🔸 غذا و ذائقه‌سازی، ابزاری برای مرزبندی تمدنی و فرهنگی🔸 ✍️ حجۀ الاسلام مراد علی شاکری‌نیا چند روز پیش با یکی از آشنایان دیداری داشتم. ایشون چند سالی است که به کشورهای مختلف سفر می‌کند و در حال تجربۀ نوعی جهانگردی است. در مورد غذا و ذائقه، نکته جالبی رو بیان کرد: می‌گفت که شاید مهمترین اشتراک یک حوزه تمدنی، ذائقه و نوع غذا و آداب غذا خوردن آن حوزۀ تمدنی باشد. افراد یک تمدن شاید از لحاظ مذهب، سیاست، تقسیمات کشوری، سطح اقتصادی و ... تفاوت داشته باشند، اما از لحاظ غذا معمولاً شبیه هم هستند و می‌توانند #سر_یک_سفره بنشینند!! می‌گفت مردم ایران و عراق مربوط به یک حوزۀ تمدنی هستند. به همین خاطر شما می‌توانی اربعین بروی عراق و غذا بخوری! اگر دیدی بعضی افراد با وجود مذهبی بودن، نمی‌توانند با عراقی‌ها همسفره شوند، علت آن این است که عملاً در لایۀ سبک زندگی، در حال خروج از حوزه تمدنی اسلامی به حوزه تمدن اروپایی و غربی هستند! (مثال های اینچنینی رو در بین برخی بچه‌های مذهبی و پولدار تهرانی زیاد دیده‌ام) می‌گفت که اگر شما به کره جنوبی یا حتی هند بروی، نمی‌توانی با آنها همسفره شوی و حتی اگر به زور هم غذای آنها را بخوری، مریض می‌شوی! 🔸 نگاه به غذا از این زاویه می‌تواند روی نگرش ما به مسئلۀ غذا و ذائقه و همسفره شدن تاثیر بگذارد: ▫️ اگر غذا را ابزار مرزبندی تمدنی بدانیم، علت برخی دستورات دینی در مورد غذا خوردن و حلال و حرام‌ها را بهتر درک می‌کنیم. ▫️اگر غذا را #ابزار_مرزبندی_تمدنی بدانیم، نسبت به #ذائقه‌سازی خودمان و فرزندانمان حساس‌تر می‌شویم. مثلاً اگر #پیتزا متعلق به حوزه فرهنگی اروپایی باشد، باید پیتزاخوری خودمان و بچه‌هایمان را همردیف دیگر تهاجمات فرهنگی بدانیم و نسبت به این مسائل بی‌تفاوت نباشیم! ▫️اطعام های گروهی مانند افطاری‌ها، شام هیئت، اربعین حسینی و حتی حج رفتن را می‌توان از این زاویه نگاه کرد که باعث تحکیم و تثبیت این لایه از مرزبندی تمدنی می‌شوند و باید آن را تقویت کنیم! به خانه همدیگر برویم و سر سفره هم بنشینیم و همین #هم_غذا_شدن را نوعی تواصی به حق و کار فرهنگی بدانیم!! 🌹 به کانال «طلبگی» بپیوندید. 👇👇👇 @talabegi1