🔸 روح امیرکبیر در ویبره
آوردهاند که
در رسوم دووَل پیشین
خودتقدیری مُد بُد.
چنان که پرت و پاشیدن سکه و القاب و مدال،
همچو نبات نُقال،
بر سر و صورت وزرای بیمثال،
به سمت مهمانانی که پشت سر ایستاده بودند از جمله آیتمهای آن بود.
یکی از آنان وزیری بود بس دست و دلباز.
که خیلِ میلش به امضا گرفتن باز،
و زبانش در لیفت و ساسپند دراز،
روحش از زانو زدن به کدخدا میخورد صیقل،
هرچند که خورده بود بر کمر معاهداتش فیصل.
در مراسم از میان القاب پرتابی ایشان تلاش فراوان کردی که لقب امیرکبیر بستاند.
داد کشید اگر کارکشتهگریهای سانتریفیوژها را کمتر از تاسیس دارالفنون میدانید،
خشمم از واکسن کرونا را با اشکهای امیرکبیر بر واکسن آبِله طاق بزنید.
غافل از آنکه مدال امیرکبیر بس سنگین و بزرگ بود و هر چه جَهد کردند بر وی نچسبید. پس لقب تقیزاده را که شباهت اسمی داشت به سمت وی پرتاب کردند که زارت بر پیشانیاش خورد و همانجا نقش بست.
#امضای_کری_تضمین_است
#امیرکبیر
🔺متین بهری🔺
طنزیم| @tanzym_ir