امورى که به نظرم مى‌رسد روحانیان باید با شدّت و جدیّت دنبال کنند، اینهایى است که عرض مى‌کنم: اوّل این‌که باید #معرفت_علوم_دینى، در بین روحانیان گسترش و عمق پیدا کند. یعنى طلّاب و فضلاى جوان، با جدّیت تمام در کسبِ علمِ دین بکوشند. امروز روزى نیست که ما بتوانیم بدون تکیه به #مهارت_هاى_فنّى خودمان و همان چیزهایى که بلدیم و تخصص ماست، وظایف مهم و کلیدى را انجام دهیم. به تعبیر معروف عامیانه: «بى‌مایه فطیر است.» همین باعث شده است که وظیفه‌اى بر دوش همه‌ى ما باشد و آن این‌که، هرکس در هر جا که هست، یک قدم به جلو بردارد. بعضى از طریق تحقیق علمى و تأمّل در این باره، بعضى از طریق کار کردن روى قرآن یا احادیث و یا آثار برجسته‌ى دینى، و بعضى هم به طرق دیگر. من به جمعى از روحانیان عرض مى‌کردم که اگر کسى ده اثر از #آثار_شهید_مطهّرى را انتخاب کند و با دقت از اوّل تا آخر بخواند و در آنها تأمّل و تعمّق کند، درمى‌یابد که اینها مجموعه‌ى با ارزشى از #دانشِ_دین است. دانش دین، صرفاً فلان کتاب فقهى نیست که مثلاً یک بارِ دیگر آن را بگیریم و بخوانیم تا به دانشمان بیفزاییم؛ نه. ۱۳۷۴/۰۷/۲۲ #مطهری_خوانی 19