📘دانلود مقاله 〽️ "پژوهشی درباره ذیل دعای عرفه" 👤 حسین ترابی 🖇 مجله میقات حج، دوره 13، شماره 51 - شماره پیاپی 51، فروردین 1384 🆔 طرائف | جامع منابع رجالی و اعتبارسنجی احادیث

🌱 فَإِنْ دَعَوْتُكَ أَجَبْتَنِي وَ إِنْ سَأَلْتُكَ أَعْطَيْتَنِي وَ إِنْ أَطَعْتُكَ شَكَرْتَنِي 🌾 پس اگر بخوانمت، اجابتم نمايي، و اگر از تو درخواست نمايم، عطايم كني، و اگر اطاعتت كنم قدرداني فرمايي 🙏

💐💐💐 میلاد امام هادی علیه السلام مبارک باد. 💐💐💐 🆔 @taraef_ir

ویژه‌برنامه‌های دهه محرم با شعار «ایرانِ حسین تا ابد پیروز است» 🏴🌹🏴🌹🏴 📃 نورمگز: دسترسی به بزرگ‌ترین بانک مجلات و مقالات علوم اسلامی و انسانی 📖 نورلایب: کتابخانه دیجیتالی با بیش از 130 هزار جلد کتاب 💻 ابرنور: پیشخوان اجرای اینترنتی نرم‌افزارهای نور، بدون نیاز به نصب و فعال‌سازی 👈 با 25% تخفیف ویژه پویش دهه محرم، با کد moharram1404 در خرید شارژ! 🌐 ما را در این پویش همراهی نمایید: noorsoft.org/fa/News/View/111780 🔸🔹🔸🔹🔸 مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) پیشگام در داده پردازی هوشمند علوم اسلامی و انسانی www.noorsoft.org 📢 @noorsoft کانال رسمی نور در ایتا

📖 خلاصه مطلب ✅ ماهیت قیام مختار 🔸 قیام مختار بن ابی عبید ثقفی، یکی از تحولات بارز تاریخ اسلام در قرن اول هجری، نه تنها یک جنبش سیاسی یا قدرت‌طلبانه، بلکه نهضتی با ماهیتی ایدئولوژیک و ولایی بود که بر محور «انتقام از قاتلان کربلا» شکل گرفت. 🔹 برخلاف قیام‌های قبیله‌ای یا خاندانی، این نهضت از بیعتی موقت و مشروط نشأت گرفت که هدف آن تنها انجام یک مأموریت الهی و اخلاقی بود: احقاق حق شهدای کربلا. برای درک عمیق این پدیده، لازم است به تحول ماهیت «بیعت» در جامعه عرب از عصر جاهلی تا اسلام پرداخته شود. 🔸 در عصر جاهلی، بیعت ابزاری برای تأکید بر نظام اریستوکراتیک قبیله‌ای بود و فاقد عنصر انتخاب یا دموکراسی محسوب می‌شد. این بیعت‌ها در مواقع بحرانی، مانند تهدید حیات قبیله، انجام می‌گرفت و ماهیتی تأکیدی داشت. 🔹 در مقابل، «حلف» به معاهداتی گفته می‌شد که خارج از چارچوب این نظام صورت می‌گرفت و غالباً به عنوان خودسری تلقی می‌شد. با بعثت پیامبر اسلام (ص)، ماهیت بیعت دگرگون شد. 🔸 بیعت عقبه نخستین نمونه‌ای بود که در آن عنصر «انتخاب» بر پایه ایمان و تعهد به پیامبر و خانواده‌اش مطرح شد. پس از هجرت، بیعت به عنوان «شهادت عملی» بر نبوت و ولایت پیامبر تبدیل گردید، نه به عنوان ابزاری برای اعطای سمت. 🔹 اما بیعت سقیفه، با انتخاب ابوبکر به خلافت، بازگشتی به سبک جاهلی بود؛ این بیعت معطی سمت بود، در حالی که برخی صحابه بزرگ مانند سلمان، ابوذر و مقداد آن را نپذیرفتند، زیرا معتقد بودند که ولایت سمتی است که از جانب خدا اعطا می‌شود، نه مردم. این دیدگاه، بنیان معرفتی بیعت با امام علی (ع) و امامان معصوم (ع) شد. 🔸 در شب عاشورا، امام حسین (ع) با گفتن «بیعتم را از شما برداشتم»، نه تنها از تعهد فیزیکی دست کشید، بلکه نشان داد بیعت واقعی، تعهدی الهی است که شهادت یارانش باید خالصاً «لله» باشد، نه «للحسین». این درک، برتری اصحاب حسین (ع) را در تاریخ اسلام تبیین می‌کند. 🔹 نهضت مختار نیز بر این اساس شکل گرفت: بیعت با مختار، بیعتی موقت و مشروط برای «کشتن قاتلان کربلا» بود. این بیعت نه برای خلافت، نه امارت دائمی، و نه تأسیس حکومت موازی، بلکه برای انجام یک مأموریت ولایی صورت گرفت. 🔸 مختار با اجازه‌نامه کتبی از محمد حنفیه — که به عنوان نماینده امام سجاد (ع) در امور مهم عمل می‌کرد — قیام کرد. این اجازه، مشروعیت شرعی و ولایی جنبش را تضمین می‌کرد. پس از کشته شدن آخرین قاتلان، از جمله شبث بن ربعی، مأموریت به پایان رسید و بیعت ماهیت خود را از دست داد. 🔹 در این چارچوب، سؤال از «چرا ابراهیم بن مالک اشتر به یاری مختار نیامد؟» با درک ماهیت موقت بیعت پاسخ داده می‌شود. ابراهیم، فرزند یکی از بزرگان یاران امام علی (ع)، آگاهانه از مداخله در جنگ‌های پس از اتمام مأموریت اجتناب کرد، زیرا ادامه جنگ بدون مأموریت ولایی، به معنای تأسیس قدرتی سیاسی بود که با اصول مکتب شیعه سازگار نبود. 🔸 همکاری ابراهیم با زبیریان پس از شهادت مختار، نیز در چارچوب سیاستی بود که با اشاره امام سجاد (ع) صورت گرفت و هدف آن حفاظت از شیعیان و خاندان شهدای کربلا بود. تأیید عملی امام سجاد (ع) از مختار — از جمله پذیرش سر ابن زیاد و ازدواج با کنیز فرستاده‌شده — نشان‌دهنده مشروعیت شرعی این نهضت است. 🔹 بنابراین، قیام مختار، جنبشی منسجم، ولایی و مشروع بود که ابراهیم اشتر با عدم حضور در جنگ‌های بعدی، نشان‌دهنده عمق ولایت‌شناسی و وفاداری به اصول مکتب اهل بیت (ع) بود. 📖 مطالعه و دانلود 🛒 سفارش کتاب #ماهیت_قیام_مختار #خلاصه_مطلب 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

♨️مدینی و اهمیت علم رجال و فقه الحدیث♨️ ✍️علی راد در نگاه علی بن مدینی, شناخت راویان حدیث را نصف دانش حدیث بود و نیمه دیگر آن را فقه الحدیث به معنای امروزین می دانست که به ژرف نگری در معانی متن حدیث می پرداخت. حدثنا زنجويه بن محمد النيسابوري بمكة ، ثنا محمد بن إسماعيل البخاري قال : سمعت علي بن المديني يقول : التفقه في معاني الحديث نصف العلم ، ومعرفة الرجال نصف العلم.( الحد الفاصل - الرامهرمزي - ص 320 ). اين متن دلالت دارد که در قرن دوم هجری دانشهای رجال و فقه الحدیث به ثبات نسبی رسیده بودند زیرا مدینی به عناوین آندو ارجاع داده است. این ارجاع تاریخی گویای این نکته در تاریخ علم است که ساختار, مبانی و رویکرد دو دانش یاد شده در یک فرایند تاریخی تا پیش از عصر مدینی در گفتمان علوم اسلامی از تمایز ماهوی با علوم دیگر برخوردار بودند. علم رجال و فقه الحدیث در نگاه مدینی از بایسته های اجتهاد در حدیث است که بایستی به شکل تجمیعی در مجتهد حاصل باشد زیرا هیچکدام بدون دیگری, غرض دانش حدیث را تامین نمی کند. از سوی دیگر اجتهاد در رجال امری ضروری و بایسته است و فروکاست آن به امر تفننی یا تشریفاتی در گفتمان مدینی پذیرفته نیست؛ روشن است که این رویکرد مدینی در فضای حدیث اهل سنت و با قبول سندگرایی محض در اعتبار سنجی معنا دار است هر چند که فی الجمله در سایر رویکردهای اعتبار سنجی نیز راوی شناسی و سند شناسی از اصول و قواعد به شمار می آید لکن افزون بر سند به سایر قرائن و شواهد نیز توجه می شود. ┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• @OstadRad

🎧 صوت نشست علمی ✅ «ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر کنونی» 🎙ارائه: استاد محمدکاظم طباطبایی 🔻سلسله نشست‌های علمی (شماره۱) 📆 چهارشنبه 5 شهریور 1404 📍قم، مؤسسه میراث کتاب و سنت - مدرسه حدیثی ثقة الاسلام کلینی (ره) 🆔 طرائف | جامع منابع رجالی و اعتبارسنجی احادیث

📚 ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر حاضر 1️⃣ ✨ علوم حدیث، چراغ راه فهم دین 🔻منبع ناب معرفت دینی کجاست؟

🔹 هر معرفتی که به قرآن و سنت نرسد، «معرفت دینی» نیست.

🔶 هویت ما طلبه‌ها در این است که مبلغ معرفت دینی باشد. یعنی معارف دین را از قرآن و سنت برگرفته و برای جامعه عرضه کنیم. معرفت دینی، معرفتی است که نهایتاً به این دو سرچشمه متصل شود. 🔸حتی اگر معارف عقلی صحیح و پذیرفته شوند، تا زمانی که پشتوانه قرآنی و روایی نداشته باشند، در «معرفت دینی» قرار نمی‌گیرند. بنابراین، ویژگی اصلی دین‌مداری این است که هر اندیشه‌ای به قرآن و سنت ختم می‌شود. 🔷نمونه روشن این موضوع در علم اصول دیده می شود: 🔹برائت عقلی برآمده از عقل انسانی است. 🔹برائت شرعی به دلیل انتساب به شریعت، معرفت دینی می‌شود. ▫️این تفاوت، مرز معرفت دینی با سایر معارف است. 🔶 پس روشن می شود که منابع اصلی دین دو چیز بیشتر نیست: 🔸قرآن کریم 🔸سنت معصوم علیه السلام ✅ هر اندیشه یا گزارشی که بخواهد نام «دینی» بر خود داشته باشد، باید به این دو بازگردد. ✍️ معرفت دینی تنها زمانی دینی است که از سرچشمه قرآن و سنت معصوم بجوشد. 🖋 برگرفته از : صوت نشست علمی «ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر کنونی» - استاد محمدکاظم طباطبایی 🆔 طرائف | جامع منابع رجالی و اعتبارسنجی احادیث

📚 ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر حاضر 2️⃣ ✨ علوم حدیث، چراغ راه فهم دین 🔻 حدیث آینه سنت معصوم

🔹 سنت منبع دین است و حدیث، تنها راه ما برای رسیدن به آن.

🔶 سنت یعنی آنچه از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ و ائمه اطهار علیهم‌السلام صادر شده و بیانگر معرفت الهی است. هر چه از معصوم صادر می شود، به معنای دینی بودن نیست. بلکه آنچه حامل معرفت و آموزه الهی برای جامعه باشد، «سنت» نام دارد. 🔸اما حقیقت مهم این است که ما به خود سنت، دسترسی مستقیم نداریم. آنچه در دست ما قرار گرفته، حدیث است؛ یعنی روایت و حکایت سنت. 🔷 بنابراین، جایگاه حدیث چنین روشن می‌شود: 🔹سنت، منبع اصیل معرفت دینی است. 🔹 حدیث، حکایت و آینه سنت است. 🔶 از اینجا وظیفه علوم حدیث مشخص می شود: 🔸اثبات کننده حدیث واقعاً حکایت سنت است. یعنی نشان دهنده این روایت، بازتابی درست از کلام و فعل معصوم است. ♨️ تا پیش از ظهور حضرت ولی‌عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، وظیفه‌ی ما همین است: 🔺با اتکا به علوم حدیث، به‌طوری مطمئن دین را بپیماییم. روزی که امام عصر ظهور کنند، این واسطه‌ها برچیده خواهد شد. اما تا آن روز، حدیث تنها راه ما برای رسیدن به سنت معصوم است. ✍️ حدیث، پلی است که ما را به سرچشمه سنت معصوم پیوند می‌زند. بدون علوم، این پل استحکام لازم را داشت. 🖋 برگرفته از : صوت نشست علمی «ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر کنونی» - استاد محمدکاظم طباطبایی 🆔 طرائف | جامع منابع رجالی و اعتبارسنجی احادیث

📚 ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر حاضر 3️⃣ ✨ علوم حدیث، چراغ راه فهم دین 🔻از صدر اسلام تا امروز؛ چرا علوم حدیث پدید آمد؟

🔹 فاصله تاریخی با معصوم، ما را محتاج علوم حدیث کرد.

🔶در صدر اسلام، مردم برای دریافت آموزش های دینی فاصله با معصوم نداشتند. یا مستقیم در محضر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ و ائمه علیهم‌السلام، یا با واسطه‌های اندک سخنان ایشان را می‌شنیدند. در چنین شرایطی، نیازی به علوم پیچیده حدیثی وجود ندارد. 🔷 اما با گذشت زمان، دو اتفاق مهم رخ داد: 🔹گسترش جغرافیای اسلام: مردم در سرزمین‌های دوردست ساکن بودند و دسترسی مستقیم به معصوم برایشان وجود نداشت. 🔹 فاصله تاریخی با عصر معصوم: نسل‌های جدید، دیگر تجربه زیستن با معصوم را نداشتند و تنها به روایت‌ها دسترسی دارند. ♦️در این شرایط، خطر تحریف، جعل و اشتباه در نقل‌ها بسیار افزایش یافت. همین ضرورت بود که زمینه‌ساز پیدایش علوم حدیث شد. 🔶 دانش‌های نخستین در علوم حدیث به تدریج دانش‌های موجود برای پاسداری از صحت و اصالت حدیث شکل گرفته: 🔸 علم رجال: بررسی شخصیت، وثاقت و شرایط راویان. 🔸غریب‌الحدیث: توضیح واژگان بد و کم‌کاربرد در روایات. 🔸فهرست نگاری: شناسایی و دسته بندی کتابهای حدیثی. 🔸نسخه‌شناسی: بررسی نسخه‌های خطی و اختلاف‌های موجود میان آن‌ها. این علوم مانند حصاری بودند که از ورود تحریف و جعل به میراث حدیثی جلوگیری می‌کردند. 〰️ در برخی آثار قدیمی، علوم حدیث بسیار معرفی شده‌اند. مثلاً در کتاب «معرفة علوم الحدیث» اثر حاکم نیشابوری، ۵۰ شاخه مختلف ذکر شده است. یا در «مقدمه ابن صلاح» فهرستی از انواع علوم حدیث آمده است. 🔺با این حال، از این عناوین در حقیقت‌های جزئی‌اند. آنچه به‌صورت جدی برای پژوهشگر نیاز است، حدود ۲۰ تا ۳۰ دانش اصلی است که شالوده پژوهش‌های حدیثی را تشکیل می‌دهد. ✍️ هرچه فاصله ما از عصر معصوم بیشتر شد، نیاز به علوم حدیث پررنگ‌تر شد. امروز نیز همان نیاز ادامه دارد. 🖋 برگرفته از : صوت نشست علمی «ضرورت و کارآیی علوم حدیث در عصر کنونی» - استاد محمدکاظم طباطبایی 🆔 طرائف | جامع منابع رجالی و اعتبارسنجی احادیث