برای فرزند خود ناظم نباشم!! یه روز جملاتی رو که از صبح تا شب به بچه‌تون می‌گین، یادداشت کنین. آخر شب ببینین چه تعدادی از اونها از دهن مربی و ناظم درونتون بیرون اومده: 🔺بدو برو دست و صورتت رو بشور بیا صبحونه بخور. 🔺مشقات رو نوشتی؟ 🔺آدم با بزرگترش اینطوری حرف نمی‌زنه. 🔺وقت تلویزیون دیدنت تموم شده‌ها! 🔺یه بچه‌‌ی خوب اسباب‌بازیش رو به دوستش می‌ده. 🔺مامانی این حرف خوبی نیستا! 🔺بازیت تموم شد یادت نره اسباب‌بازی‌ها رو جمع کنی. 🔺از صبح تا حالا دستشویی نرفتی. کلیه‌هات داغون می‌شه‌ها بدو برو دستشویی. 🔺اینجوری نیست، بذار من یادت بدم. 🔺اگه غذا نخوری، کوچولو و ضعیف میمونی. 🔺به عمو سلام کردی؟ 🔺یادت رفت لامپ رو خاموش کنی. 🔺تختت رو مرتب کردی؟🤯🤕😩 تازه این جمله‌ها واسه وقتیه که مربی درون‌مون خیلی مؤدب و فرهیخته باشه، ولی اگه یه خورده بی‌اعصاب باشه که.... دیگه بماند😉 👈 یعنی ما فقط وقتی با بچه‌هامون حرف می‌زنیم و ارتباط برقرار می‌کنیم که قصد تذکر دادن به اونها یا آموزش و تربیت اونها رو داشته باشیم. غافل از اینکه تربیت و آموزش بچه‌ها فقط بخشی از رابطه‌ی ما و اونهاست، نه همه‌ش. 👈 یه جاهایی لازمه فارغ از نقش مربی، فقط و فقط یه مامان یا بابای همراه باشیم و باهاشون زندگی کنیم: بازی کنیم، کثیف‌کاری کنیم، گفتگو کنیم، شوخی کنیم، خاطره تعریف کنیم، از خوبی‌هاشون بگیم، حرفاشون رو بشنویم، مسخره‌بازی دربیاریم، رویا پردازی کنیم، پرت و پلا بگیم و بخندیم. 👈 یادمون باشه هر چی تو نقش یه مامان یا بابای مهربون و همراه، بیشتر فرو بریم، تأثیرگذاری‌مون تو نقش یه مربی بیشتر و بیشتر می‌شه. شک نکنین که بچه‌ها نسبت به تذکرهای به جا و به اندازه‌ی یه مامان یا بابای پایه و همراه، پذیراتر و شنواتر هستن. حالا شما بگو انصافاً بیشتر مامان یا بابایی؟ یا مربی و ناظم؟ به نقل از دکتر رضاییان #مهارت_کلامی #تربیت_فرزند https://eitaa.com/tar_va_pod