🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_343 و قال عليه‌السلام الأَقَاوِيلُ‌ مَحْفُوظَةٌ‌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ‌، وَ «كُلُّ‌ نَفْسٍ‌ بِما كَسَبَتْ‌ رَهِينَةٌ‌» ، وَ النَّاسُ‌ مَنْقُوصُونَ‌ مَدْخُولُونَ‌ إِلَّا مَنْ‌ عَصَمَ‌ اللّهُ‌: سَائِلُهُمْ‌ مُتَعَنِّتٌ‌، وَ مُجِيبُهُمْ‌ مُتَكَلِّفٌ‌، يَكَادُ أَفْضَلُهُمْ‌ رَأْياً يَرُدُّهُ‌ عَنْ‌ فَضْلِ‌ رَأْيِهِ‌ الرِّضَى‌ وَ السُّخْطُ‍‌، وَ يَكَادُ أَصْلَبُهُمْ‌ عُوداً تَنْكَؤُهُ‌ اللَّحْظَةُ‌، وَ تَسْتَحِيلُهُ‌ الْكَلِمَةُ‌ الْوَاحِدَةُ‌! امام عليه السلام فرمود: گفتار انسان‌ها نگهدارى مى‌شود و باطن آن‌ها آزموده خواهد شد و هركس در گرو اعمال خويش است. مردم همگى در نُقصانند و داراى عيوبى هستند جز كسى كه خدا او را حفظ‍‌ كند (زيرا) سؤال‌كنندگان آنان درپى بهانه‌جويى و آزارند و پاسخ‌دهندگان، توجيه‌گر و گرفتار تكلفند. حتى برترين آن‌ها از نظر فكر وانديشه، به سبب حب وبغض، از رأى خود بازمى‌گردد و با استقامت‌ترين آن‌ها (گاه) با يك نگاه يا يك كلمه دگرگون مى‌شوند (از چنين افرادى بايد به خدا پناه برد).