ای دلی که جُمله را کردی تو گَرم گَرم کُن خود را و از خود دار شَرم ای زبان که جُمله را ناصِحْ بُدی نوبَتِ تو گشت از چه تَنْ زَدی؟ ای خِرَد کو پَندِ شِکَّرخایِ تو؟ دورِ توست این دَمْ چه شُد هَیْهایِ تو؟ ای زِ دل‌ها بُرده صد تَشْویش را نوبَتِ تو شُد بِجُنبان ریش را وَقتِ پَندِ دیگرانی هایْ های در غَمِ خود چون زَنانی وایْ وای چون به دَردِ دیگران دَرمان بُدی دَردْ مِهْمانِ تو آمد تَنْ زَدی؟ آنچه پَنْجَهْ سال بافیدی به هوش زان نَسیجِ خود بَغَلْتاقی بپوش بازی آنِ توست بر رویِ بِساط خویش را در طَبْع آر و در نَشاط #مثنوی_مولانا دفتر ششم، بخش ۱۱۲ ابیات ۳۹۲۶-۳۹۱۵

📖 ابیاتی چند از #مثنوی_مولانا درباره "بازتاب عمل" گَر چه دیوار اَفْکَنَد سایه‌یْ دراز باز گردد سویِ او آن سایه باز این جهانْ کوه است و فِعلِ ما نِدا سویِ ما آید نِداها را صَدا چون که بَد کردی بِتَرس آمِن مَباش زان که تُخْم است و بِرویانَد خداش چند گاهی او بِپوشانَد که تا آیَدَت زان بَدْ پَشیمان و حَیا بارها پوشَد پِیِ اِظْهارِ فَضْل باز گیرد از پِیِ اِظْهارِ عدل کِی کَژْی کردیّ و کِی کردی تو شَر که ندیدی لایِقَش در پِی اَثَر؟ کِی فرستادی دَمی بر آسْمان نیکی‌یی کَزْ پِیْ نَیامَد مِثْلِ آن؟ گَر مُراقب باشی و بیدارْ تو بینی هر دَمْ پاسُخِ کِردارْ تو

📖 جزای هر بدی، بدی‌ای است همانند آن گفت با خود آنچه کردم با کَسان شُد جَزایِ آن به جانِ من رَسان قَصدِ جُفتِ دیگران کردم زِ جاه بر من آمد آن و اُفتادم به چاه من دَرِ خانهٔ کسی دیگر زَدَم او دَرِ خانه‌یْ مرا زد لاجَرَم هر که با اَهلِ کَسان شُد فِسْق‌جو اَهلِ خود را دان که قَوّادست او زان که مِثلِ آنْ جَزایِ آن شود چون جَزایِ سَیِّئَه مِثْلَش بُوَد #مثنوی_مولانا دفتر پنجم، بخش ۱۷۱ ابیات: ۳۹۹۷-۴۰۰۱ #جزای_عمل #بازتاب_عمل