🕊 تفسیر آیه ۷ تا ۱۰ سوره انسان 🕊
🍃 يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً (۷)🍃
🍃وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَي حُبِّهِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً (۸)🍃
🍃إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُوراً (۹)🍃
🍃إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً (۱۰)🍃
ترجمه :
🍃 آنان به نذر وفا مى كنند و از روزى كه شرش فراگير است مى ترسند.🍃
🍃و غذاى خود را با آن كه دوستش دارند، به بينوا و يتيم و اسير مى دهند.🍃
🍃(و مى گويند:) ما براى رضاى خدا به شما طعام مى دهيم و از شما پاداش و تشكّرى نمى خواهيم.🍃
🍃همانا ما از پروردگارمان، به خاطر روزى عبوس و سخت، مى ترسيم.🍃
«مُستطير» از «سَيطره» يعنى سلطه است و ريشه آن «طَير»، به معناى گستردگى است.
«قَمطرير» به معناى شرّى است كه سخت باشد.
بر اساس برخى روايات، اطعام مسكين و يتيم و اسير در يك شب واقع شد و براساس برخى، در سه شب متوالى اتفاق افتاد و هر شب، يكى از آنها مراجعه كرد.
مراد از «يطعمون الطعام على حبّه» آن است كه اهل بيت با آنكه آن غذا را دوست داشتند، به ديگران دادند. چنانكه قرآن در جاى ديگر مى فرمايد: «لن تنالوا البرّ حتّى تنفقوا ممّا تحبّون» به نيكى نمى رسيد مگر آنكه از آنچه دوست داريد، انفاق كنيد.
صاحب تفسير الميزان مى فرمايد: محبّت اهل بيت به خداوند در آيه بعد مطرح شده كه مى گويند: «انّما نطعمكم لوجه اللّه» و منظور از «على حبّه»، علاقه به غذا است كه در اين صورت، علاوه بر اخلاص، ايثار آنان نيز ثابت مى شود.
اگر به فكر نام و شهرت نباشيد، خداوند نامتان را جاودانه مى كند. كارى كه اهل بيت كردند، ارزش مادى فراوانى نداشت ولى چون خالصانه بود، خداوند آن را ماندگار ساخت.
در اين آيه، كلمات مسكين و يتيم و اسير به صورت نكره آمده تا بگويد: در اطعام، نبايد گزينش كرد، بلكه به هركس كه بود انفاق كنيد.
پروين اعتصامى درباره اخلاص در انفاق مى گويد:
بزرگى داد يك درهم گدا را
كه هنگام دعا ياد آر ما را
يكى خنديد و گفت اين درهم خُرد
نمى ارزيد اين بيع و شرى را
مكن هرگز به طاعت خودنمايى
حجاب دل مكن روى و ريا را
تو نيكى كن به مسكين و تهيدست
كه نيكى خود سبب گردد دعا را
به وقت بخشش و انفاق پروين
نبايد داشت در دل جز خدا را
خوف از خداوند، به معناى خوف از مقام اوست. چنانكه در جاى ديگر مى فرمايد: «و لمن خاف مقام ربّه»
📌 پیام ها
🌿 كمال واقعى زمانى است كه نيكى در انسان نهادينه شود. (تمام كمالات با فعل مضارع كه نشانه استمرار فعل است، آمده است.) «يوفون، يخافون، يطعمون و...»
🌿 اطعام و انفاق زمانى ارزش بيشتر دارد كه شى ء انفاق شده، مورد نياز و علاقه انسان باشد. «يطعمون الطعام على حبّه»
🌿 اسلام، حامى مستمندان و يتيمان و اسيران است. «و يطعمون الطعام... مسكينا و يتيما و اسيراً»
🌿 گروهى طعام را دوست دارند و گروهى اطعام را. «يطعمون الطعام على حبّه»
🌿 اطعام، زمانى ارزش بيشترى دارد كه از
خود و با دست خود باشد. «نطعمكم»
🌿 كمكى ارزش دارد كه خالصانه و به دور از هر منّت و انتظارى باشد. «نطعمكم لوجه اللّه»
🌿 آنچه به عمل ارزش مى دهد، انگيزه خالصانه و اخلاص در عمل است. «نطعمكم لوجه اللّه لا نريد منكم جزاء و لا شكورا»
🌿 نيكان، نه تنها با زبان درخواست تشكّر ندارند، بلكه در دل هم به فكر تمجيد و تشكّر نيستند. «لا نريد... شكوراً»
🌿 گرچه ابرار انتظار پاداش ندارند ولى مردم نبايد بى تفاوت باشند. در آيه 25 سوره قصص مى خوانيم: حضرت شعيب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّايى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «انّ ابى يدعوك ليجزيك اجر ما سقيت»
🌿 گذشتن از پاداش، به تنهايى نشانه اخلاص نيست، بلكه گذشتن از تمجيد و تشكّر نيز لازم است. «لا نريد منكم جزاءً و لا شكورا»
🌿 وفاى به نذر واجب است و كسى كه به نذر خود وفا نكند، از قهر الهى بترسد. «يوفون بالنذر و يخافون يوماً»
🌿 اگر كارى براى خدا باشد، فقط از قهر او مى ترسيم، نه مردم. «نخاف من ربّنا»
🌿 داشتن انگيزه الهى، منافاتى با شوق به ثواب يا خوف از عقاب ندارد. زيرا ثواب و عقاب نيز از خداست. «لوجه اللّه... انّا نخاف من ربّنا يوماً عبوساً»
🌿 در قيامت، نه تنها مردم عبوسند، بلكه روز عبوس است. «يوماً عبوساً»
🌿 براى فرار از آن روز عبوس، امروز در برابر مسكين و يتيم و اسير، عبوس نكنيد. « نخاف من ربّنا يوماً عبوساً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۱۱ تا ۱۸ سوره انسان 🕊
🍃 فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً (۱۱)🍃
🍃وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيراً (۱۲)🍃
🍃مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَي الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْساً وَلَا زَمْهَرِيراً (۱۳)🍃
🍃وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلاً (۱۴)🍃
🍃وَيُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (۱۵)🍃
🍃قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيراً (۱۶)🍃
🍃وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْساً كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلاً (۱۷)🍃
🍃عَيْناً فِيهَا تُسَمَّي سَلْسَبِيلاً (۱۸)🍃
ترجمه :
🍃 پس خداوند آنان را از شرّ آن روز مصون دارد و آنان را با شادى و سُرورى بس بزرگ روبرو كند.🍃
🍃و به سبب صبرى كه كردند، بهشتى بزرگ و پوششى از حرير پاداششان دهد.🍃
🍃در حالى كه در آن بر تخت ها تكيه زده اند، در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى.🍃
🍃و سايه هاى درختان بر سرشان نزديك و خوشه هاى ميوه در دسترس آنان.🍃
🍃بر دور آنان ظرف هاى نقره فام و تنگ هاى بلورين گردانده شود.🍃
🍃بلورهايى از نقره كه در اندازه هايى (معيّن و متفاوت) اندازه گيرى كرده اند.🍃
🍃در آن بهشت، جامى نوشانده مى شوند كه با زنجبيل آميخته است.🍃
🍃چشمه اى در آنجا است كه سلسبيل ناميده مى شود.🍃
«نضرة» به معناى زيبايى و شادابى است. چنانكه در جاى ديگر مى خوانيم: «وجوهٌ يومئذٍ ناضرة» «اَرائك» جمع «اَريكة» به معناى تخت زينت داده شده است.
«زَمهرير» به معناى سرماى شديد و «قُطوف» جمع «قَطف»، به معناى چيدن است.
«تذليل» در معناى رام كردن و در اختيار گذراندن است.
«اكواب» جمع «كوب» به معناى كاسه و «قَوارير» جمع «قارورة» به معناى شيشه و «سَلسبيل» نام چشمه اى در بهشت است.
امام باقر عليه السلام ذيل آيه «جزاهم صبروا» فرمود: پاداش ابرار به خاطر صبرى است كه در برابر فقر و مصيبت هاى دنيا داشتند. چنانكه حضرت على عليه السلام فرمود: «صَبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجى » صبر كردم در حالى كه در چشم، خار و در گلو تيغ داشتم. و درباره امام حسين عليه السلام مى خوانيم: «لقد عجبت من صبرك ملائكة السموات» همانا از صبر تو فرشتگان آسمان به تعجّب افتادند.
اطعام ابرار براى دو هدف صورت گرفت: «لوجه اللّه» و «نخاف من ربّنا» و به آن دو هدف هم رسيدند. «فوقاهم اللّه شرّ ذلك اليوم و لقّاهم نضرةً و سروراً»
صابران نه تنها در قيامت پاداش مى بينند، بلكه در دنيا، سلام و صلوات الهى را دريافت مى كنند. «سلام عليكم بما صبرتم» ، «بشّر الصّابرين اولئك عليهم صلوات من ربّهم» ، «انى جزيتهم اليوم بما صبروا»
نعمت هاى بهشتى در اعلى درجه خوبى هستند. تنوين در كلمات «نضرةً»، «سروراً»، «جنّةً»، «حريراً» براى عظمت است.
📌 پیام ها
🌿 خداوند، مخلصان را به مراد خود مى رساند. «انّا نخاف... يوماً عبوساً - فوقاهم اللّه شرّ ذلك اليوم»
🌿 ثمره خوف از خدا، نجات از قهر اوست. «انّا نخاف... فوقاهم اللّه شرّ ذلك اليوم»
🌿 كيفر و پاداش بايد متناسب با عمل باشد. (حفظ و نجات محرومان، سبب حفظ و نجات انسان در قيامت است.) «فوقاهم اللّه شرّ ذلك»
🌿 ترس امروز، امنيّت فردا و مسرور كردن امروز، مسرور شدن فردا را به دنبال دارد. «نخاف من ربّنا... فوقاهم اللّه... و لقّاهم نضرة و سرورا»
🌿 پاداش هاى الهى به خاطر صبر است. «جزاهم بما صبروا»
🌿 بهشتيان در آسايش و آرامش به سر مى برند. «متكئين فيها على الارائك»
🌿 هواى بهشت بسيار مطبوع است. «لا يرون فيها شمساً و لا زمهريراً»
🌿 در بهشت، نعمت ها تسليم ابرار هستند. «ذلّلت قطوفها تذليلاً»
🌿 خادمان بهشتيان، پروانه وار به دور آنان مى چرخند. «يطاف عليهم»
🌿 ظرف هاى بهشت در شكل و اندازه هاى متفاوت و مطابق با اراده و ميل بهشتيان ساخته شده است. «قَدّروها تقديراً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402