📚#قرآن_کریم ✅سوره مبارکه #هود، صفحه226، آیات 38 تا 45 🗓1399/06/23 💐 @nedaye_tahzib

🔊#صوت_قرآن 🎤توسط استاد #منشاوی ✅صفحه226 🗓1399/06/23 💐 @nedaye_tahzib

📂هر روز با قرآن و عترت 📚#موضوع_صد_و_پنجاه_و_دو ✅ شرط شفاعت شوندگان 🗓1399/06/23 💐 @nedaye_tahzib

#کلیپ_محرم #مطیعی 🌹 @nedaye_tahzib

🍂سلسله مباحث: راه و رسم طلبگی شماره 9 🔹موضوع: نکاتی پیرامون برنامه‏ریزی/قسمت اول 1.. اگر در همه برنامه‏های زندگی، تردید روا باشد، در این یک گزاره، شک و شبهه‏ای راه ندارد که ما وظیفه داریم برای تشخیص وظایف خود اقدام کنیم. آگاهی از وظایف، اولین، محکم‏ترین و قطعی‏ترین وظیفة ما است که همة تکالیف بعدی را پشتیبانی می‏کند و سنگ بنای اوّلیة حرکت قرار می‏گیرد. 2.. «تشخیص وظیفه» و «مدیریت خود» نیازمند الف) تلاش، ب) آگاهی وسیع، ج) صرف زمان است. الف) انتظار برای کشف بهترین دستورالعمل زندگی بدون تلاش و زحمت، همان قدر نامعقول و بی‏نتیجه است که توقّع بازشدن درهای رحمت و فرود مائده آسمانی بدون کوشش و مشقت. خدای بزرگ، بدون اسباب و وسایل، امور جهان را اداره نمی‏کند. پس برای رسیدن به چنین نعمت ارزش‏مندی بکوشیم و سرمایه‏گذاری کنیم. بی‌جهت منتظر «رؤیا»، «الهام»، «مکاشفه» یا «مواجهه تصادفی با استادی خبیر» نباشیم و یا به راه‏های ساده‏ای چون «قرعه»، «تفأل» و «استخاره» پناه نیاوریم. ب) بسیاری از تصمیم‏های نسنجیدة ما انسان‌ها که پشیمانی و حسرت به‏ دنبال می‏آورد، ریشه در جهل و ناآگاهی ما دارد، دایرة آشنایی و اطلاع ما از حقایق تلخ یا شیرین، هر چه گسترده‏تر باشد، برنامه‏ریزی ما به صواب نزدیک‏تر می‏شود. هر چه دانش و آگاهی وسیع‏تری برنامه را پشتیبانی کند، آن برنامه، کامل‏تر و مطلوب‏تر است. از این جهت لازم است قبل از برنامه‏ریزی آگاهی دیگران را هم به آگاهی محدود خود پیوند دهیم. مطالعه، مشاوره، مشاهدة برنامة دیگران و معاشرت با شخصیت‏های موفق، این فایده را برای ما خواهد داشت. ج) آن تلاش و مجاهدت و این تحصیل دانش، بدون هزینة «زمان» امکان‏پذیر نیست. باید وقت مناسبی از برنامة خود را به این ‏مهم اختصاص دهیم. همة ما برای دانستن احکام شرعی و وظایف عام مسلمانی با صرف زمان قابل توجه، به رسالة توضیح‏المسائل مراجعه می‏کنیم و برای فهم آن ـ فردی یا گروهی ـ تلاش می‏کنیم. در مواردی هم به استفاده مستقیم از اهل علم یا استفتا از مراجع تقلید احساس نیاز می‏کنیم و به آن همّت می‏ورزیم. همین کوشش و همّت را در اندازه‏ای گسترده، برای یافتن مسیر زندگی باید به‏کار گرفت. باید برای رسیدن به فواید تدبیر، سرمایة زمان و توان خود را به کار گیریم و بدانیم صرف این مقدار زمان و توان قبل از عمل، بازده نهایی عمل ما را به‏ مراتب بیشتر خواهد نمود. اگر این مقدار نیروی فکری و زمان را صرف تنظیم «برنامه» نکنیم لاجرم چندین برابر آن را باید به تاوان «بی‏برنامگی» بپردازیم. 🌹 @nedaye_tahzib ☘️ tahzib-howzeh.com

#شنبه_های_قرآنی #کلیپ_تصویری #ندای_تهذیب موضوع: توصیه رهبر انقلاب به جوانان برای انس با قرآن 🌹 @nedaye_tahzib ☘️ tahzib-howzeh.com

🎥سلسله مباحث «راه و رسم طلبگی»...استاد عالم زاده نوری؛ جلسه سوم/قسمت3 ◀️ آینده کاری طلبه = گذشته کاری پیامبران الهی ✅طلبه، همکار و همیار پیامبران است. ✅طلبه، معلّم کتاب(قرآن) و حکمت است. ✅طلبه، مربّی اخلاق و معنویّت است. وظیفه طلبه براساس آیه نَفر: 1️⃣آشنایی عمیق با معارف دین 2️⃣انتقال معاف دین به مردم #راه_و_رسم_طلبگی #آینده_کاریِ_طلبه #اخلاق_و_معنویّت 🔹معاونت تهذیب و تربیت حوزه های علمیه🔹 💐 @nedaye_tahzib

🔸این مبلغ را نذر شما کردم🔸 📝#خاطره دکتر علی حائری شیرازی (فرزند مرحوم آیت الله حائری شیرازی) از پدر 🔹 مدتی بعد از آنکه پدر امامت جمعه را رها کردند، در قم رحل اقامت گزیدند. متاسفانه بعضاً هم تنها بودند! گاه گداری من و بچه ها سری می زدیم ... به واسطه ی بیماری ای که داشتند رژیم غذایی سختی هم به توصیه اطبای اسلامی گرفته بودند و مثلاً بین گوشتها فقط مجاز به خوردن شکمبه گوسفند بودند بلکه مداومت به آن مانند یک دارو . خب شکمبه ها را هم به جهت ارزان تر شدن و هم به جهت تمایل شخصیشان، پاک نکرده می گرفتند و خودشان پاک می کردند. از نیمه های شب چند ساعتی به حمام زیر زمین میرفتند و آنها رو خوبِ خوب تمیز می کردند و بار می گذاشتند و صبح، چنانچه همچو منی مهمانشان بود، با هم می خوردیم ... 🔹 در این ایام، اموراتشان هم نوعاً از سخنرانی هایی که دعوت می شدند می گذشت. پاکت سخنرانی را هم در جیب بالای قبایشان می گذاشتند. من هم به رسم فضولی، بعضاً پاکت را چک می کردم تا ببینم وسعت دخل و خرج به چه میزان است؟ این بار در پاکت فقط یک تراول پنجاهی بود و میبایست تا سخنرانی بعدی با همین مبلغ مدیریت میکردیم..بماند 🔹یک روز صبح گفتند: فردا کمیسیون خبرگان دارم و می خواهم یک حمام اساسی بروم. تو هم میای؟! اول استقبال نکردم ... بعد ادامه دادند، در یکی از کوچه های فرعی گذر خان، یک حمام عمومی قدیمی هست. قبلاً یکبار تنهایی رفتم؛ خوب دَم می شود، دلاک کار بلدی هم دارد. احساس کردم تنهایی سختشان است که بروند؛ پذیرفتم همراهیشان کنم. بقچه ای از حوله، لباس و صابون فله ای با خود بردیم. وقتی وارد شدیم، روی در نوشته بود: «هزینه هر نفر دو هزار و پانصد تومان». پیش قدم شدم و حساب کردم. پدر راست می گفت. آنچنان حمام دم داشت که گویی به سونای بخار رفته ایم. دلاک پیرِ کار بلد هم روی هر نفر قریب نیم ساعت تا سه ربع ساعت وقت می گذاشت! حمام خیلی خیلی خوبی بود. آدم واقعاً احساس سبکی و نشاط میکرد. 🔹 در وقت خارج شدن، دم در به من گفتند انعام دلاک را حساب کردی؟ گفتم نه! گفتند: صدایش کن. پیرمرد را صدا کردم آمد. پدر دست در جیب کرد و همان پاکت تراول پنجاهی را به او داد! او تراول را گرفت، بوسید، بر چشم گذاشت و نگاهی به بالا کرد و رفت. من هاج و واج و متعجب به پدر نگاه می کردم. گفتم زیاد ندادید؟ گفتند نه! بعد مکث کردند و گفتند: مگر چقدر بود؟ گفتم پنجاه تومان؛ و این هر آنچه بود که در پاکت داشتید! نگاهی تیز و تند کردند. پنج یا پنجاه؟ پنجاه!! نچ ریزی گفتند و برگشتند بسمت حمام. چند قدم نرفته، توقف کردند، برگشتند نگاهی به بالا کردند، بعد به سمت من آمدند. گفتند: «دیگه امیدوار شده، نمیشه کاریش کرد، بریم» 🔹 وارد گذر خان شدیم به فکر مخارج تا شب بودم. هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که کسی از حجره ای با لهجه غلیظ اصفهانی بلند داد زد: «حَجا آقا! حجا آقا! خودش را دوان دوان بما رساند و رو به من کرد و گفت: «آقای حائری شیرازی هستند؟» گفتم: بله. گفت: «حاج آقا یه دقه صبر کنید»! رفت و از میز دکان، پاکتی آورد و به پدر داد. پدر با نگاهی تند گفت: «من وجوهات نمی گیرم!» گفت: «وجوهات نیست، نذر است». گفتند: «نذر؟» گفت: «دیروز برای باری که داشتم در گمرک مرز اشکالی پیش آمد. شما همان موقع در شبکه قرآن مشغول صحبت بودید. مال، خراب شدنی بود. نگاهی به بالا کردم که اگر مشکل همین الان حل شود، مبلغی را به شما بدهم. همان موقع، حل شد و شما امروز از این جا رد شدید!!» پدر متبسم شد. رو به من کرد پاکت را بگیر. گرفتم. خداحافظی کردیم و راه افتادیم. 🔹در حین حرکت، آرام در گوشم گفتند: «بشمارش!! » من هم شمردم. ده تا تراول پنجاه هزار تومانی بود. بعد بدون آنکه چیزی بگویم، در گوشم گفتند: «ده تا بود؟!» بعد این آیه را خواندند: «مَن جَاءَ بِالحَسنَةِ فَلَهُ عَشرُ أَمْثَالِهَا»... نگاهی به بالا کردند گفتند: «خدا بی حساب می دهد. به هرکه اهل حساب کتاب باشد با نشانه می دهد که بفهمی مال اوست نه دیگری. آنرا در جیبت بگذار تا به اهلش بدهیم» منبع: (@dralihaeri) @haerishirazi

◻یکی از شاگردان آیت الله مجتهدی رضوان الله تعالی علیه میگوید: . ◻اگر استاد نمی آمد جایش را پر می کرد، تمام دغدغه حاج آقا مدرسه بود و حتی اگر هزینه سفر حج هم از طرف علاقه مندان برای ایشان تهیه می شد، نمی پذیرفت چرا که مدرسه از همه چیز برای او مهمتر بود؛ حتی اگر طلبه ای در نزد ایشان به دیگری می گفت : فلان عالم به زیارت کربلا رفته ایشان می گفت: غیبت نکن شاید وظیفه او درس و بحث بوده است و این کار او معصیت باشد. . ◻بارها تأکید می کرد، درس خواندن عالی ترین و مهمترین وظیفه یک طلبه است، حتی در ایام جنگ هم درس را تعطیل نمی کرد و تعبیری داشت به این مضمون که «این عمامه ها در حکم تانک در مقابل دشمن هستند و در ایام جنگ هم کارخانه تانک سازی تعطیل نمی شود.» . ◻بر بزرگ منشی و مناعت طبع طلاب تأکید داشت و می گفت: طلبه های این مدرسه برای درس به مدرسه های دیگر نروند، به علت اینکه اگر طلبه به درس فلان آقا برود آن آقا که درس می دهد سر ماه مقداری شهریه می دهد و... خود به خود آن طلبه گدا بار می آید، ولی من می خواهم طلبه ها آقا بار بیایند لذا ایشان استاد خوب به مدرسه می آورد تا طلبه ها جای دیگر نروند، آیت الله مجتهدی قبول نمی کرد در مدرسه او به صورت متفرقه از طرف مراجع شهریه داده شود، چون ایشان اجازه از مراجع داشت خودشان شهریه می داد و با حفظ حرمت و احترام هم شهریه می داد و می گفت، طلبه نباید شهریه بگیرد بلکه باید شهریه به او بدهی، ایشان شهریه را به طلبه می داد آن هم با کرامت و به این وسیله مقام طلبه را بالا می برد و می گفت : طلبه باید غنی الطبع باشد. . ◻ایشان به چند مطلب خیلی توجه می داد از جمله نماز شب؛ همچنین در احترام به مراجع خیلی مصرّ بود به درس خواندن خیلی اهمیت می داد و نسبت به حضور و غیاب طلاب حساس بود و به روش و منش و چهره ظاهری طلبه ها خیلی توجه داشت که متعادل باشد و سعی می کرد توکل طلبه ها را بالا ببرد. . ◻در این اواخر بخاطر ضعف بدنی کمتر به مدرسه می آمد و می گفت: من از همه چیز دل کنده ام و به جای دیگر نظر دارم با اینکه مدرسه برای ایشان از همه چیز حتی از فرزندانشان مهمتر بود، ولی در این اواخر کمتر مدرسه می آمد، ولی علی رغم ضعف بدنی و بیماری، توصیه های لازم را به مسئولین مدرسه و طلاب می نمود. . ◻ایشان وصیت کرده بودند در مدرسه خودشان دفن شوند، از پول شخصی زمینی خرید و به مدرسه ملحق کرد و قبری ساخت و برای چند نفر دیگر هم قبر آماده کردند؛ می گفت: بعدها شاید کسی را در اینجا دفن کنند تا من هم تنها نباشم. #کانال_عارفین 🆔 @Arefin ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈

#اسوه_های_اخلاق شماره 2 *آشنایی بیشتر با علامه طباطبایی (ره) / قسمت اول یکی از برجسته ترین چهره ها و بارزترین نام ها که بر تارک تاریخ تشیع می درخشد، سلالة پاک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و صاحب تفسیر گرانسنگ المیزان، علامه آیت الله سید محمدحسین طباطبایی است. او در روز بیست و نهم ذی القعده سال 1321ق در شادآباد، از توابع شهرستان تبریز در خانواده سادات طباطبایی دیده به جهان گشود. اجداد او تا چهارده پشت، همه از دانشمندان و علمای بنام تبریز بودند. علامه، در سن پنج سالگی مادر عزیز و در نه سالگی، پدر بزرگوارش را از دست داد. این بزرگ مرد تاریخ، تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خویش دنبال کرد و همراه کسب علم، مراحل سیر و سلوک را پیشه خویش قرار داد. همین امر، موجب شد شامل عنایات پروردگار قرار گیرد. خود او این گونه می فرماید: در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم، علاقه زیادی به ادامة تحصیل نداشتم و از این جهت، هر چه می خواندم، برای من قابل فهم نبود. چهار سال به همین صورت گذشت، تا آن که یکباره عنایت الهی دامن گیرم شد، عوضم کرد و در خود، یک نوع شیفتگی و بی تابی به تحصیل کمال حس نمودم؛ به طوری که از همان روز تا پایان تحصیل که تقریباً هیجده سال طول کشید، هرگز از تعلیم و تفکر احساس خستگی و دلسردی نکردم و زشت و زیبای جهان را فراموش کردم؛ بساط معاشرت با غیراهل علم را به کلی برچیدم و در خورد و خواب و لوازم دیگر زندگی به حداقل ضروری قناعت نموده، باقی را به مطالعه می پرداختم. بسیار می شد (به ویژه در بهار و تابستان) شب را تا طلوع آفتاب به مطالعه می پرداختم. این است دلیل پیشرفت بزرگان که همراه با بال علم، بال تقوا را می گشایند تا پروازی به اوج قلة معرفت داشته باشند. علامه پس از تحصیل مقدماتی در تبریز، همراه برادر کوچک تر و بسیار بزرگوارش سید محمدحسن وارد نجف شد و مدت ده سال در آن دیار مقدّس ادامه تحصیل داد. اساتید او در نجف متعدد بودند. استادان او در اصول و فقه آیت الله نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ محمدحسین اصفهانی، در کلیات علم رجال آیت الله حجت کوه کمره ای و در فلسفه، سید ابوالقاسم خوانساری و سید حسین بادکوبه ای بوده اند. او اخلاق و عرفان را نزد عارف نامدار، آیت الله حاج میرزا علی آقا قاضی طباطبایی که از بستگانش بود، فرا گرفت. علّامه، به شدت تحت تأثیر او بوده است. #ندای_تهذیب 💐 @nedaye_tahzib 🌱 tahzib-howzeh.com