به مردمان بزرگوار است مِن أفحَشِ الظُّلمِ ظُلمُ الكِرامِ غررالحكم حدیث 9272 چقدر این تصویر تلخه . . . کسانی که ماسک ودستکش های خودشون یا هر گونه زباله رو روی زمین می اندازند اگه پدر خودشون هم باشه کاری می کنند که خم شه و دستکش های رها شده رو اینجوری از روی زمین جمع کنه؟؟ #درخانه_بمانیم