#پست_آموزشی
مسؤولیتپذیری سه تا سطح داره:
🔺سطح اول:
واسه بچههای کوچیک (زیر ۶ سال) معنی مسؤولیتپذیری گوش دادن به حرفهای مامان و باباست.
🔺 سطح دوم:
واسه بچههای یه خورده بزرگتر (دبستانی) معنیش میشه پذیرش اینکه وظایفی دارن که انجامش به نفع خودشونه و پایبند بودن به اون وظایف. مثل مسواک زدن، به موقع خوابیدن، درس خوندن و ...
🔺سطح سوم:
اما وقتی به نوجوونی نزدیک میشن، مسؤولیتپذیری یعنی اینکه نسبت به دیگران و محیطی که توش زندگی میکنن، خودشون رو مسؤول بدونن و بدون اینکه کسی بهشون بگه خودشون تشخیص بدن که چه کاری لازمه انجام بشه و اون رو انجام بدن.
سؤال: اما چیکار کنیم که فرزندمون متناسب با رشدش مسؤولیتپذیریش هم رشد کنه؟
1️⃣ مهمترین کار اینه که خودتون با احساس خوب وظایف و مسؤولیتهاتون رو انجام بدین. والدی که واسه انجام مسؤولیتهاش مدااام آه و ناله میکنه و بدحالی نشون میده، نمیتونه انتظار بیشتری از فرزندش داشته باشه.
2️⃣ متناسب با سن و توانایی و مهارتهای فرزندتون، بهش مسؤولیت بدین. برای آموزش مهارتها واقعاً وقت بذارین و وقتی با تمرین، مهارتهاش رو تقویت میکنه، واسه پیشرفتهای کوچولوش تشویقش کنین.
3️⃣ تو سنین پایین که بچه خوشش میاد خواستههای شما رو اجرا کنه و خودش رو شیرین کنه، ازش بیگاری نکشین. خوشتون نیاد که بشینین و هی بهش بگین اینو ببر، اونو بیار. اینطوری بچه رو هم از کار و هم از حرفشنوی بیزار میکنین!
3️⃣ تا زمانیکه خودش ابراز میکنه که به همراهی شما نیاز داره، تو انجام کارها باهاش همراهی کنین. ممکنه بچه توان فیزیکی انجام اون کار به تنهایی رو داشته باشه، اما به لحاظ روانی، همراهی و حمایت شما رو بخواد.
4️⃣ وقتهایی که تنهایی کاری رو انجام میده، بهش بازخورد مثبت اصولی بدین:
چون خودت تنهایی اتاقت رو مرتب کردی، من هم فرصت کردم که کارهای خودم رو تموم کنم. حالا وقت بیشتری برای بازی داریم.
5️⃣ به مرور که بزرگتر میشه، یکی دو وظیفه رو بهش محول کنین. انجام دادنش رو تشویق کنین و برای انجام ندادنش بدون سرزنش باهاش گفتگوی مبتنی بر حل مسأله کنین. باهم به راههایی فکر کنین که بهش کمک میکنه وظایفش رو فراموش نکنه یا انجام وظایفش رو براش دلپذیر میکنه.
#مسؤلیت_پذیری
#جلب_همکاری