🍂سلسله مباحث: #راه‌و‌رسم‌طلبگی شماره 28 موضوع: ضرورت تحصیل حوزوی / #نهال‏_فروشی_حوزه 4.. نهال فروشی حوزه یکی از آسیب‏های مهم و درعین‏حال ناپیدایی که حوزه را تهدید می‏کند آفتی است که حضرت آیه اللّه جوادی آملی از آن به نهال‏چینی تعبیر فرموده‏اند. طلبه پس از چند سال تحصیل حوزوی، توانایی‏های چندی به‏دست می‏آورد و آمادگی اولیه برای رفع نیازهای جامعه پیدا می‏کند. در این شرایط دست تقاضای مردم شهرها و روستاها، ارگان‏ها، نهادها، مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز فرهنگی یا تحقیقاتی جهت امامت جماعت، تبلیغ، تدریس، پژوهش، تشکیل کانون‏های فرهنگی، ارائه مقاله یا طرح‏های مذهبی، ارتباط با جوانان، ادارة مراکز دینی، تدوین جزوه، تألیف کتاب و.. . به ‏سوی طلبه دراز می‏شود و از او دعوت به همکاری می‏گردد. طلبه با مشاهدة نیاز فراوان جامعه و توان خود، احساس ضرورت می‏کند و جذب این فعالیت‏ها می‏شود. طلبه‏ای که تنها چند سال در حوزه تحصیل کرده، در این موقعیت به‏ منزله نهالی است که تازه به ‏ثمر نشسته و چند میوه نورس، زیبا، خوشرنگ و جذاب را به رهگذران می‏نمایاند. اگر این نهال از رشد و تکامل بازداشته شود تا پایان، همین میوه‏ها را خواهد داد. طلبه نیز اگر در این موقعیت از خدمت ارزنده و میوه زیبایی که ارائه کرده است احساس رضایت کند و از زمینه رشد و تحصیل خود جدا شود تا پایان، میوه‏هایی کوچک و اندک از همین دست خواهد داشت. و در مقابلِ بادهای ناملایم مقاومتش درهم خواهد شکست. ولی اگر ارتباط این نهال با زمینة علمی و معنوی خود محفوظ بماند و مرتب از آن زمینه تغذیه گردد به رشد و پویش خود ادامه می‏دهد و به درخت بالغ تناوری تبدیل می‏شود که علاوه بر میوه‏های آبدار فراوان ـ بسیار بیشتر از آنچه ابتدا عرضه می‏کرد ـ سایة پهناوری بر جامعه می‏افکند و تکیه‏گاه علمی و معنوی جمعی گسترده می‏شود. ریشه و تنه و ساقه‏ای مستحکم به‏دست می‏آورد که در طوفان فتنه‏ها قامت استوار خود خم نکند و آفات شبهات، آسیبش نرساند و با شکستن چند شاخه ضعیف از پای‏ نیفتد. حوزه علمیه در شرایط کنونی نهال‏چینی و نهال‏فروشی میکند. یعنی نیروهای خود را در موقعیتی که تازه به بار نشسته، یکباره جدا و عرضه می‏کند. درحالی‏که با در نظر گرفتن نیاز آینده جوامع بشری و توانمندی بالقوة طلبه باید به‏گونه‏ای دیگر برنامه‏ریزی کرد. زیرا رسالت سنگین حوزه، بر دوش نیروهای ضعیف قرار نمی‏گیرد. توان نیروهای حوزوی باید متناسب با آن وظایف عظیم فعال شود. #راه‌و‌رسم‌طلبگی #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.com

🍂سلسله مباحث: #راه_و_رسم_طلبگی شماره 52 موضوع: 🌷پرداختن به راهکارهای تربیتی به جای برخوردهای حقوقی / قسمت دوم🌷 برخورد قانونی شاید کوتاه‏ترین راه باشد، اما به یقین بهترین راه نیست. اینک در شرایطی که ما از آن فضای ایده‏آل فاصله داریم و شاید نتوانیم تنها با اشراف تربیتی و فرهنگ‏سازی، و بدون اعمال قوانین مکتوب و مضبوط، به آن نتایج سترگ دست یابیم، شایسته است تا آنجا که در توان داریم، رنگ برخوردهای انسان‏ساز و تحول‌آفرین را در تعامل خود با طلاب بالا ببریم و به هیچ قیمت نگذاریم که روابط مسئولان با طلبه‏ها به روابط خشک اداری منحصر شود. تلاش کنیم علی‏رغم همه محدودیت‏ها و ناسازگاری‏ها، ظرفیت تربیتی دین را فعال کنیم و با کوششی مضاعف، فرهنگ علم‏آموزی و طلبه‏پروری را در حوزه برپا نگاه داریم. تلاش کنیم به جای گسترش روابط حقوقی، انتظامی و قانونی، روابط تربیتی را تجربه کنیم و نیروهای ارزشمند اداری خویش را به جای گماشتن در جایگاهِ یک مجری سخت‏گیر و قانون محور، در جایگاه یک سرپرستِ سخت‏کوش بنشانیم که با رسیدگی دلسوزانه، به تربیت طلاب می‏پردازد و باالتزام عملی خویش، روح احساس مسئولیت و وجدان کاری را در او می‏دمد. اگر بهره زمانی خویش را خوب مدیریت کنیم، شاید فرصتی پیش بیاید تا به جای احضار طلبه به دفتر حضور و غیاب مدرسه برای ساعتی غیبت، ما به او سرکشی کنیم و از او سراغ بگیریم. در یک فضای سرشار از انس و صمیمیت، از مشکلات او مطلع شویم و بصیرت و آگاهی لازم برای طلبگی را در وجود او بیفزاییم. به نظر می‏رسد «قانون» چنان امر مشکل‏گشایی و چاره‏اندیشی را به دست گرفته که فضایی برای شیوه‏های جایگزین نگذارده است و راه‏های «قانونی»، چنان فکر چاره‏اندیشان را تصاحب کرده که کمتر اندیشه‏ای به سراغ تولید تدابیر تربیتی می‏رود. شاید در فضای غیبت قانون، فرصتی برای تحرک شیوه‏های تربیتی باز شود. با اِعمال قانون، وضعیت امور سامان‌یافته و متعادل به نظر می‏رسد؛ صورت مسئله پنهان می‏شود و شهر چنان امن و امان می‏نماید که حساسیت‏های اصلی مورد غفلت واقع می‏شود. آیا سزاوار نیست، به جای آنکه اهرمی برای تحت فشار قراردادن طلبه بسازیم تا درکلاس درس حضور یابد، اهرمی برای خود بتراشیم تا در امر فرهنگ‏سازی و طلبه‏پروری بیشتر کوشش کنیم؟ #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌺 @nedaye_tahzib 🍃 tahzib-howzeh.com

🍂سلسله مباحث: #زی_طلبگی شماره ۱ _________________ تاکنون ۵۴ پست، از سلسله مباحث راه و رسم طلبگی در کانال #ندای_تهذیب منتشر شد و عزیزان جهت مطالعه و باز نگری می‌توانند از هشتگ #راه_و_رسم_طلبگی استفاده نمایند انشاءالله قسمت دوم این مبحث با عنوان #زی_طلبگی تقدیم حضور می‌گردد _________________ 🌺واژه شناسی🌺 «زی» معادل فارسی این واژه، شکل و هیئت ظاهری جلوه خارجی و صورت مشهود افراد است این واژه تنها درباره انسان به کار می رود و در خصوص لباس نیز کاربرد فراوان تری دارد در زبان فارسی، این واژه به معنای جان، حیات، زندگی، روح و نفس آمده است زی طلبگی در زبان عربی به معنای نمای ظاهری طلبه و صورت مشهود حیات او است و در زبان فارسی به معنای حیات طلبگی و زیست متناسب با او «زی طلبگی» سخن از زی طلبگی یا زی روحانیت، سخن از ظواهر، بروزات بیرونی و تجلیات خارجی طلبه است و از هنجارهای حاکم بر سیمای مشهود طلبه در منظر دیگران و تصویر آشکار او در اجتماع کاوش می کند اینکه طلبه خودراچگونه بنمایاند و چه تصویری از خود در چشم دیگران ترسیم کند؟ وقتی سخن از زی طلبه به میان می آید، انتظار می‌رود طلبه با وصف طلبگی (به همان نحو طلبه و روحانی) مورد نظر باشد و صرفاً به عنوان یک مؤمن (به ما مسلمانان و مومن) موضوع بحث نباشد #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب #ندای_تهذیب 🌺 @nedaye_tahzib 🍃 tahzib-howzeh.com

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 18 🌺1️⃣ شاخص‏ها و ملاك‏های كلی 🌺 5- پرهیز از تشبه به نااهلان (قسمت دوم) تشبه به نااهلان موجب تقویت جبهه باطل، تبلیغ فرهنگ و تأیید روش آنان است. این كار باعث می‏شود فرد خود را موافق شیوه آنان نشان دهد، كار آنان را به رسمیت شناسد، به آنان اظهار محبت و ارادتی كند، خیال آنان را از عدم پذیرش و احساس ناهنجاری آسوده نماید و روش آنان را عادی و بهنجار و طبیعی جلوه دهد. همان‏گونه كه تشبه به فاسقان و نااهلان بد است، تشبه ظاهری به نیكان و پاكان هرچند انسان مبتلا به كاستی‏های باطنی باشد، خوب و پسندیده است. حضرت علی علیه‏السلام فرمود: إِنْ لم‏تَكنْ حَلِیماً فَتَحَلَّمْ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلاَّ أَوْشَك أَنْ یكونَ مِنْهُمْ؛ اگر اهل بردباری و حلم نیستی، دست كم خود را به حلم و حوصله وانمود كن كه كمتر كسی خود را به گروهی شبیه گرداند و از آنها نشود. (نهج البلاغة، حكمت 207. ) شاید به همین جهت بوده كه وجوب امر به معروف و نهی از منكر حتی در صورتی كه انسان خود بدان عامل نیست، ساقط نمی‏شود؛ یعنی حتی اگر انسان در باطن، اهل معروف و تارك منكر نیست باید با ظاهر خود جبهه معروف را تقویت سازد و از حضور او بهره‏ای برای جبهه باطل فراهم نیاید. این موضوع درباره روحانیان و عالمان دین به مراتب مهم‏تر و حساس‏تر است. فعل طلبه به جهت نسبتی كه با دین دارد و آگاهی كه از دانش دین كسب كرده، معمولاً حجت تلقی می‏شود. غالبا كسی به خود جرأت نمی‏دهد رفتار طلبه را حمل بر معنای خلاف كند. این جرأت نداشتن از سر ترس و احتشام نیست، بلكه خضوع طبیعی انسان در مقابل مقام علم است؛ یعنی انسان به صورت طبیعی در مقابل دانشمندان و كارشناسان یك رشته خاص كرنش می‏كند و اگر نظر مخالفی داشته باشد، ابتدا خود را تخطئه می‏كند. به این ترتیب، نقش طلبه در تعاون بر برّ و تقوا یا اثم و عدوان بسیار بیشتر از دیگران است. حضور طلبه ـ خصوصا با لباس روحانیت ـ در یك محیط، به معنای تأیید آن محیط است و در سكوت او نشان رضا و تقریر دیده می‏شود. به این ترتیب، طلبه با رفتار و سكوت خود در معرض بدعت‏گذاری قرار دارد؛ زیرا عمل او به پای دین نوشته می‏شود . شاید به سبب همین گستره اختیار و نقش ویژه بوده كه امام علی علیه‏السلام درباره روحانیان و عالمان دین فرموده است: زَلَّةُ العالِم تُفسِدُ عَوالِمَ؛ اشتباه عالمان، عوالم را تباه می‏كند (غررالحكم، حدیث 232. ) هم‏چنین می‏فرماید: زَلَّة العالِمِ كانكِسار السّفینةِ تَغرِقُ وَ تُغرِقُ مَعَها غَیرَها؛ اشتباه عالمان، مانند شكسته شدن كشتی است كه هم خودش به آب فرو می‏رود؛ هم دیگران را با خود غرق می‏كند. (همان، حدیث 233. ) ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_تهذیب 🌹 @nedaye_tahzib ☘️tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 33 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتار اجتماعی طلبه طلبه، باید در رفتار اجتماعی‏اش مراعات همه آن قواعد كلی و مقررات اخلاقی را بكند. هر رفتاری كه سبك تلقی شود، یا نفرت‏انگیز و چندش‏آور باشد، یا طلبه را به نااهلان شبیه گرداند و او را در موضع تهمت قرار دهد، یا مانع انجام دادن بهینه رسالت طلبگی باشد باید ترك شود. اكنون به تفصیل انواع این رفتارها را برمی‏رسیم: 1️⃣ رفتارهای حرام یا مكروه از طلبه ـ كه منادی معارف اسلامی و مبلغ حلال و حرام الهی است ـ انتظار نمی‏رود كه در پای‏بندی به احكام و عمل به آنها كوتاهی كند: «یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لاَ تَفْعَلُونَ (صف 61: آیه 2و3. )»؛ ای كسانی كه ایمان آورده‏اید! چرا چیزی می‏گویید كه انجام نمی‏دهید؟ نزد خدا سخت ناپسند است كه چیزی بگویید و انجام ندهید. «أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (بقره 2: آیه 44)»؛ آیا مردم را به نیكی فرمان می‏دهید و خود را فراموش می‏كنید، با این‏كه شما كتاب [خدا] را می‏خوانید؟ آیا [هیچ] نمی‏اندیشید؟ انجام دادن هر كار حرام یا مكروهی در منظر دیگران علاوه بر تنزل روحی و دوری از خدا، باعث سلب اعتماد به روحانیت و كاهش ضریب تأثیر سخن او خواهد بود؛ یعنی باور دینی مردم را تضعیف كرده، نفوذ كلام این صنف را كاهش می‏دهد و موجب تزلزل اعتقادی آنان خواهد شد. «اگر ما از زی روحانیت و زی طلبگی خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی كه مشایخ ما در طول تاریخ داشته‏اند و ائمه هدی علیهم‏السلامداشته‏اند، خارج شوند، خوف این است كه یك شكستی به روحانیت بخورد، و شكست به روحانیت شكست به اسلام است. اسلام با استثنای روحانیت محال است كه به حركت خودش ادامه بدهد. اینهایند كه اسلام را معرفی می‏كنند و به پیش می‏برند و از اول هم همین‏طور بوده ... . (صحیفه امام، ج 18، ص 13.)» ادامه دارد... #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 34 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتار اجتماعی طلبه (قسمت دوم) «اگر ما از زی روحانیت و زی طلبگی خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی كه مشایخ ما در طول تاریخ داشته‏اند و ائمه هدی علیهم‏السلامداشته‏اند، خارج شوند، خوف این است كه یك شكستی به روحانیت بخورد، و شكست به روحانیت شكست به اسلام است. اسلام با استثنای روحانیت محال است كه به حركت خودش ادامه بدهد. اینهایند كه اسلام را معرفی می‏كنند و به پیش می‏برند و از اول هم همین‏طور بوده ... . (صحیفه امام، ج 18، ص 13.)» رفتارهایی مانند غیبت، دروغ، نگاه به نامحرم، قسم نابجا، سیگار كشیدن، زیاد سوگند خوردن، تحقیر دیگران، تجاوز به حقوق مردم، عدم رعایت حق الناس، بی‏نظمی و وقت ناشناسی، خلف وعده، بی‏اعتنایی به امانت، تخلف در رانندگی، و ... از این قبیل است. هم‏چنین بی‏اعتنایی به وقت نماز و حضور در بازار یا اقدام به خرید و فروش، مقارن زمان اذان و نیز صحبت كردن در میان مراسم سخنرانی یا روضه به گونه‏ای كه آشكار و زننده باشد، نمونه‏های این موضوع به‏شمار می‏رود. علاوه بر این، با توجه به نقش الگویی روحانیت، عدم پای‏بندی به ضوابط شرعی موجب شكسته شدن قبح آن در نظر مردم می‏شود و راه بی‏توجهی و بی‏مبالاتی را بازمی‏گرداند و توجیه موجهی برای طفره از تقید به قوانین شرعی پدید می‏آورد. در همین موضع لازم است به رفتارهای ناشی از وسواس نیز اشاره كرد. تكرار عبارات نماز، غلظت مخارج حروف، دقت بی‏جا در طهارت و نجاست، طول دادن نابجای وضو و تطهیر، نجس پنداشتن همه جا و پرهیز از آن و ... رفتارهای غیرمشروعی است كه موجب الگوسازی نابجا برای مردم یا وهن منزلت صنفی روحانیت می‏شود و لازم است حتماً از آن پرهیز گردد. ادامه دارد... #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 38 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅مباحات خلاف شأن (قسمت اول) برخلاف رفتارهای خلاف ادب كه برای طلبه و غیر طلبه زشت و مذموم به شمار می‏رود، پاره‏ای دیگر از رفتارها تنها برای طلبه محل پرسش است و موجب تنزل ارج و قدر صنفی او می‏گردد. گویا از صنف روحانیت انتظار پرداختن به این امور نمی‏رود. این رفتارها در ذات خود حرمت یا زشتی ندارد؛ اما موجب پایین آمدن شأن طلبه و مانع انجام قوی رسالتش می‏شود. این رفتارها برای طلبه به عنوان یك شخص بد نیست؛ اما برای طلبه با وصف طلبه كه به دنبال ایفای نقش اجتماعی ویژه‏ای است و مأموریت سترگی دارد مناسب نیست و دون شأن او به شمار می‏رود. یعنی اگر طلبه بخواهد رسالت فرهنگی خود را بهتر انجام دهد، بهتر است آنها را ترك كند؛ زیرا انجام دادن رسالت طلبگی، نیازمند ارج و قیمت و احترام ویژه‏ای فراتر از سایر اقشار است. ممكن است یك كاسب یا معمار در نظر دیگران محترم دیده نشود، اما در انجام وظیفه خود بسیار موفق باشد؛ اما روحانیت برای ادای وظیفه خود باید محترم باشد و نیاز به آبروی صنفی و اعتبار اجتماعی دارد. به همین جهت باید از اموری كه این اعتبار و منزلت را می‏كاهد در حد امكان پرهیز كند و حرف‏شنوی و حسن ظن مردم را بی‏جهت مخدوش نسازد. برخی از این رفتارها عبارت‏اند از: غذا خوردن در كوچه، خیابان و بازار، تقلید صدای حیوانات، سوارشدن چرخ فلك، مسافركشی، فروشندگی و تجارت، حمل كردن مقدار زیادی بار یا چند كیسه بزرگ كالا در خیابان، دو لباسی، حضور با دمپایی و بدون جوراب در مجالس، حضور با لباس زیر در جمع‏های صمیمی، نگاه به نامحرم هرچند حلال باشد، خرید لباس‏های خاص زنانه، خرید جارو و همراه داشتن آن در منظر عمومی، نام بردن از همسر و خواهر در ملأ عام، قدم زدن با همسر و گفت‏وگوی صمیمی در خیابان و پارك، به كول گرفتن فرزند یا یك بسته بار، ابراز احساسات و اعجاب در مواجهه با محصولات صنعتی پیشرفته یا خانه‏های مجلل و كاوش درباره قیمت آنها، دویدن در خیابان، تند رانندگی كردن، گوش كردن موسیقی به صورت آشكار حتی موسیقی حلال، كف زدن در مجالس، لخت شدن برای سینه زدن در عزای امام حسین علیه‏السلام، چشمك زدن و برخی اشاره‏های دست و پا، زیاد چانه زدن با فروشندگان، امانت گرفتن فیلم سینمایی از ویدئو كلوپ، فیلم‏برداری یا عكس‏برداری در ملأ عام، استفاده از زنگ‏های خاص برای موبایل، بد نشستن و لم دادن، همراهی با گروه‏های منحرف، عكس گرفتن با خانم‏ها و ... . #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 💐 @nedaye_tahzib 🌱 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 43 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای دال بر خود بزرگ‏پنداری، برتری‏جویی و امتیازخواهی (قسمت دوم) ◀️ موضوع مهم دیگری كه باید در این‏جا بدان اشاره كرد، جلال و جبروت علمایی و اسطقسّی فوق اسطقسات! وانمودن است. تظاهر به علمیت، استفاده از كلمات قلمبه، اصطلاحات عربی نامأنوس، تكیه كلام‏های آخوندی، و لفظ قلم سخن گفتن خصوصا در محاورات عادی، و اشاره مكرر به مباحث علمی و فنی در بسیاری از موارد تكلف‏آمیز و نشان نوعی خودبزرگ‏بینی و برتری‏جویی است. آورده‏اند كه شخصی در میان كوچه جوانی را دیده و با طنین سنگین و آوای رسایی گفته بود: صبحكم اللّه‏ بالخیر و العافیه و السرور. جوان بی‏چاره كه از این همه عبارت عربی جز نام خدا هیچ نفهمیده بود، ترسان و لرزان دست و پای خویش گم كرده و به دنبال پاسخ آبرومندی در خزانه واژگان خود جست و جو می‏كرد. در نهایت پس از شرمساری فراوان و واهمه و انفعال بسیار، برای رهایی از فشار آوار آن همه بزرگی و علمیت خجلت زده در پاسخ گفته بود: سمع اللّه‏ لمن حمده، اللّه‏ اكبر! این رویه علاوه بر این‏كه نشان نوعی تظاهر است، بی‏شك موجب گسست از مردم و به منزله حجابی است كه مانع از ابلاغ پیام دین و ادای وظیفه طلبگی می‏گردد. ◀️ طلبه باید مانند پیامبران به لسان قوم با آنها سخن گوید و از فضل فروشی و وانمود این‏كه شما در سطح ما نیستید، الفبای ما را نمی‏فهمید و پشیزی ارزش ندارید! به شدت پرهیز كند. در این موارد عمل ما از سلیقه عرفی بسیار فاصله گرفته و مصداق شهرت مذموم گشته است. ◀️ البته، باید توجه كرد كه تحصیل حوزوی، طلبه را با ذخایر واژگانی و ادبیات نوینی آشنا می‏سازد كه در موارد فراوانی به صورت ناهشیار فاصله زبان او با مردم زیاد می‏شود؛ اما شاید مراقبت و توجه به این موضوع تا اندازه‏ای مانع از ابراز آن گردد. ارتباط زیاد با توده مردم نیز، زمینه حفظ زبان عرفی را فراهم می‏آورد. ◀️ پاره‏ای از طلاب از سخنرانی‏های ساده، نوشتن مقاله‏های ساده و مفید، یا بیان احكام شرعی در سخنرانی پرهیز دارند و گمان می‏كنند این كارها، پرستیژ اجتماعی و كلاس آنان را پایین می‏آورد. شهید مطهری كه در نوشتن كتاب داستان راستان از سوی كسانی با همین منطق مورد انتقاد قرار گرفته بود، این موضوع را یك بیماری و انحراف بزرگ از تعالیم عالیه اسلام می‏داند. ◀️ مشكل دیگر این‏كه برخی در اداره‏ها و مشاغل، به دنبال پست و منصب تلاش یا گاهی منازعه می‏كنند، برخی نسبت به ذكر عنوان حجه‏الاسلام و المسلمین یا آیه‏اللّه‏ از خود حساسیت نشان می‏دهند، ... همه این رفتارها نشان از دنیاطلبی و برتری‌جویی دارد. كسانی كه به دنبال این امور اعتباری دنیوی باشند، از بركات و نعمات سرای آخرت محروم خواهند ماند: «تِلْكَ الدَّارُ الْأَخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لاَ یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ»؛ آن منزلگاه آخرت را برای كسانی قرار می‏دهیم كه در زمین به دنبال برتری و فساد نیستند، و سرانجام [خوش] برای پرهیزگاران است. (قصص 28: آیه 83.) امام علی از قول حضرت عیسی علیه‏السلام فرمود: الدُّنیا دَاءُ الدِّینِ وَ العَالِمُ طَبِیبُ الدِّینِ فَإِذَا رَأَیتم الطَّبِیبَ یجُرُّ الدَّاءَ إِلَی نَفسِهِ فَاتَّهِمُوهُ وَ اعلَمُوا أَنَّهُ غَیرُ نَاصِحٍ لِغَیرهِ؛ دنیا، آفت و درد دین است و عالِم، طبیب دین. هرگاه دیدید كه طبیب، درد و آفت را به سوی خود می‏كشد، به او بدگمان شوید و بدانید كه او دل‏سوز دیگران نیست. (وسائل الشیعة، ج 20، ص 26. ) امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید: إِذَا رَأَیتُمُ الْعَالِمَ مُحِبّاً لِدُنْیاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَی دِینِكمْ فَإِنَّ كلَّ مُحِبٍّ لِشَی‏ءٍ یحُوطُ مَا أَحَبَّ وَ قَالَ أَوْحَی اللَّهُ إِلَی دَاوُدَ علیه‏السلام لاَ تَجْعَلْ بَینِی وَ بَینَك عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیا فَیصُدَّك عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولَئِك قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِی الْمُرِیدِینَ إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلاَوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ؛ اگر عالمی را دوستدار دنیا یافتید، او را در كار دین خود متهم سازید؛ زیرا هر دوستدار در بند چیزی است كه آن را دوست می‏دارد. خدا به داود وحی فرمود كه میان من و خودت عالم فریفته دنیا را واسطه قرار مده كه تو را از راه دوستی‏ام بگرداند، كه ایشان راه‏زنان راه بندگان جویای من‏اند، و من كمتر كاری كه با ایشان كنم این است كه شیرینی مناجاتم را از دل‏شان برمی‏كنم. (كافی، ج 1، ص 46) #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir