#آی_پارا #پارت_شصدوشش امادیدن آیناز و گفتن جریان تو به اون تا سال بعد امکان نداره. زیر لب اهمی گفتم و مشغول غذا خوردن شدم.تایماز زودتر از سر میز بلند شد و گفت : من امشب جایی کار دارم و شاید تا صبح نیام .از صفورا خانوم می خوام شب رو تو این ساختمان بخوابه که تنها نباشی .گفتم : من نترس تر از این حرفام . بهتره از کنار دختر وشوهرش دورش نکنید .اصلا نیاز نیست.با تحکم گفت : یادت باشه . قرار ما این بود که تا وقتی تو این خونه هستی و من قيم تو هستم حرف اخر رو من بزنم.من تو همه چی نظر تو رو نمی خوام.بعضی وقتها امر می کنم و همه باید اجرا کنن.الان هم نظر نخواستم . اطلاع دادم . ناخود آگاه لبخندی اومد روی لبهام و گفتم : خوشحالم خودتون شدین . داشتم کم کم نگرانتون میشدم . من به این تایماز خان بیشتر عادت دارم و راحت تر باهاش ارتباط برقرار می کنم.چشماش برقی زد و در حالی که از اتاق خارج می شد با لبخند گفت : خوشم مییاد مثل خودم وحشی هستی و با آرامش میونه ی خوبی نداری و گرنه اینجا خیلی کسل کننده می شد . در که بسته شد ، به آرامش عجیبی که واقعا منشأش برام نامشخص بود به وجودم تزریق شد که حال خراب بعد از ظهرم رو کلی بهبود بخشید.به اکرم تو جمع کردن میز کمک کردم و با وجود اصرارم برای شستن ظرفها اونا فرستادنم که برم بالا . اینجا به خاطر آب لوله کشی ، ظرف شستن یه کیف دیگه داشت . خیلی با اسکو متفاوت بود. سرم راهم چراغ نفتی های توی راه پله رو روشن کردم و رفتم بالانشستم رو تختم و شروع کردم به خوندن داستانهایی که تایماز بهم داده بود.تازه چند صفحه خونده بودم که یادم اومد امروز اولین روز درسم بود و استاد امین برام چند تا تکلیف داده که تا فردا براش حاضر کنم.کتاب داستان رو بستم و مشغول انجام تکالیفم شدم . هرزگاهی فکرم پر میکشید پیش تایماز که چرا امشب رو خونه نیومد و الان کجاست ؟ درسته هی به خودم تشر می زدم که به تو چه ؟نکنه واقعا فکر می کنی زنشی ؟ اما بازم نگرانش بودم . بازم یه جور حس بد وجودم رو می گرفت . من تازه بیست روز بود تو خونه ی تایماز بودم . نمی دونستم زندگی اون قبل از من چطوری بوده . با کیا رفت و آمد داشته . حتما بین اونا زنا و دخترای زیادی بودن . به خودم اومدم دیدم یه ساعته تایماز رو کردم ملکه ی ذهنم و دارم راجع به اون فکر می کنم . با صدای بسته شدن در اتاق بغلیم که مربوط به تایماز یهو از جام پریدم . اول فکر کردم صفورا خانومه . اما به خودم گفتم اون تو اتاق تایماز چیکار داره ؟ نکنه دزده ؟ اولش ترسیدم اما بعد به خودم گفتم : که چی ؟ بلند شو خودت رو جمع کن. انگار چند روز تایماز لوست کرد فکر کردی خبریه . تو همونی نبودی که شبونه رفتی تو باغ و دست آسان رو رو کردی ؟ حالا اینجا که امنیت بیشتره . بلند شدم لچکم رو سر کردم و چوبی رو گذاشته بودن زیر تختم تا پایه هاش هم اندازه بشن رو از زیر تخت کشیدم بیرون. خیلی محکم و بلند نبود اما از هیچی بهتر بود . راهرو روشن بود . در اتاقم رو باز گذاشتم که صدای بسته شدنش آقا دزده رو هوشیار نکنه . آروم دستگیره ی در اتاق تایماز رو پایین کشیدم و بازش کردم . داخل اتاق تاریک بود . گفتم : به فارسی گفتم : کی اینجاست ؟ صدایی نیومد . به قدم رفتم تو و گفتم : بهتره خودت رو نشون بدی. اما باز سکوت بود و سکوت . داشتم مطمئن می شدم کسی این تو نیست که صدای جیر جیر تخت تایماز اومد . داخل اتاق شدم و دیدم جسمی رو تخت داره حرکت میکنه . جلوتر رفتم . ترسیده بودم . اما باز مثل بچه های تخس ول کن نبودم . نزدیکتر که رفتم دیدم تایمازه . خدای من این چرا اینجاست ؟ چرا این شکلی درب و داغونه . سریع برگشتم تو راهرو و چراغ رو برداشتم و بردم تو . انبار چهرش به خوبی دیده می شد. سر و صورتش خونی و کبود بود. کت و پیرهنش پاره شده بود . کنار تختش نشستم و آروم صداش زدم . اشک تو چشام جمع شده بود . کدوم از خدابیخبری اینطوری زده بودنش ؟ چند بار دیگه هم صداش زدم . دیگه داشتم واقعا می ترسیدم و علنا گریه می کردم که چشمای پف کرده و کبودش و باز کرد . مردمک چشماش دیده نمی شد . چشماش یه باریکه شده بود . چشماش رو که باز دیدم با گریه گفتم : چی شده ؟ چرا اینطوری شدین؟ کنار لبش پاره بود و خونمرده شده بود . لبش رو که باز کرد حرف بزنه ، زخمش سر باز کرد و خون اومد . به زحمت گفت : آی پارا برام آب بیار . سریع بلند شدم و رفتم پایین . پایین پله ها هم سکندری خوردم . کم مونده بود كله پا بشم . سریع براش یه لیوان آب بردم . کمکش کردم کمی سرش رو بلند کنه و آب بخوره . تو وضعیتی نبود که ازش بپرسم چی شده . سریع به کم پارچه تمیز پیدا کردم و زیر اجاق رو هم روشن کردم تا آب جوش بیاد . به کم هم مرکورکورم از تو گنجه پیدا کردم و بردم بالا .تایماز داشت ناله می کرد . از این می ترسیدم که جاییش شکسته باشه . ------------------- ••••●❥JOiN👇🏾 @tafakornab @zendegiasheghaneh