#من سرباز بشار نیستم #فصل اول #پارت2 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 تصورش برای خیلی از آدم ها سخت و دشوار است. تصور این که یک روحانی قلم دست بگیرد و برای همسرش، نامه های عاشقانه بنویسد. اما تو این کار را کردی اسماعیل. تو تمام وجودت را خط به خط برایم نوشتی و گذاشتی توی پاکت نامه! و انگار حالا نوبت من است که تمام وجودم را کلمه به کلمه بسپارم به کاغذ... این نامه ها را کجا باید بفرستم اسماعیل؟! کجای دنیا؟! کجای بیابان های سوریه؟! کاش میدانستم پیکر بی جان تو را کجا انداخته اند!! بر خاک افتاده ای و طعمه لاشخور ها شده ای؟! یا در دل خاک خوابیده ای و از پشت پلک های بسته ات مرا نگاه میکنی؟! تو را دفن کرده اند؟! یا با سر بریده ات فوتبال بازی کرده اند؟! داعشی ها چیزی از جانت باغی گذاشته اند؟! یا تو اصلا جانی و جسمی نداری!) شاید بر سرت بنزین ریخته اند و تو را به آتش کشیده اند! شاید مخاطب این نامه ها خاکستر بر باد رفته توست" !! اسماعیل اسماعیل اسماعیل تمام شب هایی را که نیستی، سرم را بر نامه های عاشقانه تو می گذارم و با صدای خیالی تو به خواب می روم. باورت می شود اسماعیل؟! من تمام آن نامه های عاشقانه را دارم. نامه های لبنان. نامه های سیستان !! زن های دیگر از شوهرشان سنگ قبری دارند که هر هفته کنارش می نشینند و با سنگ همسرشان حرف میزنند. اما سنگ قبر تو نامه های توست! نامه هایی که از بس خوانده ام خط به خط شان را حفظ شده ام. 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃🍃🍂🍃🍂🍃🍂 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃