💠استاد انصاریان
▫️اولیای الهی و صاحبانِ مقاماتِ معنوی در بخشی از خلوتِ خود، به حالِ نفس خویش می اندیشند و هر مقامی هم داشته باشند، باز خود را ملامت می کنند؛ چرا که کسب احوال معنوی نهایت ندارد و باید همیشه در طلب بود.
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
#حجت_الاسلام_رفیعی
يکي از مهمترين شيوه هاي شيطان براي نفوذ بر روي بشر همين واگذاري کار به فردا است. لذا زماني که در قرآن کريم سخن از آمرزش و بهشت است مي فرمايد: مردم بشتابيد به سوي مغفرت. انسان براي رفتن به سوي مغفرت بايد توبه کرده و خود را اصلاح کند. با اينکه شما شنيده ايد که عجله کار خوبي نيست اما در اينجا در قرآن تعبير سرعت آمده است. يا در قرآن آمده سابقوا نه اينکه سرعت بگيريد بلکه سبقت هم بگيريد. چون هميشه سرعت همراه با سبقت نيست. شما بايد سبقت بگيريد و در اصلاح نفس جلو بزنيد. يعني در شروع خود سازي بايد سرعت داشته باشيم. اگر انسان مي خواهد به اصلاح نفس بپردازد و غضب و وسواس او ريشه کن شده و خوش خلق شود بايد از همین لحظه شروع کند
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
قرآن ، یک دستورالعملِ انسان سازی و یک کتابِ نظامِ هستی است ، یک آبِ حیاتِ جانِ انسانی است ، و همین یک آبِ حیات ، در هر شخصی ، در هر فردی و مطابق با ظرفیتِ وجودی و حالِ وجودیِ او جلوه می کند و بافتِ خاص او ، خودش را ظهور می دهد ، که اگر قرآن ، بر میلیاردها به توانِ میلیاردها انسان عرضه بشود ، آن شأنیت و لیاقت هست که قرآن در هر فردی به گونه ای تجلّی کند که غیر از تجلّی در افراد دیگر است . و بر اساس قابلیّتِ هر قابلی ، فیضِ حق و آبِ حیاتِ انسانیِ قرآن ، یک جلوه ی خاصّی دارد
📚 :#انسان_و_قرآن
#علامه_حسن_زاده_آملی
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
آرامش حس حضور خداست
https://eitaa.com/sana_Leatherbags/169
پیشنهاد مدیر واسه همه لازمه👆
📢 رنجهای انسان به‌اندازۀ تعلّقات و توقّعات اوست. شما در زندگی، به هر اندازه که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند.
برای مثال، اگر کسی توقّع داشت که وقتی به خانه می‌رود، با یک سُفرۀ آراسته مواجه شود، اگر مشکل کوچکی در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌برد. در حالی که اگر توقّعش پایین بود، دائماً شاکر بود.
💠 آیت‌الله میرباقری:
«رنجهای انسان به‌اندازۀ توقّعات و تعلّقات اوست. شما اگر ازدواج می‌کنید در این ازدواج، به هر اندازه‌ای که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند.
یک استاد عزیزی می‌فرمود: «من وقتی خانه می‌روم، متوقع نیستم که همسر من در عالَم طبیعت باشد. وقتی می‌روم و در می‌زنم و او پاسخ می‌دهد، می‌گویم: الحمدلله که زنده و سالم است. وقتی می‌بینم روی باز دارد، می‌گویم: الحمدلله که در خانه مشکلی پیش نیامده است. سفره که می‌اندازد، می‌گویم: الحمدلله فرصت کرده و غذا هم پخته است. می‌بینم غذای لذیذی پخته، باز می‌گویم: الحمدلله...». همه‌اش می‌شود الحمدلله.
اما اگر کسی خیال کرد که باید با یک سفرۀ آراسته مواجه شود، اگر یک مشکل کوچک در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌بَرَد؛ در حالی که اگر توقّع پایین بود، دائماً لذّت می‌برد.
بنابراین، توقّعات ماست که رنجهای ما را شکل می‌دهد. وقتی آدم در این دنیا توقّعات زیادی داشت که امکان وصولش در این دنیا نیست، رنج می‌برد. این آدم‌ها دارای حرص و توقّعات فراوان از دنیا هستند و خیال می‌کنند دنیا دارالخلود است، که نیست! انسان وقتی به امری ـ که آن امر فانی است ـ تعلّق پیدا می‌کند، پیداست که همراه با بودنش هم رنج می‌برد؛ انسانی که دلخوش به بهار است، در بهار نگران پاییز است؛ لازم نیست پاییز بیاید؛ چون وقتی پاییز آمد، دائم محزون است، اما «إِنَّ أَوْلِیاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاَ هُمْ یحْزَنُونَ».
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨