عزیز همراهم سلام! «سقَّای ادب» «۱» من «علمدارِ» کربلایم. می‌خواهم: کربلا را برایتان «بسُرایم»؟ کربلا نقطه «پرگار» آفرینش است. شمع جمعِ «خلقت» در کربلا «عزادار» گشت. «عرشیان» درکربلا «رخت» عزا به تن کردند. بیشتر، از «کربلا» برایتان بگویم... از «شیرین» کاری اصغر. «تشنه» بود؛ آب می‌خواست. چیز «دیگری» طلب نداشت. با هیچ کس «جنگ» نداشت. «شش» ماهش بود. «فریاد» نمی‌زد. فقط «لب» باز می‌کرد. گاهی که آرام می‌شد؛ «زمزمه» کودکانه‌اش، اهل «حرم» را به گریه می‌آورد. هم‌بازی «رقیه» بود. «گریه» می‌کرد که ای مُدِّعیان اسلام! من «تشنه» هستم. چرا «آب» را بر «ما» بستید؟ طفلکی توان جنباندن «پلک» خود را هم نداشت. تشنگی امانش را بُرید. گلویش خشک شده بود. از «اصغر» شش ماهه بیشتر برای‌تان می‌گویم. ادامه دارد... #لبیک_باحسبن ممنون نگاهتم ✍علی تقوی دهکلانی @taqavi57