امام خمینی: مهم جنبه سیاسی مجالس عزا است #هیئت_تراز ابعاد مجلس عزاداری؛ بُعد سیاسی #روضه_سیاسی

▪️ مکاشفه شنیدنی آیت الله حق شناس (ره) از تاثیر فوق العاده ذکر «یاحسین» 🎙 به کلام حضرت استاد جاودان حفظه الله

🏴 اثرات برپایی روضه در خانه و یا هیأت 🔸ﺁﯾﺖ اللّه ﻗﺎﺿﯽ (ره): ﺩﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه السلام کوتاهی نکنید، ﺭﻭﺿﻪ ی ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻭﻟﻮ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ، ﺩﻫﻪ ی ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﺮﮎ ﻧﺸﻮﺩ. 🔸ﺁﯾﺖ اللّه ﺑﻬﺠﺖ (ره): ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه السلام ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ، ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ. 🔸ﺁﯾﺖ اللّه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ (ره): برای رسیدن به عرفان کامل، دو راه و دو مکان بیشتر وجود ندارد: یا در حرم اباعبداللّه یا در مجلس اباعبدالله: 🔸آیت اللّه شیخ عبدالکریم حائری (ره): روضه خوانی و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام، عمل مستحبی است که هزار واجب در آن است. 🔸حاج میرزا اسماعیل دولابی (ره): محبت و عزاداری برای امام حسین علیه السلام، انسان را زود به مقصد می رساند. همه ی اهلبیت، کشتی نجاتند ولی کشتی امام حسین علیه السلام سریعتر است. 🔹ﺁﯾﺖ اللّه ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ (ره) ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭘﺎﯼ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ی ﮐﻔﺶ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﻔﺖ کنند.

🔰 شفای بیماری چشم آیت الله بروجردی رحمه الله علیه با تربت ▪️در احوالات آیت الله بروجردی هست همه می دانند و نوشتند که ایشان می فرماید:حدود سن چهل و پنج و پنجاه ساله بودم که یک روز منزل ما به چشم درد مبتلا شدم خیلی درد کشیدم و شدید این چشم درد مرا اذیت کرد بیم آن می رفت که نور چشمم خیلی ضعیف شود خوب یک آدمی که پنجاه سال منهای هفت سال چهل و سه سال فقط با کتاب و نوشتن سر و کار داشت چشمی برایش نمی ماند آن هم با آن زحمتی که ایشان برای علم می کشید و کشیده بود روز عاشورا بود که دسته آمد منزل ما من ایستاده بودم کنار پنجره داشتم این سینه زن ها را نگاه می کردم بروجرد و خرم آباد هم در عاشورا یک محلی را درست می کنند تربت می ریزند در آن و گل درست می کنند عین تابستان که یک نفر می رود شما کند آن گونه می رود در آن گل از سر تا پا تمام هیکل خود را گل مالی می کنند و می آیند بیرون گفت:داشت سینه می زدند و اشک می ریختند و عزاداری من گفتم حسین جان این گلی که به بدن عزاداران تو هست این گل از آن کار بر می آید همین گونه که دسته از جلویم داشت می رفت سینه می زدند و گل بود در سر و بدنشان انگشتم را مالیدم به یکی از عزادار ها و یک ذره گل سر انگشتم نشست مالیدم به دوتا چشمم تا آخر عمرشان هم چشمشان بهترین چشم بود عینک هم نگذاشتند. 🎙 به نقل از استاد شیخ حسین انصاریان حفظه الله

📖بازخوانی کتاب حماسه حسینی (12) 🔰حسین بن علی علیه السلام یک #روح_بزرگ و یک روح مقدس است. اساساً روح که بزرگ شد تن به زحمت می ‏افتد، و روح که کوچک شد تن #آسایش پیدا می‌کند. این خود یک حسابی است. ابن عباس ‏ها بیایند نهی کنند، مگر روح حسین اجازه می‌دهد؟! متنبّی، شاعر معروف عرب شعر خوبی دارد، می‌گوید: وَ اذا کانَتِ النُّفوسُ کباراًتَعِبَتْ فی مُرادِهَا الْأجْسامُ‏ می‌گوید وقتی که روح بزرگ شد جسم و تن چاره‏ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به #زحمت بیفتد و ناراحت شود. اما روح کوچک به دنبال خواهش های تن می‌رود، هرچه را که تن فرمان بدهد اطاعت می‌کند. روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می‌رود اگرچه از راه دریوزگی و تملّق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال پست و مقام می‌رود ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد. روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می‌دهد برای اینکه می‌خواهد در خانه‌اش فرش یا مبل داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد. اما روح بزرگ به تن, نان جو می‌خوراند، بعد هم بلندش می‌کند و می‌گوید شب زنده داری کن. روح بزرگ وقتی که کوچکترین کوتاهی در وظیفه خودش می‌بیند، به تن می‌گوید این سر را توی این تنور ببر تا حرارت آن را احساس کنی و دیگر در کار یتیمان و بیوه زنان کوتاهی نکنی! روح بزرگ آرزو می‌کند که در راه هدفهای الهی و هدفهای بزرگ خودش کشته شود؛ فرقش شکافته می‌شود، خدا را شکر می‌کند. روح وقتی که بزرگ شد، خواه ناخواه باید در روز #عاشورا #سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که در زیر سم اسبها لگدمال می‌شود، #جریمه_یک_روحیه_بزرگ را می‌دهد، #جریمه_یک_حماسه را می‌دهد، #جریمه_حق_پرستی را می‌دهد، #جریمه_روح_شهید را می‌دهد. #کتاب_حماسه_حسینی ؛ شهید مرتضی مطهری. ناشر: انتشارات صدارا. نوبت چاپ: 34 ام. جلد یک صفحه 33-32. #شهید_مرتضی_مطهری #وسعت_روح

فصل ششم/دومين سفير امام حسين (ع) براي كوفيان ـ دعوت امام از زهير بن قين #کتاب_گویای_آه .

❇️کیفیت میدان رفتن حضرت قاسم و شهادت ایشان 📖منبع: مقتل الحسين عليه السلام؛ خوارزمي: ج 2 ص 27 🔅خرَجَ مِن بَعدِهِ [أي بَعدِ عَونِ بنِ عَبدِ اللّهِ بنِ جَعفَرٍ] عَبدُ اللّهِ بنُ الحَسَنِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ في بَعضِ الرِّواياتِ، وفي بَعضِ الرِّواياتِ‏ القاسِمُ بنُ الحَسَنِ وهُوَ غُلامٌ صَغيرٌ لَم يَبلُغِ الحُلمَ فَلَمّا نَظَرَ إلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام اعتَنَقَهُ، وجَعَلا يَبكِيانِ حَتّى غُشِيَ عَلَيهِما، ثُمَّ استَأذَنَ الغُلامُ لِلحَربِ فَأَبى عَمُّهُ الحُسَينُ عليه السلام أن يَأذَنَ لَهُ، فَلَم يَزَلِ الغُلامُ يُقَبِّلُ يَدَيهِ ورِجلَيهِ ويَسأَلُهُ الإِذنَ حَتّى أذِنَ لَهُ، فَخَرَجَ ودُموعُهُ عَلى خَدَّيهِ وهُوَ يَقولُ: انْ تَنْکُرونى فَانَا فرعُ الْحَسَن سِبْطُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفَى و الْمُؤْتَمَن هذَا حُسَیْنٌ کَالاسیرِ الْمُرْتَهَن بَیْنَ اُناسٍ لاسُقوا صوبَ الْمُزَن وحَمَلَ وكَأَنَّ وَجهَهُ فِلقَةُ قَمَرٍ، وقاتَلَ فَقَتَلَ عَلى صِغَرِ سِنِّهِ خَمسَةً وثَلاثينَ رَجُلًا. قالَ حُمَيدُ بنُ مُسلِمٍ: كُنتُ في عَسكَرِ ابنِ سَعدٍ، فَكُنتُ أنظُرُ إلَى الغُلامِ وعَلَيهِ قَميصٌ وإزارٌ ونَعلانِ قَدِ انقَطَعَ شِسعُ إحداهُما ما أنسى أنَّهُ كانَ شِسعَ اليُسرى فَقالَ عَمرُو بنُ سَعدٍ الأَزدِيُّ: وَاللّهِ لَأَشُدَّنَّ عَلَيهِ! فَقُلتُ: سُبحانَ اللّهِ! ما تُريدُ بِذلِكَ؟ فَوَاللّهِ لَو ضَرَبَني ما بَسَطتُ لَهُ يَدي، يَكفيكَ هؤُلاءِ الَّذينَ تَراهُم قَدِ احتَوَشوهُ. قالَ: وَاللّهِ لَأَفعَلَنَّ! وشَدَّ عَلَيهِ، فَما وَلّى حَتّى ضَرَبَ رَأسَهُ بِالسَّيفِ، فَوَقَعَ الغُلامُ لِوَجهِهِ وصاحَ: يا عَمّاه! فَانقَضَّ عَلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام كالصَّقرِ، وتَخَلَّلَ الصُّفوفَ، وشَدَّ شِدَّةَ اللَّيثِ الحَرِبِ، فَضَرَبَ عَمراً بِالسَّيفِ فَاتَّقاهُ بِيَدِهِ، فَأَطَنَّها مِنَ المِرفَقِ فَصاحَ، ثُمَّ تَنَحّى عَنهُ، فَحَمَلَت خَيلُ أهلِ الكوفَةِ لِيَستَنقِذوهُ، فَاستَقبَلَتهُ بِصُدورِها ووَطِئَتهُ بِحَوافِرِها، فَماتَ. وَانجَلَتِ الغَبرَةُ فَإِذا بِالحُسَينِ عليه السلام قائِمٌ عَلى رَأسِ الغُلامِ وهُوَ يَفحَصُ بِرِجلَيهِ، وَالحُسَينُ يَقولُ: عَزَّ وَاللّهِ عَلى عَمِّكَ أن تَدعُوَهُ فَلا يُجيبَكَ، أو يُجيبَكَ فَلا يُعينَكَ، أو يُعينَكَ فَلا يُغنِيَ عَنكَ، بُعداً لِقَومٍ قَتَلوكَ، الوَيلُ لِقاتِلِكَ! ثُمَّ احتَمَلَهُ، فَكَأَنّيأنظُرُ إلى رِجلَيِ الغُلامِ تَخُطّانِ الأَرضَ، وقَد وَضَعَ صَدرَهُ إلى صَدرِهِ، فَقُلتُ في نَفسي، ماذا يَصنَعُ بِهِ؟ فَجاءَ بِهِ حَتّى ألقاهُ مَعَ القَتلى مِن أهلِ بَيتِهِ، ثُمَّ رَفَعَ طَرفَهُ إلَى السَّماءِ وقالَ: اللّهُمَّ أحصِهِم عَدَداً، ولا تُغادِر مِنهُم أحَداً، ولا تَغفِر لَهُم أبَداً! صَبراً يا بَني عُمومَتي صَبراً يا أهلَ بَيتي، لا رَأَيتُم هَواناً بَعدَ هذَا اليَومِ أبَداً. 🔺ترجمه: پس از عون بن عبد اللّه بن جعفر، بر اساس برخى نقل‏ها، عبد اللّه بن حسن بن على بن ابى طالب و بر اساس برخى ديگر، قاسم بن حسن كه نوجوان و نابالغ بود، به ميدان آمد. هنگامى كه حسين عليه السلام به او نگريست، او را در آغوش گرفت و آن قدر با هم گريستند كه هر دو از حال رفتند. سپس جوان، اجازه پيكار خواست و عمويش حسين عليه السلام، از اجازه دادن، خوددارى كرد. جوان، پيوسته دست و پاى حسين عليه السلام را مى‏بوسيد و از او اجازه مى‏خواست تا به او اجازه داد. او به ميدان آمد و در حالى كه اشك‏هايش بر گونه‏هايش روان بود، چنين مى ‏خواند: اگر مرا نمى ‏شناسيد، من شاخه حسنم‏ نواده پيامبرِ برگزيده و امين اين، حسين است، به سان اسيرى در بند ميان مردمى كه خدا كُند از آب باران ننوشند! سپس حمله بُرد و صورتش به پاره ماه مى‏مانْد. جنگيد و با وجود كمىِ سنّش، 35 مرد را كُشت. ادامه دارد....

ادامه مطلب قبل حُمَيد بن مسلم، گفته است: من در لشكر ابن سعد بودم و به آن جوان، مى‏نگريستم. او پيراهنى و بالاپوش و كفش‏هايى داشت كه بندِ يك لنگه‏اش پاره بود، و از ياد نبرده‏ام كه لنگه چپ آن بود. عمرو بن سعد ازْدى گفت: به خدا سوگند، بر او حمله مى‏برم! به او گفتم: سبحان اللّه! و از آن، چه مى‏خواهى؟! كشتن همين كسانى كه گرداگردِ آنها را گرفته‏اند، براى تو بس است. گفت: به خدا سوگند، به او حمله خواهم بُرد! آن گاه، بر او حمله بُرد، و باز نگشت تا با شمشير، بر سرش زد و آن جوان، به صورت [بر زمين‏] افتاد و فرياد برآورد: اى عمو جان! حسين عليه السلام، مانند باز شكارى، نگاهى به او انداخت و خود را به صفوف دشمن‏زد و مانند شيرى خشمگين، حمله كرد و عمرو را با شمشير زد. او دستش را جلوى‏ آن گرفت و از آرنج، قطع شد. فريادى كشيد و از امام عليه السلام، كناره گرفت. سواران كوفه، براى نجات وى، يورش آوردند؛ امّا او در جلوى سينه اسب‏ها قرار گرفت و اسب‏ها، او را لگدمال كردند تا مُرد. غبار [نبرد] كه فرو نشست، حسين عليه السلام بر بالاى سرِ جوان، ايستاده بود و او، پاهايش را از شدّت درد، به زمين مى‏كشيد. حسين عليه السلام فرمود: «به خدا سوگند، بر عمويت گران مى‏آيد كه او را بخوانى و پاسخت را ندهد يا پاسخت را بدهد و كمكى نتواند به تو بكند يا كمكت كند، امّا به تو سودى نبخشد. از رحمت خدا دور باشند كسانى كه تو را كُشتند! واى بر كُشنده تو!». سپس او را بُرد، و گويى مى‏بينم كه پاهاى آن جوان، بر زمين كشيده مى‏شود و حسين عليه السلام سينه او را بر سينه خود، نهاده است. با خود گفتم: با او چه مى‏كند؟ او را آورد و كنار شهيدان و كشتگان از خاندانش نهاد. آن گاه، سر به آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا! همه آنها را به شمار آور و يك تن را هم جا مگذار و هرگز آنها را ميامرز! اى عموزادگان! شكيبايى كنيد. اى خاندان من! شكيبا باشيد كه ديگر پس از امروز، هيچ خوارى‏اى نخواهيد ديد!».

اصرار نوجوان 13 ساله برای حضور در جبهه + مقتل حضرت قاسم بن الحسن (مقتل)

شهادت حضرت قاسم بن الحسن(ع)

یاد سیدالشهدا سلام الله علیه چه می کند؟ علامه مصباح یزدی ره پاسخ می دهد

🎙 استاد مؤیدی حفظه الله 🔸 توصیه‌ای برای تبلیغ 🔸 نصایحی به مناسبت محرم و صفر چهله‌ی زیارت عاشورا از عاشورا تا اربعین چه کار کنیم لعن‌های زیارت عاشورا دامن خودمان را نگیرد؟ 30آبان90

🏴 نقل کرامتی از علامه طباطبایی رضوان ‌الله تعالی علیه در روز عاشورا🔻 💠 آیت الله مرتضی تهرانی[رحمت الله علیه] ▪️در روز عاشورا همه اشیاء خون گریه می‌کنند.

🎙 حضرت آیت الله ناصری حفظه الله ▪️ماه محرم، ماه عجیبی است؛ ماه جلوه گری حسین علیه السلام، ماه جلوه گری ولایت است؛ مخصوصا دهه اول محرم، که چه خبر است در آن؟!!

🍃راهیابی به "مقام محمود" 💠 حضرت آیت الله سعادت پرور:🔻 🔹 رسيدن به #مقام_محمود- كه مقام محمّدى- صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم- است- براى غير معصوم (به قدر ظرفيّت هر شخص) ميسّر است، (هر چند نمى توان مانند رسول و امام شد). 🔹 اين مقام رفيع را از طريق توسّل به #سيّد_الشّهدا_عليه_السّلام- مى توان به دست آورد. 📚 برگرفته از کتاب #فروغ_شهادت؛ 👈 تالیف حضرت آیة الله #سعادت_پرور [ره]

جملات عاشورایی شهید آوینی برش‌هایی از کتاب «فتح خون» 🏴 عقل می‌گوید بمان و عشق می‌گوید برو؛ و این هر دو، عقل و عشق را، خداوند آفریده است تا وجود انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود، اگرچه عقل نیز اگر پیوند خویش را با چشمۀ خورشید نبُرَد، عشق را در راهی كه می‌رود، تصدیق خواهد كرد؛ آن‌جا دیگر میان عقل و عشق فاصله‌ای نیست. 🏴امام آن كسی است كه در میان مردم بر كتاب خدا حكم كند و مجری عدالت باشد، حق را بپاید و خود را بر آن‌چه مرضیّ خداست حفظ كند. 🏴 هر انسانی را لیلة‌القدری هست كه در آن ناگزیر از انتخاب می‌شود و حُرّ را نیز شب قدری این‌چنین پیش آمد... «عمر بن سعد» را نیز... من و تو را هم پیش خواهد آمد. 🏴 اگر نبود خون حسین، خورشید سرد می‌شد و دیگر در آفاقِ جاودانۀ شب نشانی از نور باقی نمی‌ماند! حسین چشمۀ خورشید است.

🏴 #روایت_کربلا | آمادگی قاسم‌بن‌الحسن برای شهادت در راه خدا ◽️ رهبر انقلاب: در شب عاشورا، وقتی که امام حسین علیه‌السّلام فرمود که این حادثه اتّفاق خواهد افتاد و همه کشته خواهند شد و گفت شما بروید و اصحاب قبول نکردند که بروند، «قاسم‌بن‌الحسن» این نوجوان سیزده، چهارده‌ساله عرض کرد: عمو جان! آیا من هم در میدان به شهادت خواهم رسید؟ امام حسین خواست که این نوجوان را آزمایش کند - به تعبیر ما - فرمود: عزیزم! کشته‌شدن در ذائقه تو چگونه است؟ گفت «احلی من العسل»؛ از عسل شیرین‌تر است. ببینید؛ این، آن جهتگیرىِ ارزشی در خاندان پیامبر است. تربیت‌شده‌های اهل بیت این‌گونه‌اند. ▫️ #ملت_حسین_به_رهبری_حسین