صفحه ۱۳۹ مصحف شریف سوره مبارکه انعام

‌🔸ترتیل صفحه ۱۳۹ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️

🔸ترتیل صفحه 139 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۳۹🌷 🌷 مراقبت از نماز: پیامبر خدا در مسجد نشسته بود. جماعتی از مسلمانان نیز در محضر ایشان بودند و از وجود نورانی اش بهره می بردند. مردی وارد مسجد شد و در کناری به نماز ایستاد؛ ولی نمازش عجیب و غریب به نظر می رسید. هنوز به رکوع نرفته، بلند می شد. همین که پیشانی اش را به زمین گذاشت، می نشست! پیامبر با تأسّف به آن مرد نگاه کرد و با ناراحتی فرمود: «مانند کلاغ که به زمین نوک می زند، سر به زمین می کوبد! اگر این مرد بمیرد و نمازش به همین صورت باشد، بر دین و آیینی غیر از دین من مرده است.» یکی از مهم ترین دستورهای دین اسلام، نماز است؛ تا آن حد که این عبادت به ستون دین تشبیه شده، و ترک آن، مساوی با از بین رفتن ساختمان دین در وجود انسان شمرده شده است. بر اساس این آیه، کسانی که به آخرت ایمان دارند، دارای دو ویژگی مهم هستند: 1ـ به قرآن و احکام و دستورهای آن ایمان دارند؛ 2ـ از نمازهایشان مراقبت می کنند. در حقیقت، انسانِ مسلمان، علاوه بر اعتقاد به خدا، معاد، نبوّت، امامت و ... ، در عمل نیز به دستورهای خدا پایبند است؛ به خصوص برای مهم ترین عمل دینی یعنی نماز اهمیت ویژه ای قائل است و مانند گوهر گرانبهایی از آن مراقبت می کند. در میان کارهایی که برای مراقبت از نماز لازم است، دو کـار مهم تر به نـظر می رسد: 1ـ خواندن آن در وقت مشخّص شده‏ اش، به ویژه در اول وقت. در روایتی از امام باقر می خوانیم: «نخستین کار از کارهای انسان که [در قیامت] محاسبه می شود، نماز است؛ که اگر پذیرفته شود، اعمال دیگرش نیز پذیرفته خواهد شد. هنگامی که نماز در اول وقت خوانده شود و به آسمان رود، در حالی که سفیدرو و درخشان است، نزد نمازگزار بازمی گردد و می گوید: از من مراقبت کردی؛ خدا نیز از تو مراقبت کند. ولی هنگامی که در غیر وقتش و بدون رعایت آداب و دستورهایش خوانده شود و به آسمان رود، در حالی که سیاه رو و تاریک است، نزد نمازگزار بازمی گردد و می گوید: مرا تباه کردی؛ خدا نیز تو را تباه کند!» 2ـ دومین کار برای مراقبت از نماز، انجام آداب و دستورهای آن، و توجّه به معانی اش است. امام صادق در این باره فرموده است: «تو تنها از آن سهمی از نمازت بهره می‏بری که باتوجّه خوانده ای.»

صفحه ۱۴۰ مصحف شریف سوره مبارکه انعام

‌🔸ترتیل صفحه ۱۴۰ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : رست 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 140 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️

🌸نکته تفسیری صفحه ۱۴۰🌸 شکافنده‏ ی دانه: ما انسان ها برای پی بردن به وجود یک چیز و شناختن ویژگی های آن، از دو راه استفاده می کنیم: ۱-نخست اینکه آن را ببینیم و با حواسّ پنجگانه‏ ی خود درک کـنیم؛ 2ـ از راه نشانه هایی که آن چیز از خود بر جای گذاشته، با آن آشنا شویم. ما هرگز ابوعلی سینا را ندیده ایم؛ ولی از آثار و تألیفاتی که از او بر جای مانده، یقین می‏کنیم که چنین شخصی وجود داشته و بسیار دانشمند و حکیم بوده است. آفریدگار جهان نیز وجودی ناپیدا و لمس ناشدنی است؛ ولی صحنه‏ ی هستی، سرشار از پدیده هایی است که به ما یقین می بخشد که در پس این موجودات، نیرویی بی نهایت دانا و توانا وجود دارد که به تمام آن ها زندگی بخشیده است و جهان را اداره می کند. خداوند در این آیات و آیات پس از آن، به نشانه های گوناگونی از علم و قدرت خود اشاره می کند و در آخر می فرماید که این آفریدگار دانا و توانا، پروردگار شماست. هیچ خدایی جز او نیست. پس او را بپرستید. او نگهبان همه چیز است. چشم ها او را نمی بیند؛ ولی او چشم¬ها را می بیند و او باریک بین و آگاه است. ای مردم، اگرچه خدا دیدنی نیست، آیات و نشانه هایی از سوی او برایتان آمده است که چشمان شما را به حقیقت می-گشاید و شما را با خدا آشنا می کند . خدا امّا در این آیه به پدیده ای مهم نیز اشاره کرده که دقّت در آن، انسان را با علم و قدرت او بیشتر آشنا می کند. این پدیده، شکافتن دانه و بیرون آمدن جوانه از آن است. بی شک مهم ترین لحظه در زندگی یک گیاه، زمان خارج شدن جوانه از دانه و هسته‏ی آن است؛ این لحظه، مانند زمان تولّد طفل است که انتقال از یک عالم به عالم دیگر محسوب می شود و مهم ترین تحول در زندگی اوست. شگفت انگیز اینکه دانه و هسته‏ ی گیاهان غالباً بسیار محکم اند. یک نگاه به هسته‏ ی خرما و میوه هایی مانند هلو و شفتالو و دانه های محکم بعضی از حبوب نشان می دهد که آن نطفه‏ ی حیاتی که در حقیقت نهال و درختی کوچک است، چگونه در دژی بسیار محکم محاصره شده است؛ ولی دستگاه آفرینش از یک سو چنان خاصیت تسلیم و نرمشی به این دژ نفوذناپذیر داده و از سوی دیگر چنان قدرت و نیرویی به آن جوانه‏ی بسیار لطیف و ظریف بخشیده که پس از مدّت ها باقی ماندن در درون هسته و دانه، در زمان معین دیواره‏ ی آن را می شکافد و با قدرت و صلابت از خاکِ سخت سر بیرون می آورد و به سوی آسمان قد می افرازد. به راستی این حادثه ی شگرف چنان در جهان گیاهان و حتّی آفریدگان مهم است که خدا آن را یکی از نشانه های علم و قدرت خود نامیده و شناسانده است.