eitaa logo
تقویم شیعه
433 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
305 ویدیو
11 فایل
◽معرفی مناسبتهای مذهبی ماههای قمری ◽هدف نشر معارف اسلامی علوی است ◽کپی و حذف آیدی مجاز است ◽فعالیت کانال مناسبتی، نه روزانه آدرس پیج اینستاگرام 👇 https://instagram.com/ahkam_55?igshid=YmMyMTA2M2Y= @zohor_tv انتقاد و یا پیشنهاد 🔻 @kazemi_55
مشاهده در ایتا
دانلود
22 ربیع‌الثانی : وفات موسی مبرقع جناب موسی مبرقع علیه السّلام پسر حضرت جواد علیه السّلام در سال 296 ه’ در شهر قم (بحار الانوار: ج 50، ص 162 161. تاریخ سامراء: ج 3، ص 302) وفات یافت. به نقلی وفات آن جناب در 8 ربیع الثانی بوده است. (مستدرک سفینه البحار: ج 5، ص 230) بنابر قول دیگری در 14 ربیع الثانی وفات موسی مبرقع واقع شده است. قبر آن بزرگوار در چهل اختران قم خیابان آذر مشهور است. (قلائد النحور: ج ربیع الثانی، ص 226. مرآه العقول: ج 6، ص 128) نام: موسی، کنیه: ابوجعفر، لقب: مبرقع که از فرط زیبائی بر جمال مبارک نقاب می زد. نام پدر: جواد الائمه علیه السّلام و مادر آن حضرت کنیز بود. ایشان از اولین سادات رضوی بود که در سال 256 ه’ وارد قم گردید. او دائماً بر صورت خود برقعی داشت، ولی مردم عرب ساکن قم او را از قم بیرون کردند، و او به کاشان رفت و در آنجا مورد احترام قرار گرفت. بعد از آمدن ابوالصدیم حسین بن علی بن آدم و مرد دیگری از رؤسای قم، عربهای قم متوجه شدند موسی چه کسی بوده است، و آن بزرگوار را به قم باز گرداندند و خانه ای برای او آماده کردند. همچنین در روستاهای متعدد زمین و باغ برای او خریدند و خواهرانش زینب و امّ محمّد و میمونه، دختران حضرت جواد علیه السّلام به قم آمدند، و بر او وارد شدند. هنگامی که جناب موسی مبرقع در قم از دنیا رفت، امیر قم عباس بن عمرو غنوی بر او نماز خواند، و در محل کنونی که در قم معروف است و قبلاً خانه محمّد بن حسن بن ابی خالد اشعری ملقب به شنبوله بود، دفن شد. کلینی رحمه اللَّه در کافی به سند معتبر نقل کرده که جناب موسی مبرقع تولیت اوقاف را از جانب امام علیه السّلام داشته اند. (کافی: ج 1، ص 261) ۞ ۞ ۞ 🔻🏴 امام‌زاده موسی مُبَرْقَعْ (متوفای ۲۹۶ق) فرزند بلا فصل امام جواد علیه‌السلام هستند و آستان مقدس اين امامزاده در خيابان شهيد طالقانی (آذر) قم و در محله معروف به چهل اختران قرار دارد. بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشیع باشیم @taqvim_shiaa
مختصری از تاریخچه زندگی موسی مبرقع علیه السلام او ابو جعفر موسی مبرقع پسر محمد (امام جواد) بن علی (امام رضا) بن موسی بن جعفر (ع) است که در ربیع الثانی سال 296 هـ.ق. از دنیا رفت.[1]   صاحب کتاب عمدة الطالب درباره وی می گوید: موسی مبرقع پسر امام جواد (ع) که مادرش کنیز بود در قم از دنیا رفت و در قم مدفون شد.به فرزندان وی رضویون می گویند که آنها نیز در قم بودند، مگر تعداد کمی از آنها.   حسن بن علی قمی در کتاب تاریخچه قم به نقل از کتاب رضائیه تألیف حسین بن محمد بن نصر می نویسد: اولین کسی که از سادات رضویه به شهر قم کوچ کرد، در سال 256 هـ . ق ابو جعفر موسی بن محمد بن علی (موسی بن مبرقع) بود. او همیشه پوشیه و نقاب بر چهره داشت.   بزرگان عرب به او پیغام فرستادند که از شهر خارج شو،‌ هنگامی که نقاب از چهره برداشت کسی او را نشناخت. پس از آن موسی مبرقع از قم به شهر کاشان مهاجرت کرد و در آن جا احمد بن عبدالعزیز بن دلف عجلی به او خوش آمد و خیر مقدم گفت، لباس های فاخر و گرانبها بر وی پوشانده اسب های خوب به او هدیه داد و برای او هر سال مستمری (حقوق) به مقدار هزار مثقال طلا تعیین کرد .   بعد از خروج موسی مبرقع از قم حسین بن علی بن آدم و شخص دیگری از رؤسای عرب وارد قم شدند و مردم قم را به خاطر اخراج موسی مبرقع سرزنش کردند. در نتیجه بزرگان عرب را در طلب او به کاشان فرستادند و موسی مبرقع را به شهر قم بازگرداندند. از او عذر خواهی نمودند،‌ اکرامش کردند، از مالشان برایش منزل خریداری نمودند، از قریه های هنبرد، اندریقان و کارچه برایش سهامی در نظر گرفتند. بیست هزار درهم به وی دادند و برایش زمین های فراوانی خریدند. پس این تاریخ خواهرانش زینب و ام محمد و میمونه دختران امام جواد (ع) به او ملحق شدند و زمانی که از دنیا رفتند در کنار حضرت معصومه دختر موسی بن جعفر دفن شدند.   اما موسی مبرقع تا هنگام مرگ یعنی شب چهارشنبه 22 ربیع الثانی سال 296 در قم اقامت داشت و در شهر قم به دیار باقی شتافت و در منزل مسکونی خویش دفن شد که امروزه که یکی از زیارتگاه های معروف قم است.[2]   در کتاب شجره طیبه آمده است:   مخفی نماند موسی مبرقع در زیارتگاه مشهور به چهل اختران در محله ای معروف به موسویان (موسویین) دفن است. در آنجا دو زیارتگاه کوچک و بزرگ است که فاصله بین آنها حدود 15 قدم است. در زیارتگاه  کوچک صورت دو قبر وجود دارد که یکی از آنها مقبره موسی مبرقع و دیگری قبر احمد بن محمد بن احمد بن موسی مبرقع است.[3]   موسی مبرقع دارای دو فرزند به نام های محمد و احمد بود.[4]   زرکلی می گوید: موسی مبرقع ( متوفای 296ه=908م) پسر محمد (امام جواد) پسر امام رضا پسر موسی بن جعفر، از بزرگان شیعه بود. به فرزندان موسی مبرقع رضویون می گویند او در کوفه زندگی می کرد و در سال 256 هـ. ق به قم مهاجرت نمود و در همان جا از دنیا رفت. برای میرزا حسین نوری (محدث نوری)[5] کتابی است با نام (البدر المشعشع فی احوال ذریة موسی المبرقع) که زندگی نامه موسی مبرقع ، هجرتش به قم و فرزندانش را به تفصیل بیان کرده است.[6] منابع : [1] اعیان الشیعة، ج 10، ص 194. [2] بحار الانوار، ج 50، ص 161. [3] اعیان الشیعة، ج 10، ص 195. [4] همان. [5] صاحب کتاب مستدرک الوسائل. [6] زرکلی،‌ الاعلام، ج 7، ص 327، به نقل از الذریعة، ج 3، ص 68. .«کانال تقویم شیعه » بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشیع باشیم https://eitaa.com/taqvim_shiaa
15.05M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: هر كس در راستای خدمت به آن بزرگوار(امام‌زاده موسی مبرقع علیه‌السلام) تلاش كند، مورد رضايت ائمه اطهار علیهم‌السلام و امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجهالشریف قرار خواهد گرفت  🏴22 ربیع الثانی، سالروز رحلت حضرت (ع) فرزند بلافصل امام جواد(ع) و برادر امام هادی(ع) تسلیت باد 🏴
25 ربیع الثانی : خلع معاویه بن یزید خود را از خلافت هنگامی که یزید بن معاویه در 14 ربیع الاول سال 64 ه’ به درکات جحیم شتافت، فرزندش معاویه به جای وی نشست. او پس از چهل روز در 25 ربیع الثانی بر فراز منبر رفت و خطبه خواند و اعمال پدران خود را یاد کرد، و بر جد و پدر خود لعنت کرد و از افعال ایشان تبری جست و گریه شدیدی نمود، و آنگاه خود را از خلافت خلع نمود. مروان بن حکم لعنت اللَّه علیه از پای منبر برخاست و گفت: الحال که طالب خلافت نیستی پس امر خلافت را به سوئی بیفکن. معاویه بن یزید گفت: من حلاوت خلافت را نچشیدم، چگونه راضی شوم که اوزار آن را بچشم. به هر صورت در خانه نشست و مشغول گریه شد و 25 یا 40 روز بعد از این واقعه فوت کرد و به قولی او را مسموم کردند. پس از او خلافت اولاد ابوسفیان تمام شد و به مروان و آل او منتقل شد. (تتمه المنتهی: ص 72. قلائد النحور: ج ربیع الثانی: ص 262. توضیح المقاصد: ص 12 - 13. فیض العلام: ص 255) ۞ ۞ ۞
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
وضعیت مؤمنان در آخرالزمان روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله ) درباره وضعیت مؤمنان در آخرالزمان نقل شده است: عندها یذوب قلب المؤمن فی جوفه کما یذوب الملح فی الماء: مما یری من المنکر فلا یستطیع ان یغیره! المومن! المومن یمشی بینهم بالمخافه، فان تکلم اکلوه، و ان سکت مات بغیظه.1 در آن ایام، قلب مؤمن در درون خود آب می شود. آنچنان که نمک در آب ذوب می شود؛ زیرا منکرات را می بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارند. مؤمن در میان آنها با ترس و لرز راه می رود، که اگر حرف بزند او را می خورند و اگر ساکت شود، غصه مرگ می شود. سلیمان کامل، روزگار رهایی، ج1، ص355. @taqvim_shiaa
6.94M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🌹پاداش پرستاری از بیمار حجت الاسلام محمد مهدی ماندگاری 🌸پیشاپیش میلاد الگوی پرستاران و روز پرستار، مبارک باد🌸 @taqvim_shiaa
فضیلت پرستاری و مراقبت از بیماران 🌸🔻🌸 پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: مَن قامَ عَلى مَريضٍ يَوماً ولَيلَةً ، بَعَثَهُ اللّه تَعالى مَعَ إبراهيمَ الخَليلِ عليه السلام ، فَجازَ عَلَى الصِّراطِ كَالبَرقِ اللاّمِعِ . هر كس يك شبانه روز بيمارى را پرستارى كند ، خداوند ، او را همراه با ابراهيم خليل ، برمى انگيزد و به سان برقى پُر درخشش ، از صراط مى گذرد . بحارالأنوار ، جلد 81 🌸🔻🌸 حدیث دوم امام على عليه ‏السلام: پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر كس در برآوردن نياز بيمارى بكوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنياورد، از زير بار گناه خويش بيرون مى‏‌رود، به‏ سان آن روز كه از مادر، زاده شده است. در اين هنگام، مردى از انصار گفت: اى پيامبر خد ، پدر و مادرم به فدايت! اگر بيمار از خانواده شخص باشد، آيا در صورتى كه در برآوردن نياز خانواده خويش بكوشد، اين كار، پاداش بيشترى ندارد؟ فرمود: «آری». متن حدیث: عن رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم: مَن سَعى لِمَريضٍ في حاجَةٍ قَضاها أو لَم يَقضِها ، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَيَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبي أنتَ واُمّي يا رَسولَ اللّه‏ِ ، فَإِن كانَ المَريضُ مِن أهلِ بَيتِهِ، أوَ لَيسَ ذلِكَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى في حاجَةِ أهلِ بَيتِهِ؟ قالَ: نَعَم. «من لايحضره الفقيه، ج4، ص16 - أمالي صدوق، ص517- ثواب الأعمال، صفحه341 » @taqvim_shiaa
پنجم جمادی الاول: ولادت حضرت زينب کبری سلام الله علیها : ولادت با سعادت حضرت زينب سلام الله عليها در مدينه طيبه در سال پنجم يا ششم هجري در اين روز واقع شده است. (عقيله بني هاشم عليها السلام: ص 5. زينب الكبري عليها السلام: ص 17. منتخب التواريخ: ص 9594. رياحين الشريعة: ج 3، ص 33) اقوال ديگر در ولادت آن حضرت (رياحين الشريعة: ج 3، ص 33) عبارت است از 5 جمادي الاولي سال 6 ه‌، اوايل شعبان سال 6 ه‌، ماه رمضان سال 6 ه‌، دهه آخر ربيع الثاني در سال 5 يا 6 يا 7 ه‌ پدر بزرگوار آن حضرت امير المؤمنين عليه السلام، و مادر گرامي‌اش حضرت صديقه طاهره سلام الله عليها است. همسر آن حضرت جناب عبدالله بن جعفر ابي طالب عليه السلام، و فرزندان آن حضرت، علي، عون، عباس، محمد و ام كلثوم هستند كه عون و محمد در كربلا شهيد شدند. 🌺كنيه آن مخدره‌ام كلثوم، ام عبدالله و ام الحسن است، ولي كنيه‌هاي خاص حضرت ام المصائب، ام الرزايا و ام النواصب است. 🌺القاب آن مخدره بسيار است، و از آن جمله: عقيله بني هاشم، عقيلة الطالبين، صديقه صغري (اشاره به مادرش كه صديقه كبري است و پدرش كه صديق اكبر است) عصمت صغري، ولية الله، الراضية بالقدر و القضاء، صابرة البلوي من غير جزع و لا شكوي، امينة الله، عالمة غير معلمة، فهمة غير مفهمةمحبوبة المصطفي صلي الله عليه و آله، ثانية الزهراء سلام الله عليها، الشريفة. (رياحين الشريعة: ج 3، ص 48) 🌺از نسل علي فرزند حضرت زينب سلام الله عليها كه معروف به زينبي است فرزندان زيادي به دنيا آمده‌اند، كه سيوطي رسابه زينبيه را در باره آنها تأليف كرده است. (منتخب التواريخ: ص 113. تاريخ الخميس: ج 2، ص 317. تذكرة الخواص: ص 4) 🌺ماجراي ولادت حضرت : هنگام ولادت آن حضرت، پيامبر صلي الله عليه و آله در سفر بودند. امير المؤمنين عليه السلام براي نامگذاري اين مولود فرمودند: «بر پيامبر صلي الله عليه و آله سبقت نمي‌گيرم». تا آنكه حضرت آمدند و منتظر وحي شدند. جبرئيل نازل شد و عرض كرد: خداوند سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد: «اين دختر را زينب نام بگذار، چه اينكه اين نام را در لوح محفوظ نوشته‌ايم». پيامبر صلي الله عليه و آله حضرت زينب سلام الله عليها را طلب كرده بوسيدند و فرمودند: «وصيت مي‌كنم به حاضرين و غائبين كه اين دختر را به خاطر من پاس بداريد، كه همانا وي به خريجه كبري سلام الله عليها مانند است». سكينه و وقار آن حضرت را به خديجه كبري سلام الله عليها و عصمت و حيايش را به فاطمه زهرا سلام الله عليها و فصاحت و بلاغتش را به علي مرتضي عليه السلام و حلم و بردباريش را به حسن مجتبي عليه السلام و شجاعت و قوت قلبش را به حضرت سيد الشهداء عليه السلام همانند نموده‌اند. ابن حجر در اصابة و ابن اثير در اسد الغابه در حالات آن حضرت نوشته‌اند: در مجلس يزيد لعنت الله عليه حضرت زينب سلام الله عليها كلماتي فرمودند كه دلالت بر قوت قلب آن حضرت دارد. آن حضرت در كرم و بصيرت و حلم مشهور خاندان بني هاشم و عرب بوده، و بين جمال و جلال، سيرت و صورت و اخلاق و فضيلت جمع كرد. شبها در عبادت بود و روزها روزه و او به اهل تقوي معروف بود . (مجلة الاسلام: شماره 27، محمد غالب شافعي) بانشر معارف اسلامی علوی، مبلغ تشیع باشیم @taqvim_shiaa