#نام، #کنیه، #القاب واژه «حَسَن» به معنای نیکو است. این نام را پیامبر(ص) برای او برگزید.  در روایاتی آمده است، این نامگذاری به فرمان الهی انجام شد کنیه او را «ابومحمد» و «ابوالقاسم» گفته‌اند و برای او القابی همچون مجتبی (برگزیده) و سَیّد (سرور) و زَکیّ (پاکیزه) برشمرده‌اند.  القابی نیز مشترک میان حسنیناست از جمله «سیّد شباب اهل الجنة» و «ریحانة نبیّ الله»و «سبط». در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: «حسن یکی از اسباط است».  واژه سبط را در روایات و برخی آیات قرآن به معنای امام و نَقیبی دانسته‌اند که از طرف خداوند برگزیده شده و از نسل پیامبران است.