🔴 اینجا مهدِ انقلابِ پابرهنگان است که به دست سرمایه‌داری، آرام و مؤدبانه سرقت می شود ✍🏻 #علی_صابری_تولایی 🔰 اراک، یک قهرمان با صدای خش‌دار رو به نیروی انتظامی فریاد می‌زند: «اینا یه مشت کارگرن که خدا شاهده پول نون امروز بعد از ظهرو ندارن...خدا شاهده به جان تک دخترم. به بچه تو راهم. خدا شاهده از باتومتون نمی‌ترسم. یعنی اگه برم تو اوین از این زندگی کثافتم بهتره. از اینکه همیشه جلو زن و بچه م کوچیک بشم خیلی بهتره». 🔻اینجا نه وال‌استریت است و نه محل برگزاری اجلاس جی8. اینجا مهدِ انقلابِ پابرهنگان است که به دست سرمایه‌داری، آرام و مؤدبانه، با هزاران ترفندِ ظاهرالصلاح و تزویرِ پیچیده در مجلدات شومیزی و به مدد صدها دکتر و استاد و علامه و آیت‌الله و کوفتنامه‌های ورق گلاسه‌ی لیبرال-ناسیونال سرقت می‌شود. صاحبان سرمایه، به هزار کلکِ نجیب و خوش خط و خال، مهمترین رکنِ ساختار(قانون و قوه قهریه و قضائیه) را تصاحب و تمشیت می‌کنند و صاحبان انقلاب، مأیوس از تمام نهادهای انقلابی به خیابان پناه می‌آورند و رو به باتومی می‌ایستند که جانبِ عطاریان‌ها را می‌گیرد. 🔻رئیس‌جمهور در سازمان ملل به تدوین اعلاناتِ حقوق شهروندی می‌نازد و نازدانه‌های آیفون به دست، برای حقِ استادیوم رفتن داف‌های خرده‌بورژوا هشتگ می‌زنند و کارگر کوهرنگی با سبابه‌ی رو به آسمان برای اثبات "انسان" بودن خود تلاش می‌کند... 🔻اینجا ایران اسلامی است، دادگاه و وکیل و قانون و سربازان عدالت و ضابط قضائی در خدمت عطاریان‌ها هستند و صاحبان انقلاب (پابرهنگانی که قرار بود بدون لکنت فریاد بزنند) برای تظلّم راهی جز کف خیابان و باتوم و اشک آور ندارند. کارگر ایرانی به مدد بندِ کذا از تبصره کذا از ماده کذا از قانونِ کذاتر از کذا، از حداقل حق دادخواهی و مراجعه به دستگاه قضا محروم شده است(حقی که این روزها برای توله‌سگ و توله‌خرس هم به رسمیت شناخته می‌شود). 🔻نظام قضائی او را به ملغمه‌ای به نام "هیئات تشخیص اداره کار" پاس می‌دهد؛ جایی که گفته می‌شود متشکل از نماینده دولتِ بی‌طرف، نماینده کارفرما و نماینده کارگران است، اما هه! کدام دولت بی‌طرف؟ کدام نماینده کارگر؟. کتابِ رئیس دولت را بخوان و ببین با چه صراحتی اتحادیه کارگری را مزاحم می‌بیند. 💢 قانونِ کذاتر از کذا را با دقت بخوان و ببین ترکیبِ شورای اسلامی کار(مثلا نماینده کارگران) را طوری بازی می‌دهد که فقط کارکنانِ و کارگرانِ سر به راه و نورچشمی کارفرما در آن کرسی داشته باشند. سه‌جانبه‌گرایی؟ هه! بگو یک‌جانبه‌گرایی.