💠 تعلیم قرآنی 🔹كتاب‌ های علمی، هرگز مسائل معرفتی را با مسائل اخلاقی ضمیمه نمی ‌كنند؛ اما #قرآن با كتب علمی فرق می‌ كند، واقعاً نور است، لذا هر مطلب علمی را كه نقل می ‌كند، پشتوانه اخلاقی ‌اش را هم ذكر می‌ كند. شما می ‌بینید در كتاب‌ های فقهی سخن از ﴿أَوْفُوا بِالْعُقُودِ﴾ و امثال ذلك است اما دیگر ﴿وَاتَّقُوا اللّهَ﴾ كه در كنار ﴿أَوْفُوا بِالْعُقُودِ﴾ باشد كه در كتاب‌ های فقهی مطرح نیست كتاب‌ های فقهی طرحش این است كه این عقد لازم است یا لازم نیست خیاری است یا خیاری نیست و مانند اینها؛ اما حالا «شما تقوا را رعایت كنید» و مانند آن در كتاب‌ های علمی مطرح نیست. 🔹 در كتاب ‌های عقلی سخن از بود و نبود است، برهان اقامه می ‌كنند كه فلان چیز هست فلان چیز نیست؛ اما من فلان چیز را دوست دارم یا فلان چیز را دوست ندارم در كتاب ‌های عقلی مطرح نیست؛ ولی می ‌بینید قرآن كریم وقتی مسئله #توحید را نقل می ‌كند، در كنار برهان, از وجود مبارك ابراهیم (سلام الله علیه) نقل می ‌كند كه فرمود من آفل را دوست ندارم. خب این دارد برهان اقامه می‌كند بر توحید, برهان اقامه می ‌كند بر نفی شرك كه توحید، حق است و شرك، باطل است، خب در حق و باطل و صدق و كذب, «دوست دارم» و «دوست ندارم» راه ندارد؛ اما این كتاب چون #كتاب_نور است [می ‌گوید:] انسان خدا را از آن جهت كه دوست دارد، می ‌پسندد و می ‌پذیرد. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی ‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr